Category Archives: Nederland

foto’s uit Nederland (algemeen)

Hindeloopen

Posted on by

We reden naar Hindeloopen, waar we al langer naar toe wilden, maar nog nooit waren aangekomen. We stonden al wel eens op het stationnetje, in een ijzige wind en dat stadje vonden we toen vele passen te ver. Nu konden we de auto in het centrum parkeren.

Lieve oude huisjes, smalle straatjes. Bij één huis werd druk geschrobd en geboend. Ik maakte een praatje met de bewoonster, die haar huisje misschien wilde verkopen. Maar nee, kopen wilden we niet, bewonderen wel.

Het was heerlijk zonnig, maar koud weer. En weinig toeristen te zien. En zo genoten van de stilte en de rust van een oud Fries plaatsje.

Natuurlijk wilden we ook nog even de dijk op. Uitkijken over het IJsselmeer. Vroeger moet deze watervlakte onmetelijk zijn geweest voor de Hindeloopers. Nu leek het rustig, maar reken maar dat het hier te keer kan gaan.

Natuur in de stad

Posted on by

Gelukkig moest ik even goed kijken waar ik mijn voeten zette. Het was uiteindelijk op de rand van een kade in Sneek en ik wilde niet in het water vallen.

En toen zag ik dit. Nee, niet die groene blaadjes, die zo te zien van een paardenbloem waren. Nee, die kleine gele knopjes vielen me juist op. Tussen de stenen groeide zomaar een stel zwammetjes. En dat vind ik altijd leuk.

Zo klein, zo zacht, zo teer! Maar ze laten zich niet uit het veld slaan en wurmen zich tussen de harde stenen uit.

Kracht van de natuur, die ondanks ons gerommel, toch altijd weer zal opkomen.

IJlst

Posted on by

Al turend op de kaart van Friesland sprong ineens de naam “IJlst” me in het oog. Daar was iets mee, maar wat ook weer…? Oh ja, schaatsen, houten speelgoed en gereedschap. Eens, tijdens een cursus handvaardigheid, vertelde een leraar dat het gereedschap van Nooitgedagt echt het allerbeste was. En niet alleen dat, ik vond het ook nog eens mooi. Mooie houten handvatten aan de beitels en schaven. Nou ja, echt degelijk gereedschap. Helaas, ook Nooitgedagt is net als vele andere bedrijven ten onder gegaan.

IJlst zelf is ook mooi. Het was koud, een beetje somber, maar het plaatsje had een zekere charme. Ik heb er dan ook bibberend snel wat foto’s gemaakt.

Natuurlijk van een oude schaatsfabriek. Niet van Nooitgedagt, maar van Frisia. Er waren er natuurlijk meer.

En van de Stadsherberg met zijn mooie uithangbord. Nu jammer genoeg totaal verlaten en stil, je weet wel, vanwege C.

Ook nog de mooie deur van de schilder op nr. 7, een reclame voor de schilder en een voorbeeld van degelijk vakmanschap.

Dat kan ik als schildersdochter natuurlijk heel erg waarderen. 😉

Boerderijen

Posted on by

Gek dat je je van de lagere school toch nog dingen kunt herinneren. Zo lang geleden al. Maar ik weet nog dat onze juf vertelde dat overal de boerderijen een eigen stijl hebben. Dat ze er in Limburg anders uitzien dan in Friesland. En dat klopt ook, want in Friesland zie je zelden zo’n poort zoals in Limburg.

En nu zag ik die boerderijen vanuit de auto. En al rijdend viel me op dat heel veel van die boerderijen boven het woonhuis een zwart dak hadden en boven de rest rode pannen.

Eerst dacht ik nog dat het een gevolg van een recente renovatie was. Maar nee, bijna allemaal hadden ze zo’n tweekleurig dak. Ik vraag me af waarom?

Best trots

Posted on by

En waarop dan wel? Nou, niet op iets wat ik zelf gemaakt heb of waaraan ik heb deelgenomen. Maar wel waarover wij zondags op weg naar Workum reden: de Afsluitdijk.

Het was niet de eerste keer dat wij er over gingen. Al heel lang geleden en nu dus weer. Een lange rechte dijk, met aan weerszijden enorme massa’s water.

Ongenaakbaar ligt hij daar. De wind waait en laat de vlaggen bij het monument in het midden wapperen. De lucht ruikt zilt en in de verte zie je een hint van het vaste land. Veel meer is er eigenlijk niet te zien.

Daar midden op die lange Afsluitdijk staat een kolossaal monument voor Cornelis Lely, die de aanzet gaf voor het plan. Wat verder op, bij de grote uitkijktoren, staat een veel kleiner beeld van een dijkwerker.

En juist dat beeld vond ik zo treffend. Die kromgebogen man staat voor al die duizenden anderen, die met eenvoudig gereedschap hun ruggen pijnigden om steen voor steen te stapelen. Zodat tenslotte de Zuiderzee bedwongen en het huidige IJsselmeer werd.

Ik had een foto van die dijkwerker van dichterbij willen maken, maar mijn telefoon floepte uit mijn hand en het scherm barstte. Daardoor vergat ik dat helemaal. Gelukkig had ik wel de lange dijk al vastgelegd.

En wie goed kijkt, ziet aan de linker kant de dijkwerker bezig met stenen leggen….

Natuur in de stad

Posted on by

Het zijn natuurlijk niet allen de plantjes, die de natuur in de stad vormen. Er krioelt ook nog wel het een en ander in de lucht. Vogels en insecten. en vergeet de dieren niet die op de grond hun kostje bij elkaar zoeken.

Zo in en rondom ons huis is dan ook genoeg te vinden. Deze zomer hadden we last van mieren, vorig jaar hadden we een vliegenplaag. Maar gelukkig duurt zoiets nooit erg lang. De vliegen hebben we weggespoten (het waren er echt veel te veel) en de mieren besloten ons huis te mijden omdat Leo overal kaneel had gestrooid. En daar houden mieren niet van, of ze raken er de weg door kwijt. Gelukkig maar, want een colonne mieren in de suikerpot is niet leuk. Spinnen vangen we en zetten we het huis uit. Die vinden we te nuttig en daarbij zijn die ook beschermd. Hoewel er heel veel mensen zijn die daar geen rekening mee houden.

Deze wesp ontdekte ik in onze heg. Of hij aan het eind van zijn latijn was , weet ik niet. Maar hij bleef heel rustig zitten, zodat ik hem mooi kon fotograferen. Geen idee welke soort het is, maar wie het weet mag het melden 😉

Bomenlaantje

Posted on by

Herinneren jullie deze nog, van René Froger: Alles kan een mens gelukkig maken?.

Het is al weer een hele tijd geleden dat dit een hit was en je hem dagelijks op de radio kon horen. Ik moest er meteen aan denken, toen ik deze foto op mijn beeldscherm zag verschijnen.

De foto heb ik zelf gemaakt, een paar weken geleden. Een bomenlaantje, vlakbij ons huis. We wandelen er vaak. En telkens wordt ik weer blij van die knotwilgen langs het slootje.

Het is mooi, elke keer weer. Of de zon schijnt, in het voor- of najaar, in de winter als de lucht tintelt van de vrieskou. Ja, zelfs met mist vind ik het prachtig.

Ja, alles kan een mens gelukkig maken!

Vrolijk geel

Posted on by

Een aantal jaren geleden zijn in onze buurt hele straten opnieuw beplant met ginko’s. Ze kwamen in de plaats van de linden. Mogelijk waren de linden ziek, misschien hebben omwonenden geklaagd…?

Nu staan er dan ginko bomen. De eerste jaren waren die nogal sprieterig, maar allengs worden ze wat voller. Ik hou van die bomen, omdat ze in het najaar zo prachtig geel worden. Hele straten liggen dan bezaaid met het gele blad.

Vreemd genoeg verkleuren ze niet allemaal tegelijk, zodat de ene straat nog groen is en de andere al helemaal geel. En zo kunnen we er dan nog wat langer fan genieten. Tot de eerste herfststorm, dan waait al het blad er ineens af.

Natuur in de stad

Posted on by

Soms ben ik een echte huismus, soms moet ik er beslist even tussen uit. En omdat onze actieradius nu wel een beetje beperkt is, zijn het maar kleine uitstapjes.

Maar kom op, wie het kleine niet eert….! Dus stapten we in de auto en reden we naar Het Park. Konden we meteen nog wat boodschappen doen bij de grote oosterse toko.

Het was al weer heel lang geleden dat ik in het Park was. Vroeger, ja toen kwam ik er bijna elke dag. Op weg naar mijn werk. Maakte ik er foto’s, dia’s eigenlijk. Die foto’s van toen ga ik binnenkort eens opzoeken en nog eens goed bekijken. Want in die meer dan 40 jaar is er natuurlijk wel het een en ander veranderd. Maar -gelukkig- ook nog wel wat bewaard gebleven.

Er zijn plannen om het Park in oude luister te herstellen. De grasvelden hebben in de loop der tijd nogal te lijden gehad, sommige bomen zullen wel een beetje gammelig zijn. Maar nu was het gewoon weer heerlijk om er even een stuk te lopen.

Toeren

Posted on by

Maar dan komt toch de dag dat we naar huis terug gingen. Och, je weet dat het komen gaat en eigenlijk ben ik thuis ook best tevreden.

Maar omdat het nog steeds zulk heerlijk weer was, besloten we toch nog maar even te genieten van de boslucht, de vennen en een heerlijke wandeling. Met heel veel bankjes en dat vindt een krikkemik zoals ik nu een beetje ben heel prettig. Want als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

Leo zoekt graag allerlei leuke adressen op en als bierliefhebber kon hij natuurlijk niet om de Trappistenbrouwerij “La Trappe” heen. Jammer, vanwege Corona waren rondleidingen niet mogelijk, maar de winkel bood genoeg souvenirs.

We vinden nog een gezellige stek om te lunchen en dan ineens willen we naar huis. Dus zetten we de navigatie weer op de snelweg en reden binnen no time Rotterdam weer in.