Veranderde tijden

Bron: Facebook / Carla van der Sas

Dat was wat, in 1966. Toen werd gestart met de aanleg van wat nu de A20 is. Met een grote op- en afrit aan de Hoofdweg in Rotterdam. Ik was nog een tiener, autorijden mocht ik nog niet en een auto bezitten was helemaal een ondenkbaar iets.

Nu is die zelfde Hoofdweg een hele tijd lang afgesloten geweest. Omdat de op-en-afrit al lang niet meer voldeed aan het aanbod van verkeer. Dus werd er een nieuwe weg op aangesloten.

Dat hebben we hier in Ommoord van nabij kunnen zien. Technisch een hoogstandje, met een viaduct dat niet klaar aangeleverd werd, maar steeds een stukje verder opschoof.

Zes jaar en ettelijke miljoenen later is de aansluiting met de A16 een feit. Dit weekend gaat ook het laatste stuk open, kunnen we van en naar Breda over de Brienenoordbrug en onder de Rotte door naar Den Haag. Nieuwe tijden.

Uit de archieven opgediept

Bron: Google foto’s

Wie zegt de naam Rob Touber nog iets? Vagelijk bekend misschien? Ja, inderdaad in de jaren 70 was Rob Touber een bekend figuur in de Nederlandse Showbiss. Hij was zanger, maar bekender als televisieregisseur en platenproducer.

Hij had een fijne neus voor talent en wist onder anderen Jenny Arean, Willem Nijholt, Gerard Cox, Lennart Nijgh te strikken. Hij maakte diverse televisieshows. Maar omdat de Hilversumse bazen zuinig waren, werden de banden van die shows gewist en opnieuw gebruikt.

Platen bleken een langer leven beschoren. Frank Jochemsen en Jim Immig zagen de naam Rob Touber op veel grammofoonplaten uit die tijd staan en vroegen zich af “wie was die man” en “zou er nog meer van terug te vinden zijn?”

Ze zochten verder en vonden in archieven de originele teksten, waar en wanneer een show werd uitgezonden en wie er aan meededen. En ze gingen op bezoek bij enkele artiesten en haalden met hen herinneringen op aan die tijd. Dat resulteerde in een podcast-serie van meer van 20 afleveringen, die ik inmiddels allemaal heb afgeluisterd. Veel opnames werden gedigitaliseerd, zodat ze voldoen aan de eisen van de oren van nu.

Sommige liedjes werden later nog wel eens uitgebracht of vertolkt. Een schat aan onbekende, maar vaak prachtige teksten zijn aan de vergetelheid onttrokken. Wie van cabaret en Nederlandse teksten houdt zal ook van deze podcast zeker genieten. En wie weet, misschien komt er nog een CD-set met een aantal “vergeten” opnames uit.

Bah, wat eng

Bron: Facebook / Death Stairs

Nee, geen Halloween hier. Gewoon (nou ja, gewoon…?) een trap. Een foto die ik vond op Facebook, het is ergens in Polen in een hotel.

Ik moet er niet aan denken zo’n trap op of af te moeten lopen. Hoe ouder ik word, hoe enger is zulke dingen vind.

De architect die dit heeft bedacht moet wel een sinistere geest hebben. Alleen al het kijken maakt me duizelig.

Maar hopelijk doet de lift het wel. Als het dan ook maar niet zo’n griezelig compleet glazen geval is…!

Naar boven

Daar gingen we vorige week heen, naar Venlo naar het Limburgs museum. Om er de tentoonstelling De Bourgondiërs te bekijken.

img_20251008_155030001_hdr2666525391512004718

Maar eerst even een kopje koffie met een stuk Limburgse vlaai in het museumcafé.

En eerst ook even rondkijken, want dit museum bezochten we voor de eerste keer. Groot, mooi van buiten om te zien. Met een grote gebogen lijn en een rechte er tegenaan. Mooi om van binnen naar buiten de groene omgeving te bekijken.

De architecte, Jeanne Dekkers, wilde dit moderne gebouw in de historie van Venlo en Limburg plaatsen. Daarover kun je hier meer lezen.

En we moesten ook eens goed rondom ons kijken, ook eens even onze blik naar boven richten. Dan ziet alles er ineens heel anders uit. Er was al veel te zien voordat we de tentoonstelling betraden.

Bij het inchecken hoorden we dat we onze jassen uit moesten doen en rugzakken of tassen (hoe klein ook) in een kluisje moesten opbergen. Dit in verband met de veiligheidseisen. Wij vonden het geen probleem. Een bankpasje past wel in een broekzak, net als een mobieltje. Maar voor mensen die medicijnen mee moeten nemen, zijn er geheel doorzichtige tasjes te leen. Daar kan dan alles in. Hou daar dus rekening mee.

Handwerken

Al een tijdje loop ik met het plan rond om weer eens te gaan handwerken. Ik zag al zoveel leuke dingen voorbij komen. Maar wat zal ik dan gaan maken?

Ik wil graag iets maken dat gedragen of gebruikt zal worden. En toen zag ik op Facebook ineens allerlei mutsen…

Ja, een leuke muts voor Leo of voor . Die heeft het altijd een beetje koud.

Maar ik twijfel toch nog. Wordt het die stoere buffelmuts of zal ik voor hem die fris ogende hersenmuts haken. Of misschien die extra warme, met snor-en baardbeschermer….?

Zou hij die echt gaan dragen? Ik blijf een vaag vermoeden houden dat ik toch beter een wat minder opvallend patroon moet zoeken 😉 😉 😉

Waar…?

Bron: Facebook / Feliciano Fortunato

Je zou denken dat deze foto ergens in Italië was genomen. In zo’n gezellig stadje met mooie doorkijkjes, waar iedere toerist met fototoestel of telefoon staat te kieken.

Maar nee, dit is vlak bij mijn huis op (bijna) loopafstand. Maar ik weet niet precies waar.

Het was in Rotterdam, in Hillegersberg waar Feliciano Fortunato deze foto maakte en op Facebook zette.

Wie goed kijkt, kan overal iets moois ontdekken. En het loont dus om zo nu en dan stil te staan en een foto te maken.

We hoeven niet altijd naar een verre bestemming.

Verschil moet er zijn

We kennen allemaal de verkeerslichten voor voetgangers. Die lichten waar je -natuurlijk- veel te lang moet wachten en veel te weinig tijd hebt om over te steken. Je zou denken dat die lichten overal ter wereld hetzelfde zijn. Maar nee, er is variatie genoeg.

Bron: Instagram / Ampelmann_Berlin

Alleen al in Duitsland zijn er verschillende lichten in verschillende steden. De “Ampelmännchen” in Berlijn zijn al redelijk bekend. Zo bekend zelfs, dat een snoepfabrikant winegums in hun vorm op de markt heeft gebracht. Tja, weer eens wat anders dan beertjes, nietwaar?

Zo vind je in Dresden “Ampelfrauen” bij de oversteekplaats, geven in Schleswig Vikingen het sein tot wachten of naar de overkant gaan en in Hanau geven de Gebroeders Grimm het wel of niet oversteken aan.

Gek, ik weet niet hoe de lichten er in andere wereldsteden uitzien. Maar in Japan hoef je ook niet te kijken, daar geeft een vogelgeluid aan of je lopen of stilstaan moet.

Kleurrijk

Bron: Instagram / cintianicolaucraft




cintianicolaucraft

Toen ik vanmorgen wakker werd, was de wereld grauw en grijs. Een beetje kleur zou helpen, dus zocht ik een foto met veel kleur en een beetje humor.

En dit is wat ik vond in mijn archief. Een vrolijke VW Kever. Misschien een beetje roestig geworden, hier en daar een klein deukje opgelopen wellicht? Dan haak je gewoon een hoesje. Een stevige haakster zo te zien, want er waren een heleboel restjes te verwerken.

Maar het resultaat mag er wezen. Een opvallend karretje, dat zeker een glimlach tovert op de gezichten van de voorbijgangers.

Iets te veel

Bron: Instagram

Zelf ben ik niet zo enthousiast over plastische chirurgie. Aan mijn lijf dus geen polonaise.

Maar er zijn legio mensen die van alles aan zich laten veranderen. Soms is het best aardig, soms volkomen onnodig.

En soms zijn ze zichzelf niet meer en worden ze dat ook nooit meer.

Maar dat het in de dierenwereld ook zo gaat…! 😉 😉 😉