Author Archives: KnutzEls

About KnutzEls

Hallo, dit is het weblog van KnutzEls. Samen met Leo woon ik in Rotterdam. Onze twee zonen zijn al lang volwassen en wonen elders. Ik heb vele hobbies, die allemaal min of meer creatief zijn. Maar ook reizen vind ik heerlijk, of het ver weg of dichtbij is. En tijdens die reizen fotografeer ik van alles onderweg. Ik hou ook nog van wandelen, lezen, puzzelen en naar muziek luisteren. Speciaal voor mijn 61e verjaardag kreeg ik dit blog van jongste zoon. Zijn vertrouwen in moeders IT-kennis is groot, maar hij blijft op de achtergrond als steun en toeverlaat bij technische problemen

Vierdaagse

Posted on by

Vandaag begint de 101ste Nijmeegse Vierdaagse. Of ik mee doe? Nee, zoveel kilometers loop ik niet op één dag. Ik volg het ook niet nauwgezet, maar zo nu en dan zie ik wat voorbijkomen op TV of Facebook. Ik heb bewondering voor al die lopers die elk jaar weer in hun wandelschoenen stappen en vier dagen lang tientallen kilometers weglopen. In de regen, onder een hete zon of in kille wind.
Alle deelnemers wens ik veel succes. Maar vooral veel succes voor mijn kapster Nel, die al vele jaren van de partij is. En natuurlijk in voor onze overburen. Want zij leerden elkaar kennen bij de Vierdaagse. Maurice vroeg zijn Marlika vorig jaar tijdens de Vierdaagse ten huwelijk en op 17 juli 2017 trouwden ze.
Allemaal veel geluk, goed wandelweer, weinig blaren en spierpijn.
Op naar de gladiolen! 😉

Bewaren

Begin de week met muziek

Posted on by

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.

Vandaag heb ik gekozen voor Take Five van Dave Brubeck, mijn kennismaking met jazzmuziek..

Wandelen

Posted on by

Het is prettig als je een beetje idee hebt waar en hoe ver je gaat wandelen. In je eigen buurt ken je de weg, maar in een vreemde stad of dorp is dat anders. Je kunt natuurlijk op internet op allerlei manieren wandelingen vinden, downloaden en printen. Maar soms zijn die te lang, of wil je nog een ander stuk van zo’n stad bekijken. Ik vond een link waarop je met heel weinig moeite een eigen wandeling kunt plannen, zoals deze, die ik met De Ganzenpas maakte. En zoals beloofd, leg ik uit hoe het in z’n werk gaat.
Je begint met naar de site van Runnermaps te gaan. Rechtsboven log je in met een e-mailadres.
Op de kaart kun je zoeken naar de plek waar je wilt gaan wandelen. Ik heb voor mijn gemak Rotterdam aangehouden, maar elke plaats is mogelijk, ook elders op de wereld. Typ de gewenste plaats in het zoekkader en klik op het vergrootglas. Vergroot de kaart zoals je dat het prettigst vindt. Als je “centreren” aanvinkt, blijft het verloop van je route goed in beeld.
Klik dan op het lijnsymbool links boven en zet de cursor op je beginpunt en klik. De wandeling is gestart. Ga telkens een stukje verder en klik op de kaart. Je zult dan zien dat de route via loopwegen wordt aangemaakt. Ook wordt het aantal kilometers meteen berekend.
Als je klaar bent, kun je je wandeling een naam geven, beschrijven en opslaan. Je kunt hem voor je zelf houden of delen met iedereen op Runnermaps.
Je kunt ook op dezelfde manier fietstochten maken, maar zelf heb ik dat niet geprobeerd.
Maar hoe je ook op pad gaat, veel plezier!!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Herinnering

Posted on by

Dit plaatje op de zeurkalender bracht me terug naar 1992. Geen jaar met een gouden randje, want mijn zus werd heel ernstig ziek en dat had nogal wat gevolgen. Manlief dreigde ook nog zijn baan te verliezen. Nou ja, zorgen alom.
Maar we gingen op vakantie, naar Libre in Zuid Frankrijk. Een lange reis en ik was dan ook blij dat we het bordje naar het dorp zagen.
Het ging een smalle bergweg op, met 11 haarspeldbochten. Achterin hoorde ik onze kinderen zuchten. Goeie grutten, wat een hoogte. Leo concentreerde zich hevig op de weg en liet merken dat ook hij het een lastige klim vond. Ik zei niks, maar God hoorde me brommen. Ik heb het sowieso niet op bergen en mijn hoogtevrees speelde danig parten.
Ik zag het voor me, elke dag naar beneden en weer terug. Leo en de kinderen wenden snel aan die route, maar ik lag ’s nachts in bed te tellen. Nog zoveel dagen, dat is 11 x 2 minimaal die vermaledijde bochten nemen. Ik reed dan wel niet zelf, maar toch had ik telkens het zweet in mijn handen.
Leo vergat een keer iets en wilde weer terug naar boven. Nog een keer die rotweg, nog een keer die angst, nog een keer 22 bochten. Ik leed in stilte.
Toen kwam de dag dat we ergens reden en ik zei dat we links af moesten. Oh, dus hier naar rechts, zei plaaggeest Leo, die het wel goed gehoord had. Nee!!!! Ik gilde het uit, want rechts lag een ravijn van vele honderden meters diep. Het was het breekpunt. Eenmaal terug in het vakantiehuis kreeg ik het zo benauwd, dat ik beslist niet langer wilde blijven. We besloten terug naar Nederland te gaan. Dag vakantie, dag zon, dag rust,
Het heeft nog een paar jaar geduurd voor ik weer naar een bergachtig gebied durfde. Hoe een paar lijntjes een herinnering weer terug kunnen brengen….

Bewaren

Bewaren

Beleefd

Posted on by

Kijk, zo gaat het nou in Nederland. Of is dit iets speciaal voor Rotterdam?
Een duidelijk bord, tamelijk beleefd. Al had a.u.b. er nog wel bij gemogen…
De stoep is op die plek, de Wilhelminakade, erg smal. Er wordt al lange tijd hevig gebouwd en verbouwd, dus moet je je als voetganger goed uitkijken. En het verkeer suist er vaak voorbij. Zeker als er een cruiseschip is aangekomen, rijden bussen, taxi’s en auto’s af en aan.
Maar daar trekken we ons niks van aan! Die fiets moet je toch kwijt….

Cambridge

Posted on by

Bloedheet was het, toen we Cambridge bezochten. We logeerden niet ver van een Park&Ride parkeerplaats. Maar door een misverstand kwamen we in de plaats Newmarket uit en moesten we een heel stuk terugrijden. We stonden ook nog in de file, niet voor auto’s maar voor een hele stoet paarden. Niet zo verwonderlijk, want Newmarket bestaat voornamelijk uit paarden, paardensport, races en alles wat daarmee samenhangt.
Maar uiteindelijk kwamen we toch in Cambridge aan. We vonden de stad wat bekakter dan Oxford. Er zijn hele mooie stukken, maar de sfeer leek anders. Duurdere winkels, deftig aangeklede dames en heren, veel zwarte pakken, jacquets en hoge hoeden in de portierloges van de Universiteit. Kortom, alles iets minder losjes. We hadden geen vast plan en liepen op goed geluk richting rivier. En daar was het in de schaduw onder de bomen echt heerlijk. Op de rivier probeerde een hele groep Nederlandse jongens en meisjes onder luid gejoel vooruit te komen met zo’n punter. Maar dat viel nog niet mee. Wij lieten ons punteren en genoten ontspannen van het uitzicht op de fraaie gebouwen en tuinen van de colleges. We maakten talloze foto’s, maar jammer genoeg kwam Leo op het eind van de dag tot de ontdekking dat hij zijn camera verloren was. Er zat een adreskaartje bij, dus hoopten we dat ie zou worden opgestuurd. Maar helaas, dat gebeurde niet.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Boek en film

Posted on by

Vorige week zag ik “De keuze van mijn vader“, een film van Yan Ting Yuen. Diezelfde dag haalde ik een gereserveerd boek op uit de bieb: “De zoetzure smaak van dromen” van Sun Li. Film en boek vertellen parallel aan elkaar vrijwel een zelfde, maar toch weer ander verhaal.
Over Chinezen in het communistische China na de oorlog. Waar honger heerst, de politiek waanzinnige dingen verordonneert, angst regeert. Waar het leven onleefbaar lijkt en vluchten de enige mogelijkheid biedt om hier aan te ontkomen.
De kinderen van de gezinnen worden meegesleurd, ze hebben geen keus.
Ze komen aan in een volkomen andere wereld, passen zich aan, zo goed en zo kwaad als het gaat. De ouders beseffen dat niet zo. Zij werken in het restaurant, zich nauwelijks bewust van de omgeving. Er is gewoon geen tijd. Niet zeuren, kom helpen, er wachten klanten. Wees beleefd, schik je in het lot. Er is altijd wel wat te doen. Er moet geld verdiend worden. Voor de familie in China, voor later, als ze terug gaan.
En ja later, dan kun je terug kijken en beseffen hoe het anders had gekund, had gemoeten misschien. Zie je de dingen in een beter perspectief. Beseffen ouders wat ze hun kinderen aan deden, zien kinderen waarom hun ouders zo handelden.
De beide familiegeschiedenissen lopen uiteen, eindigen anders. Maar zowel de film als het boek zijn voor mij allebei een aanrader.

Bewaren

Bewaren

Wandelen

Posted on by

Afgelopen donderdag nam De Ganzenpas de metro naar Coolhaven, om vandaar uit een wandeling te maken. Die route had ik uitgezet en binnenkort zal ik bloggen hoe ik dat doe.
We liepen via de Rochussenstraat over de Lage Erfbrug via het schilderachtige Delfshaven naar het Dakpark. Dat park ligt letterlijk op het dak van een aantal grote winkels en een parkeergarage. Je zou het niet zeggen als je er loopt. Er is een mooie mediterrane tuin, speelweides voor kinderen, waterwerken en een mooie wandelweg. Een gebied dat vroeger nogal grauw en verwaarloosd was en zeker niet nodigde tot wandelen, maar nu heerlijk groen en levendig is. In het deel dat heringericht wordt, zagen we konijnen vanachter een hek. Ze waren zo druk, dat we ze moeilijk op de foto kregen. Vandaar dat het een konijnenkontje is geworden 😉 .
We hielden een plaspauze bij Café Ooms, waar we zo maar zelfgebakken cake bij de koffie kregen. Leuke verrassing van de vrolijke en gastvrije cafémevrouw.
We liepen verder naar Spangen, waar mijn roots liggen. Door het Justus van Effencomplex, via de Van Lennepstraat naar het Sparta Kasteel en over de Mathenesserdijk terug naar de Lage Erfbrug. De Van Lennepstraat is in al die jaren zo veranderd, dat ik de deur van mijn oude huis niet meer kon terugvinden. Wel de ingang naar de kleuterschool, al is daar nu een heel ander soort school in gehuisvest.
Nog even een drankje en wat te eten bij Café Soif en dan weer huiswaarts.
De app-jes na afloop toonden dat mijn mede-ganzen zo’n toeristentochtje in hun eigen stad ook leuk gevonden hadden.

Konijnenkontje
Het Spartalied
Vanaf het dakpark
Mediterrane tuin
Lekker spelen in het water

(klik op een foto om te vergroten)

Begin de week met muziek

Posted on by

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek. Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan. Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.

Vandaag heb ik gekozen voor Carla Bruni die Raymond bezingt.

Drukte

Posted on by

Het vaak druk in Rotterdam, zeker in de buurt van de Wilhelminakade. Er komen cruiseschepen aan, er zijn grote gebouwen met kantoren, waarin vele mensen werken. Er is een hotel, een bioscoop, museum. Dus drukte is niet zo verwonderlijk.
Maar toen we afgelopen maandag uit die bioscoop kwamen, was het toch wel uitzonderlijk druk daar voor een maandagmiddag. En waar stonden al die mensen dan naar te kijken? Ik keek nog eens rond, kreeg een beetje bang vermoeden. Er zou toch geen terreuralarm zijn, een bommelding in de Rotterdam?

Maar nee, gelukkig. Het ging alleen om een brandoefening. En dat was voor al die kantoormensen zeker geen straf. De zon scheen, ze kletsten met elkaar. Het was gewoon erg gezellig. Leuke onderbreking van een doodgewone maandag.

Bewaren