Monthly Archives: maart 2021

Succesje

Posted on by

Al langer probeer ik zo palmolie-vrij mogelijk te leven. Helemaal ontlopen kan ik het niet altijd. Maar zo min mogelijk moet haalbaar zijn.

Het betekent altijd de etiketten lezen en heel veel producten niet kopen. Beschuit was zo’n artikel. We hadden één soort palmolie-vrij gevonden, bij Albert Heijn. Volkoren beschuit, prima! En dat eten we dus dan ook al lang, bijna elke dag.

Maar een mens wil ook wel eens wat anders. Jammer, want alle andere soorten beschuit bevatten palmolie, ook die van Bolletje.

Maar kijk, ineens stond daar een heel vak vol met rollen beschuit zonder palmolie. En kunnen we proeven welke ons het best bevalt.

Nou geloof ik niet dat én AH én Bolletje hun oren hebben laten hangen naar mijn mening alleen. Maar het voelde toch als een klein succesje. Want de beschuit is nu niet alleen beter voor een mens, maar ook voor het milieu. En ook daar helpen alle beetjes. Duim omhoog!

Luisteren

Posted on by

Het is heerlijk om lekker ontspannen te liggen in bed of op de bank en tegelijkertijd een leuke podcast te beluisteren.

Afgelopen week luisterde ik met veel plezier naar Frank van Rijn, die vertelde over zijn fietsreizen. Hij was helemaal niet van plan om zulke reizen te gaan maken, maar ja, van het een kwam het ander. En toen hij geen werk kon vinden, is hij zijn reisverhalen te boek gaan stellen. Met veel succes.

Bron: Google foto’s / De Meppeler Courant

Ik vind het leuk om dergelijke verhalen te lezen. Zelf zulke enden te fietsen is een ander verhaal, maar zo’n podcast is helemaal super.

Het verhaal van Frank van Rijn is te beluisteren via Spotify.

Pittig

Posted on by

Wij houden van pittig eten. Ik hanteer dan ook de pepermolen met ruime hand. En gebruik daarnaast nog wel wat andere pittige toevoegingen.

Voor dit blog zette ik mijn potjes en flesjes eens op een rijtje. Niet alles is even sterk van smaak. Van sommige dingen kun je met gemak een flinke theelepel gebruiken. Maar dat kleine donkere flesje is zo sterk, dat een druppel al meer dan genoeg is.

Wanneer ik voor anderen kook, beheers ik me dus wel met al dat hete spul. Maar dan is het eten soms een beetje te flauw, want met zout ben ik dan weer zeer zuinig. Maar daar is het zoutvaatje dan weer goed voor.

Opruimen

Posted on by

Een paar weken geleden schreef ik over Iris Scheffers, die tijdens haar dagelijkse wandeling opruimt. De rommel van anderen, die alles in de natuur laten liggen, raapt zij op en levert het in.

Iris zette deze week op Facebook een berichtje, dat ze een nieuw plan heeft. En voor iedereen die geen FB (meer) gebruikt, zet ik de tekst hier onder:

🍀 I HAVE A DREAM! 🍀
“Denk groot, start klein…Gisteren tijdens mijn ‘puin-ruim’ wandeling ontstond opeens dit idee: Op zaterdag 20 maart begint de lente en wil ik heel graag iets doen voor de natuur, mét jou!
Ik zou het heel tof vinden als we met elkaar op die dag een uurtje pakken om te gaan ruimen. Gewoon in je eigen omgeving of een andere plek waar je graag komt. Neem een zak(je), handschoen en een vuilknijper mee en ruimen maar!
Als je dan hiervan een foto maakt, deze op FB plaatst en mij daarin tagt, doneer ik voor elke foto € 1,- aan het Wereld Natuur Fonds. Mijn doel is om minimaal de 100 te halen. Daar moeten we toch dik overheen kunnen! Help je me? 🙏
Delen mag, heel graag zelfs! Ik hoop dat mijn gezondheidsvirus een mega-bereik gaat krijgen, zodat de natuur weer kan bloeien op haar manier en wij en onze kids in een schone en gezonde omgeving kunnen genieten. Ik hoop echt dat dit een gezonde olievlek gaat worden!”

Het lijkt me een prima idee, waar misschien wel meer aan mee willen doen. Ik heb de datum in ieder geval in mijn agenda gezet en ga in onze buurt aan de slag. Doen jullie ook mee, want alle beetjes helpen.

Puin ruimen dus:
op zaterdag 20 maart 2021.

Nog even een knijper zien te bemachtigen, anders wordt het zelfs een extra oefening met al dat bukken om de troep op te rapen 😉

Toen

Posted on by

Hadden jullie er thuis zo een? Zo’n handig meubeltje, met een tafeltje en stoeltje in een. Waar het even op je gemak kon bellen? Met plek voor het telefoonboek, ook al zo iets uit een ver verleden.

Bij ons stond de telefoon naast de bank, in de huiskamer. Gemakkelijk was het wel, maar van privacy was geen sprake. En als ik iets te lang belde naar de zin van mijn moeder, dan liet ze luid en duidelijk weten dat het nu wel genoeg geweest was.

Oh, wie had toen kunnen dromen van wat we nu hebben? Dat apparaatje dat je te allen tijde bij je draagt, waar je ook gaat of staat. Heel wat anders dan dat zware en logge bakelieten apparaat. Maar verliezen kon je die weer niet.

Ach, we hebben in ieder geval de foto nog van dit lieve meubelstuk.

Andere kijk

Posted on by

Je hoop het natuurlijk niet, dat je dement wordt. Je wilt het vast ook niet voor je naasten. Maar zo’n proces is niet te keren. Hoogstens kunnen we proberen het leven voor de demente mens zo prettig mogelijk te maken.

En dan blijkt dat zelfs demente ouderen nog wel wat (opnieuw) kunnen leren. Door de Montesorri methode, die niet alleen kinderen op prettige wijze allerlei vaardigheden heeft geleerd.

link: https://youtu.be/w2HQoD36E6o

Door mensen weer bij het dagelijks leven te betrekken, ze kleine maar zeer herkenbare en voor hen uitvoerbare taken op te dragen. Het geeft ze weer zelfvertrouwen, maakt ze weer een “gewoon” mens.

Ouds en nieuw

Posted on by

Een paar weken geleden reden we hier op een sombere zondagmiddag langs. Een stukje Rotterdam met veel herinnering voor Leo, maar totaal onbekend voor mij. Ik kwam zelden op Zuid, en zeker niet in de wijk achtyer de fabriek van Van den Bergh en Jurgens.

In deze buurt woonden Leo’s tante en oom en hij ging er destijds graag op bezoek. Sommige dingen zijn onveranderd gebleven, maar toch anders geworden. Het cafeetje zit nog steeds op dezelfde plek, maar heeft heel andere eigenaars. De huizen langs de kade lijken nog hetzelfde, maar zijn totaal vernieuwd, al bleven de gevels overeind staan. Hoe dat zit, laat ik nog wel eens zien.

Maar deze huizen zijn gloednieuw. En gebouwd op een onderlaag die drijft. Sommige zijn al bewoond, andere net opgeleverd.

Ze liggen aan de wal verankerd met bruggen. Nu is het nog een beetje kaal, maar straks zullen bloembakken en buitenmeubelen voor een ander gezicht zorgen.

Het lijkt me een mooie stek. Op een rustige plek in een drukke stad, met je eigen jacht(je) voor de deur.

En de architectuur van de huizen is ook bijzonder. Blokkendozen, maar wel met stijl, vind ik. De lijnen lopen mooi in elkaar over. Een beetje Mondriaans.

En binnenin zou ik ook wel willen kijken. Maar weer eens op Funda neuzen, wie weet.