Tag Archives: Utrecht

Verandering

Posted on by

Na de middelbare school ging onze jongste studeren in Utrecht. Hij kreeg een kamer op de zolder in een huis op de Van Sijpesteijnkade.

Uiteraard zijn wij daar vaak geweest. Het was een echt studentenhuis, met rommelige trappen, wasgoed en spullen overal. Hij heeft er jaren gewoond, maar uiteindelijk verhuisde hij terug naar Rotterdam.

We kwamen nog wel eens in Utrecht, maar nooit meer op de Van Sijpesteijnkade. Bij de laatste blogbijeenkomst besloot ik er weer eens een kijkje te gaan nemen.

Ik wist dat de huizen gesloopt waren en er driftig gebouwd was. Heel benieuwd wat er voor in de plaats gekomen was en hoe het er nu uit zou zien. En dat was een complete metamorfose.

Van Sijpesteijnkade anno 2023
Van Sijpesteijnkade in 2009

Vrolijk

Posted on by

Kijk nou, Dit is toch om vrolijk van te worden.

Een grote snoepwinkel op Hoog Catherijne in Utrecht. Met een regenboog aan zuurtjes, dropjes en andere zoetigheden, netjes op kleur. Dat is een heerlijke regenboog.

Niet dat ik er ook maar één snoepje gekocht heb. Maar het leek me gewoon een heerlijk Luilekkerland.

Verhuizing

Posted on by

Het Centraal Museum in Utrecht wordt verbouwd en dus moet de gehele collectie “even” worden opgeslagen.

Natuurlijk ook het geliefde poppenhuis van Petronella de la Court moet tijdelijk naar het depot.
Dat is nogal een klus, want het huis bestaat uit wel 1.500 onderdelen. Een miniatuur boekenkast, een viool op schaal, een wafelijzer van een paar centimeter… Alles moet stuk voor stuk worden gearchiveerd, gefotografeerd, ingepakt, en klaargemaakt voor de verhuizing.

Ik ben benieuwd hoe dat in zijn werk gaat en kijk dan ook zo nu en dan mee naar dit proces. Verhuizen is in het normale leven al een heel gedoe, maar stel je voor hoe de poppen zich moeten voelen 😉

Bron: website Centraal Museum Utrecht

Kijk, dit is het poppenhuis. Alles minutieus in miniformaat gemaakt. Keurige dames en heren, een kraamkamer, natuurlijk een keuken en zelfs een tuin met tuinbeelden. De moderne techniek zorgt ervoor dat je je zelf in het huis waant en alle werkzaamheden ook nog op de voet kunt volgen.

Bloggers onder elkaar

Posted on by

Gisteren zaten Emie, Inge, Jeanne, Marthy, Sjoerd, Ton en ikzelf aan een tafel in Bar Beton in Utrecht Centraal. Het was de dag van onze jaarlijkse blogbijeenkomst. Bettie had er ook bij zullen zijn, maar die moest zich helaas wegens ziekte afmelden.

Wat wij daar doen? Nou, eigenlijk hetzelfde als onze dagelijkse blogactiviteiten. Praten over wat ons zoal bezig houdt. En dan gaat het echt niet alleen over bloggen, maar wisselen vrolijke zaken af met ernstige onderwerpen. Niets hoeft, maar alles mag besproken worden. Ondertussen nippen we aan onze koffie of thee en lunchen we.

En voor je het weet zijn de uren om gevlogen en reizen we allemaal weer naar onze eigen woonplaats. Met in onze tassen de cadeautjes die we voor elkaar bedacht hebben.

Zelfgemaakte foto’s en kaarten, doosjes met zoetigheden of geluksolifantjes, zakjes met zeep en een blikje met … nee geen appelstroop, maar een mooie gehaakte pannenlap.

Thuis lopen we in gedachten de dag nog eens door en besluiten we unaniem: volgend jaar weer!

Pas als je het ziet!

Posted on by

Johan Cruijff zei het al: Je gaat het pas zien als je het doorhebt. En zo is het maar net. Wanneer je zelf in een situatie terecht komt, weet je wat er niet in orde is.

We lezen allemaal wel eens iets over gebouwen die niet toegankelijk zijn. Nou, vooruit, je kunt er wel naar binnen, maar als je naar het toilet of een hogere verdieping moet in je rolstoel, dan ….

Nou zit ik niet in een rolstoel, maar door mijn knie was trappenlopen nogal pijnlijk. Thuis is het goed te doen, maar op een vreemde trap, met mensen achter je, wordt het al snel lastig en vooral pijnlijk. Maar denk je daaraan als je kaartjes voor een concert bestelt? Zeker niet als er nog niks aan de hand is.

Maar vorige week gingen we naar een concert in Tivoli/Vredenburg. Een concert op de 9e verdieping. Met roltrappen naar boven – tot de 6e. Daarna een trap. Geen lift? Jawel, maar daarvoor heb je een pasje nodig. En een medewerker die meeloopt, omdat je anders niet weet hoe je bij de zaal moet komen.

Lang verhaal kort: we kwamen er wel, net op tijd. Maar het plezier was bedorven. En na afloop weer zoeken en vragen of je naar beneden mocht.

Zijn er ook anderen die dezelfde moeilijkheden ondervinden. Ja, en het ook al lang gemeld hebben. Dit verdient echt meer aandacht.

Bloggers onder elkaar

Posted on by

bloggersbijeenkomstVanuit alle windstreken kwamen gisteren Bettie, Inge, Marthy, Jeanne, Ton, Emie en ik naar Utrecht Centraal voor wat nu al een traditie geworden is: onze jaarlijkse Bloggers-bijeenkomst.
We schoven aan tafel in Bar Beton en praatten over van alles en nog wat. Over vrolijke, rare, leuke, belachelijke of verdrietige dingen. We bleken soms van dezelfde dingen te houden, of juist volkomen andere interesses te hebben. Maar over één ding waren we het aan het eind van de middag roerend eens: Het was een heerlijke, gezellige en ontspannen dag! We hebben ons goed geamuseerd, er was gelachen, geen onvertogen woord gevallen en volgend jaar wordt het natuurlijk herhaald. Want “LIFE is better with Friends”

Dorstig

Posted on by

Utrecht-002Laatst in Utrecht zag ik dit uithangbord. Het was één van de vele zonnige en warme dagen van deze zomer en een biertje had me zeker gesmaakt. Maar het tijdstip dat ik er langs kwam was toch meer voor koffie en ik had nog meer te doen, dus liep ik voorbij. Grappige naam voor een herberg. Ik kon er best een foto van nemen, bedacht ik me nog net op tijd.

En toen ik dat gedaan had, zag ik ook de naam van het straatje langs het gebouw. Utrecht-001En ja, dan ligt zo’n naam toch voor de hand, nietwaar. Hart of hert lijkt erg op elkaar. Herten zullen wel geen bier drinken, maar mannen met dorst zijn gemakkelijk te vinden. Vrouwen trouwens ook, want ik vind een biertje op zijn tijd echt heerlijk.

Natuur in de stad

Posted on by

natuur-stokroosOp weg naar het Centraal Museum in Utrecht zag ik deze fraaie stokroos.
Op sommige plaatsen zaaien die zich jaarlijks meer en meer uit. Ik vind ze prachtig! En ze geven een straat een bijzondere sfeer.
Elk jaar bedenk ik me dat ik zaad moet oogsten en telkens ben ik dan toch weer te laat of vergeet ik het gewoon. Nou ja, kopen zal ook wel kunnen… dus nog maar weer eens een goed voornemen.
En geduld, want het is een tweejarig, dus eerst een jaar alleen maar blad en dan het jaar daarop hopelijk zo’n fraai stammetje met bloemen.

Daad van liefde

Posted on by

levensboom-01

Klik om foto te vergroten

In de tuin bij het Museum Catherijneconvent staat een “levensboom”. Een statige kornoelje, die in het voorjaar overdekt is met witte bloemen. Er bij staat een kleine plaquette, die het verhaal van deze boom vertelt.
In het begin had ik de kleine plaatjes aan de boom nog niet opgemerkt, maar na het lezen van de plaquette zag ik ze wel. En het ontroerde me! Dat dakloze, eenzame mensen niet vergeten worden, dat hun naam herinnerd blijft door deze boom. Ik vind dit een daad van ultieme naastenliefde. Want elk mens heeft het recht om te bestaan.
levensboom-03

Beeldschoon

Posted on by

Gisteren was ik in Museum Catharijneconvent in Utrecht. Daar zijn tot en met 3 juni 2018 prachtige middeleeuwse miniaturen te zien.
Dat soort afbeeldingen hebben me altijd al gefascineerd. De kleuren, de lijnen, de schittering van goud, ze zijn ronduit sprookjesachtig. De tentoonstelling is heel sfeervol ingericht en was gelukkig niet al te druk. Daardoor kon je rustig de boeken bekijken. Leesbril op, neus op de vitrines om vooral toch maar alles zo goed mogelijk te zien en met volle teugen te genieten. In sommige zalen klonk ook nog zacht gregoriaans gezang. Heel speciaal vond ik dat.
Her en der tussen de vitrines was ook de mogelijkheid om zelf een miniatuur te tekenen, een rand te stempelen of te plakken. Er werd gretig gebruik van gemaakt.
Aan het begin van de tentoonstelling werd een film vertoond, die uitleg gaf over de boeken en de afbeeldingen. Jammer vond ik wel, dat sommige afbeeldingen in de film waren opgeleukt met bewegende onderdelen. Het hoort bij deze tijd, al die digitale foefjes, maar ik vind het overbodig en afbreuk doen aan het overweldigende vakmanschap van de kunstenaars. Er waren meerdere films te zien, onder andere over het maken van de boeken, vanaf het vervaardigen van perkament tot het tekenen van de lijnen, het schrijven en het maken van de tekeningen. Ik vind dat altijd een extraatje bij een expositie.
Doordat alles klein en heel gedetailleerd is, heb ik geen foto’s gemaakt. De foto’s hieronder komen van internet.