Volgens mij is een sommelier iemand die verstand heeft van wijn en je adviseert in een restaurant welke wijn het best zou passen bij je gerecht.
Maar tegenwoordig heb je sommeliers voor brood, thee, water en zelfs melk. Over thee valt nog wel het een en ander te vertellen. En brood is ook heel veelzijdig, dus bron voor een lang verhaal. Maar wat zou je nou over melk kunnen vertellen, of over water?
Ik vraag me af hoe de wijnsommeliers dit vinden. Verliest wijn nu zijn wat elitaire imago? Want over wijn valt wel veel te zeggen. Met “lekker slobberwijntje” kom je niet ver. Hier in Nederland, maar in andere landen nog veel meer, kan men er eindeloos over uitweiden.
Eigenlijk is het woord “sommelier” nu een beetje gedegradeerd. Wijndeskundige dekt de lading, maar klinkt natuurlijk ook niet zo frivool.
Maar brood-, melk-, water- of theedeskundige. Het bekt niet echt, klinkt zo stoffig en bedompt. Wie zou daar nou eens een mooie draai aan kunnen geven?
Bij een Thais eethuisje kreeg ik thee aangeboden. Bijzondere thee, want ze was hemels blauw. En toen ik op aanraden van de mevrouw er wat citroen in druppelde, werd het prachtig paars. Een beetje angstig dronk een beetje. Visioenen van vergiftigde vrouwen trokken aan mijn geestesoog voorbij. Maar ook Leo nam de proef op de som en vond het best wel eh… bijzonder 😉 Nee, het smaakte niet vies, maar zacht, niet zuur of bitter. En zoals jullie begrijpen lig ik niet met gestrekte oortjes. De Thaise dame raadde me aan regelmatig een kopje te drinken voor een lang, gezond leven en een altijd jonge huid. Nou ja, …. voor wat dat waard is.
