
Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.
Heerlijk vind dat, een spelletje spelen. Jammer genoeg deelt Leo dat plezier niet. Hoogst zelden is hij te verleiden tot een potje Rummikub of zo. Maar geen nood, want binnen de wandelclub zijn er wel dames die zich een middag willen vermaken met Triominos, Skipbo of Rummikub.
Vroeger was ik ook bij een spelletjesclub, waar we van alles speelden. Helaas is de club ter ziele gegaan. Voor corona speelde ik vaak Canasta en ging ik ook elke week scrabbelen.

Sommige spelletjes op mijn tablet speel ik ook graag. Al meer dan 6 jaar begin ik de dag met een rondje Junes Journey. Het is een zoekspelletje en in de loop van de tijd is dat spel alsmaar uitgebreid met meerdere varianten. Maar ik speel het liefst het oorspronkelijke spel. En na dat rondje Junes Journey speel ik -ook elke dag- een rekenspelletje.
Wie wil kan hele dagen op die spellensites doorbrengen. Maar ik heb natuurlijk ook nog andere dingen te doen.
Wil je zien wat anderen schreven over hun favoriet, kijk dan ook even bij BussyBessie.


Sinds een tijdje speel ik regelmatig een spelletje op mijn tablet. Nee, niet zo’n griezelige game met schieten en zo, maar een wat liever spelletje. Het heet June’s Journey en het vertelt een verhaal, waarbij je dan allerlei dingen moet zoeken. Het verhaal speelt in de jaren 20 van de vorige eeuw, in Amerika. June komt haar nichtje bezoeken, die haar ouders is kwijtgeraakt door een misdrijf. Ja, dus toch dood en misdaad in het spel 😉
Fransen zijn over het algemeen niet zo geneigd je bij hen thuis uit te nodigen. Ze gaan liever gezellig wat eten of drinken in een café. En als de zon schijnt, is het in Parijs een gekrioel van honderden mensen die in een park met elkaar afspreken en gezellig in het gras gaan picknicken. Of het zich gemakkelijk maken op één van de vele banken die overal staan. Deze dames speelden een spelletje. Niks anders dan ik zelf ook vaak doe op dinsdagmiddag. Zij hadden de schaduw van een boom gezocht en gebruikten een dienblad om op te spelen. Ik maakte een praatje en mocht een foto maken. En natuurlijk wenste ik hen beiden evenveel geluk bij het spel 😉
kwart plakje werd uitgebreid besnuffeld maar tenslotte goedgekeurd. De rest van het plakje was zo weg.



