| Je zou het niet zeggen, maar dit is een transformatorhuisje. Ik was er al verschillende keren langs gereden, maar had het nauwelijks opgemerkt, zo valt het weg in de omgeving. Het staat in Rotterdam, op de Heemraadssingel. Ik vind het een mooie manier om lelijke dingen te verbergen! |
 |
Tag Archives: Rotterdam
Stadsgedicht
| De wereld is vol vrouwen en de meesten zijn zwanger. Op straat bollen hun buiken als zeilen in de zomerwind. Zo voer Da Gama de Taag af, Lissabon uit. In de supermarkt laveren de vrouwen voorzichtig. In je ooghoek ritselt nog geen kind. Marco Nijmeijer uit: Misschien is water van dun hout, 2007 Dit gedicht werd door de Rotterdamse stadsdichter Jana Beranová in juli 2010 gekozen als Gedicht van de maand |
 |
Deel dit op:
Waterstoker (3)
 |
Die waterstoker (zie ook waterstoker en waterstoker (2)) bracht nog meer herinneringen. Want ineens zag ik ook weer dat de kolen gebracht werden.
Die werden bezorgd door “oom Thomas” een vriend van mijn vader. Hij had een waterstokerij in het Zwaanshals, in noord Rotterdam. |
Deel dit op:
Silhouetten
| Zo langzamerhand is het zomerreces bij de meeste challenges voorbij. Zo ook bij Take-a-Pic.
De eerste uitdaging van dit seizoen was “Silhouetten”. Ik weet niet of deze foto helemaal aan het criterium voldoet. Hij is gemaakt in het metrostation Wilhelminaplein in Rotterdam. |
 |
Deel dit op:
Wat is nou een naam?
 |
Deze deur is de toegang tot één van de duurste gebouwen in Rotterdam, de flat Montevideo op de Wilhelminapier. Een prachtige locatie, met een schitterend uitzicht en natuurlijk navenante prijzen voor de appartementen. |
Maar wat schrijf je op het verhuisbericht:
wij zijn verhuisd naar het LANDVERHUIZERSPLEIN.
Hadden ze voor zo’n locatie nou geen deftiger naam kunnen bedenken?
Deel dit op:
Reus
| Wie denkt dat reuzen alleen bestaan in sprookjes, vergist zich.
Want Rigardus Rijnhout kon met recht een reus genoemd worden. Hij was bijna twee-en-een-halve meter lang, woog zo’n 230 kilo en had schoenmaat 62. Hij was een bekende figuur in Rotterdam en sommige kinderen vonden hem een beetje eng. Maar de arme man leed onder zijn enorme voorkomen en het was heel moeilijk en kostbaar om hem te kleden en te voeden. Ook een normale baan was voor hem niet weggelegd. |
 |
Deel dit op:
Waterstoker
| De generatie na mij, die is opgegroeid met geiser en douche, wasmachine en centrifuge, kent dit niet meer.
Toch was het vroeger heel gewoon, zo’n winkeltje waar je naast allerlei levensmiddelen ook heet water, kachelhoutjes en olie kon kopen. De deur klemde een beetje en er klonk een zacht belletje. Het rook er naar koperpoets, olie, rookvlees en oude kaas. |
 |
Vaak genoeg ben ik, naast mijn moeder lopend, er naar toe gegaan. Ze had dan twee zinken emmers bij zich, die bij de waterstoker gevuld werden met heet water. En dan weer terug naar huis, voorzichtig maar toch snel, anders was het water alweer koud. Het was een afstand van nog geen 100 meter, maar die emmers wogen zwaar. Daarna nog drie trappen op, naar de zolder, waar de wasteil stond. Op een rek met daarop weer de ACME-wringer.
Wie nog eens terug wil naar die “goeie ouwe tijd”, kan terecht in De Dubbelde Palmboom in Rotterdam-Delfshaven. Naast tijdelijke tentoonstellingen is er plaats gemaakt voor stukjes (Rotterdamse) historie, zoals dit winkeltje.
Deel dit op:
Zit u lekker?
| Deze stoel staat (met nog een andere) in Rotterdam, op een kruispunt waaronder de weg naar de Maastunnel loopt.
Ik vind het net een troon. Het zal wel niet lekker zitten, maar dat heb ik niet geprobeerd. |
 |
Deel dit op:
Nog lang geen 1960
| Deze foto, uit het boek “Ziet Zuid” dateert uit 1939. Het is de Charloisse Lagedijk in Rotterdam. Toen nog gewoon een stukje platteland.
Jaren later zal Gerard Cox er over zingen: |
 |
| Zomeravond, zeven uur Even na het eten De zon, een rode bal van vuur En alle koeien vreten Niets van het geluk van later was daaraan gelijk O, de schooldag was weer om Niets van het geluk van later was daaraan gelijk |
We waren zestien, zeventien En de stad was ver Heel in de verte bouwden ze pas flats Maar het was dan ook nog lang nog O, lang nog geen negentienzestig Zomeravond, zeven uur Niets van het geluk van later was daaraan gelijk Samen op de Charloisse Lagedijk |
Deel dit op:
Nog één keer!
| Ja, ik weet het, de Tour de France is natuurlijk al lang op weg. Iedere dag kunnen we zien hoe kleine pezige mannen zich in het zweet fietsen om als eerste over een berg te komen of als eerste de eindstreep te halen.
Maar ik zet hier toch nog een link naar de foto’s van het Grand Départ, die ik vorige week maakte. En een link naar het Gemeentearchief van Rotterdam, waar nog veel meer foto’s over die eerste dagen van juli staan. |
 |
