Na vele weken hadden we dan besloten dat wij onze huishoudhulp wel weer wilden laten komen. Leo en ik hadden samen zo veel mogelijk alles in huis bijgehouden, maar haar hulp zou echt heel welkom zijn.
De afspraak werd gemaakt en wij besloten om gedurende die uren weg te gaan. En zo reden we dus al om kwart over negen weg, met bestemming Agneta-park in Delft.
En dat is een heel mooie wijk. Eigenlijk bestaat hij uit twee delen, het nieuwe deel, opgeleverd in 1925 ziet er alweer wat moderner uit dan het eerst gebouwde deel. Hier vallen de kleurige houten ramen en deuren in vrolijk wit, geel en groen op, mooi gemetselde muren en allemaal dezelfde dakkappelletjes. Fraai geschoren heggen rondom de tuinen, mooie bloemen en bomen. In het oudere deel, dat dateert van rond 1885 staan kleine “cottages” die vier arbeiderswoninkjes bevatten met tuintjes rondom, waartussen slingerende straatjes. Het oogt allemaal zo rustig en netjes. Een wijk waar je je erg op je gemak voelt.
Ik maakte er een hele serie foto’s. Het was prachtig weer, heel rustig en vredig. We zochten een bankje, aten een krentenbol en genoten van het vele groen.
En tot slot werden we nog eens extra verrast. Maar dat komt in een ander blog aan de orde.
Vorige week keek ik vanyuit de keuken naar buiten. Het waren mooie herfstdagen geweest, met zon. Nu was het een beetje regenachtig, grauw weer. Toch leek het of de tuin verlicht werd door de kleuren die er op dat moment in te zien waren. Vroeger in mijn jeugd, als mensen zeiden dat de herfst zo prachtig was, dacht ik “geef mij maar lente”. En al ben ik ook weer blij als de bomen botten en er overal een groen waas over de natuur komt, kan ik nu toch echt heel erg genieten van de herfstkleuren. Zou dat dan met de leeftijd te maken hebben?
Soms begrijp ik dingen niet. Dat je een plein een beetje wilt opleuken, prima. Wat bomen, een plantenbak of meer…. Dat snap ik wel.
