Jaren lang had ik een abonnement op de Libelle, soms afgewisseld met de Margriet. Maar zo nu en dan gingen die bladen vrijwel ongelezen naar de oudpapierbak. Alleen sommige columns las ik, de rest maakte niet al te veel indruk. Toen kwam er Blendle waar ik gretig gebruik van maakte. Niet alleen voor de weekbladen, maar ook voor kranten en andere magazins. Je betaalde per gelezen artikel en dat beviel prima. Helaas, Blendle veranderde van opzet en er moet nu een vast bedrag per maand voor betaald worden. Dat was voor mij het einde van Blendle.
Maar ja, ik wil toch wel weten hoe het nu verder gaat met Anne-Wil, met Sanne en welke grappen Zusje of de Jan, Jans en de kinderen weer maken. Dus lees ik dat allemaal in de supermarkt. Leo zoekt ondertussen de laatste boodschappen bij elkaar. En ik ben niet de enige, want er staan meer mensen die onopvallend de tijdschriften doorbladeren. En zo nu en dan raak ik ook nog in gesprek met iemand. Zo kan het dus ook.
