Eenzaam

Een berichtje in de plaatselijke krant, dat mij door merg en been ging.

Een droevig verhaal, over ouders in een vreemd land, een eenzaam kind, dat geen kans heeft gehad.

Bron: De Havenloods

Daarom trof me dit bericht. Een baby, vrijwel meteen na haar geboorte overleden. Haar ouders konden haar begrafenis niet opbrengen. Uit persoonlijke overwegingen, uit angst, uit geldgebrek, niet wetend hoe en wat er hier gewoon is?

Maar in Rotterdam wordt niemand eenzaam begraven. Je staat er niet zo vaak bij stil, maar juist in die laatste tocht hoort een mens niet eenzaam te zijn. Er zijn altijd vrijwilligers van Stichting de Eenzame Uitvaart, die meelopen met de kist en de stadsdichter maakt een gedicht voor de dode.

Ik ken haar niet, maar Lora zal niet helemaal vergeten worden.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Twee groten van het Franse chanson, Enrico Macias en Charles Aznavour, zingen Hava Naguila.

Als de clip niet opent, dit is de link

Sport

Bron: Facebook / Google foto’s

Je moet er wel veel voor over hebben om in de druipende regen en zo te zien ook in de kille kou te gaan zitten vissen. Maar ja, ik heb het niet zo op vissen in een gammel bootje.

Maar er zijn talloze mensen die er wel de lol van inzien. Voor hen dan maar deze afbeelding van een schilderij van Norman Rockwell. Als geen ander wist hij precies de juiste nuances aan te brengen.

Je zou die man zo weer kunnen zien, op de Rotte of waar dan ook.

Het schilderij was gestolen, maar gelukkig in goede staat teruggevonden.

Dus daarom…

Al meer dan 50 jaar draag ik harde contactlenzen. Elke avond maak ik ze schoon met een speciale lenzen vloeistof, die ik de laatste jaren bij de Etos kocht.

Maar een paar maanden geleden was het uitverkocht. Nou, dat kan voorkomen. Maar ook na weken was het niet te krijgen. Noch een soortgelijk product bij Kruidvat of Trekpleister. Vreemd, zo’n bijzonder product is het toch niet. En zonder kan ik niet.

Gelukkig had ik nog wel wat voorraad, maar het werd op een bepaald moment toch nijpend. Dus maar weer een rondje bij de diverse drogisterijen gedaan. En kijk, bij De Trekpleister waren nog wel kleine verpakkingen te koop en later zelfs de normale flessen.

En wat bleek? Die lenzenvloeistof wordt massaal ingekocht door kinderen, die er “slime” mee maken. Daarom dus is het bijna niet meer te krijgen.

Nou maar hopen dat die vieze troep gauw niet meer zo in trek is en er weer voldoende flessen te krijgen zijn.

Recept

In de berging bleek dat ik te veel aardappelen had gekocht. Normaal eten wij niet veel aardappelen. Maar nu moesten er dringend wat op.

Voor 2 personen gebruikte ik 500 gram niet te grote aardappelen, die ik goed waste en ongeschild gaar kookte.

De bakplaat bedekte ik met bakpapier. Daarop strooide ik ça. 50 gram fijn geraspte Parmezaanse kaas. De aardappels drukte ik plat met een glas en werden op de kaas gelegd. Peper en zout erover en besprenkelen met wat olijfolie. Dan ça. 25 minuten in een hete oven (200 graden).

Daarna strooide ik nog wat geraspte Hollandse kaas over de aardappelen en liet dat nog even smelten in ongeveer 5 minuten.

Ik verdeelde de schotel in wat nette stukken en gaf er tomatensla en wat hard gekookte eieren bij. Prima zomeravond maaltje.

Onmenselijk

Bron: Google foto’s / RTL

Dat ik geen sikkepit begrijp van de lust om een berg in de Himalaya te gaan beklimmen, zegt natuurlijk niks. Wie het wil en kan, zal zich niet laten weerhouden.

Zo’n tocht is ongelofelijk zwaar, vraagt heel veel van je krachten. Het is niet iets wat je alleen kunt, er zijn meerdere teamleden.

En er gaan er helpers mee. Sherpa’s, die veel beter kunnen omgaan met de verminderde zuurstof, de extreme kou. En dan valt zo’n sherpa. Heeft hij kans te overleven? Ik kan dat niet beoordelen.

Maar dat je, in de blinde passie om de top te bereiken, een mens laat sterven. Zonder een hand uit te steken, zonder te stoppen, alleen maar omdat je jouw record moet halen of moet verbeteren? Niet proberen hem te troosten, hem bijstaan in zijn laatste uur…

Ik heb altijd gedacht dat zo’n tocht een eenzaam avontuur was. Maar deze foto vertelt iets heel anders. Het is file lopen, ik vrees met de knop op dom en de oogkleppen voor, want anders laat je toch niet iemand zomaar naast het pad liggen om te sterven?

Het kan zijn dat de foto niet de juiste afstanden weergeeft, dat het anders is dan het lijkt. Maar dan nog… begrijpen kan ik het niet.

Fijne dag

Afgelopen zaterdag hebben we met de familie onze 50-jarige trouwdag gevierd.

Voor ons doen waren we al vroeg op en klaar om bezoek te ontvangen. De kinderen kwamen als eerste en hadden taart meegebracht. Twee flinke dozen met daarin heel toepasselijke ‘petit fourtjes’.

Daarna druppelde de verdere familie binnen. Na de koffie en taart waren er cadeaus, en werd er druk gepraat. Het weer werd allengs beter, dus konden we ook lekker in de tuin zitten en wie wilde een sigaretje roken.

Na sandwiches en wat te drinken stonden de taxi’s voor. Natuurlijk wisten wij wel, maar de familie niet, waar we naar toe gingen. Het werd de aanlegsteiger van de Waterbus in Rotterdam, waar we mee naar Dordrecht gingen. Toch was dat nog niet de eindbestemming, want van daaruit voeren we op een andere Waterbus verder naar Zwijndrecht.

In een restaurant aan het water stond een tafel gereed voor een gezellig etentje.

Veel te snel naar ons gevoel was het al weer tijd om naar Rotterdam te gaan. Maar we kunnen terugkijken naar een heel geslaagde dag, waaraan we nog vaak en met veel plezier zullen terugdenken.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

We zongen dit lied met de zangclub, niet zo simpel als het lijkt en een beetje droevig: Adele met To make you feel my love.

Als de clip niet start, dit is de link