Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Kom, laten we de geschiedenis induiken. Terug naar Woodstock, waar het allemaal begon.
Country Joe McDonald in Feel I’m fixing to die rag.
Misschien kunnen Nederlanders of Amerikanen het zich niet voorstellen, maar Italianen kunnen woedend worden wanneer er gerommeld wordt met hun gerechten. In Italië kook je gewoon. Met goede, liefst verse, ingrediënten. En ja, dat is altijd gewoon heerlijk!!
Het hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, want neem nou pasta carbonara: alleen pasta, pancetta of spekjes, ei en Parmezaanse kaas. Niks meer of minder. Dat is helemaal niet moeilijk om klaar te maken. Een handige Nonna draait er haar hand niet voor om.
En wat doet Heinz, je weet wel van de soep in blik? Die levert binnenkort pasta carbonara, ook al in blik. Met wel 25 ingrediënten. Voorlopig alleen nog maar in Groot Brittannië. Maar nu al zijn de Italianen totaal van de kook. Hoe durven ze zoiets op de markt te brengen….!
Nog even en er breekt een ware revolutie uit, want dat pikken de Italianen niet. Alleen echte pasta, en daarmee geen gerommel. Basta!!
Met Pasen kwam onze jongste zoon een beetje lacherig binnen. Uit zijn rugzak haalde hij een katoenen tas van de blauwe super. “Ik heb een cadeautje meegebracht”, zei hij en maakte de tas open. Er in zat iets donkers in, ondefinieerbaar zo op het eerste gezicht.
“Ja, het is een beetje raar cadeau. Eigenlijk is het een tas vol poep.” We keken verbaasd, wat is dat nou…? Het was wormencompost, die hij had verzameld in de wormenton op zijn balkonnetje.
Ik deed de compost in een bloembak en wilde later bloemen zaaien. Maar nog voordat ik daar de gelegenheid voorhad, stond de bak vol jonge plantjes. En wat dagen later bleek dat het merendeel tomatenplanten waren.
Daarop besloot ik de natuur zijn gang te laten gaan. Al eerdere jaren had ik tomaten gezaaid, maar nauwelijks iets geoogst. Nu maar kijken wat dit zou opleveren.
En vorige week kon ik de eerste twee tomaatjes oogsten. Eerlijk gezegd, een super oogst is het ook dit jaar niet geworden. Maar ik heb er dan ook niet al te veel zorg aan besteed. Niks opgebonden,niet gediefd en soms te weinig, soms iets te veel water. En dan toch nog een schaaltje vol heerlijke tomaten.
Dubbel cadeautje, van zoonlief en van de natuur zelf.
In deze tijd van super korte Whatsapp-berichten komen de leestekens nogal eens in het geding. Wie gebruikt die nou nog?
Alles wordt heel beperkt weergegeven, soms met onverklaarbare (voor mij althans) afkortingen. Ach ja, we zullen er aan moeten wennen.
Maar we mogen toch niet vergeten dat al die leestekens er niet voor niets zijn, dat een punt, een komma of een ander leesteken een wereld van verschil kan maken. De hele betekenis van een zin kan overhoop gegooid worden. Kijk maar eens naar deze tekst:
Die mannelijke studenten dachten nog dat een vrouw, zonder man, niks was.
Maar vrouwen weten beter….!
Natuurlijk konden we bij ons gidswandeling door Zutphen niet voorbij gaan aan de Walburgiskerk.
Die herbergt twee zeldzame bezienswaardigheden. In een zaal, afgesloten door een stevige rode houten deur, bevindt zich de Librije. Een echte bibliotheek met zeer oude en kwetsbare boeken.
De bibliotheek stamt uit 1564 en was destijds al een openbare bibliotheek. Maar er verdwenen te vaak boeken, dus legde men ze aan de ketting. In Europa is nog maar één vergelijkbare kettingbibliotheek te vinden, in Italië.
Men kan de librije wel bezoeken. Op aanvraag en met maar een beperkt aantal mensen. Misschien zetten we dat voor een volgend keer op het programma.
De andere bijzonderheid in de kerk was de enorme kaarsenkroonluchter. De luchter werd gemaakt rond 1395 en is één van de zes Jeruzalemluchters die in Europa te vinden zijn.
Op de luchter staan Jezus, Maria en de twaalf apostelen uitgebeeld, een eenhoorn, maar ook taferelen over de jacht, een minnend paar. Maar nog veel meer details waarover zoveel over te vertellen is. Want in de Middeleeuwen had niet iedereen de beschikking over boeken en werd informatie overgedragen via dit soort voorwerpen.
Op de foto komt de luchter niet zo fraai tot zijn recht en het ontbrak ons ook aan tijd om hem goed te bekijken. Een reden te meer om nog maar eens terug naar Zutphen te gaan.
Vorige week kreeg ik het boek “Trompenburg, Tuinen & Arboretum Rotterdam”, een flink formaat boek over -hoe kan het anders- Arboretum Trompenburg.
We komen er vaak en met veel plezier, want er is altijd veel te zien. De tuin is al heel oud en er staan dan ook heel wat oudere en echt volwassen bomen. De schrijver Ger Fortgens, is meer dan 31 jaar lang verbonden geweest aan de tuin en heeft er met hart en ziel als hortulanus gewerkt.
Het boek leest prettig en geeft een schat aan informatie over bomen, struiken en planten die men in Trompenburg kan vinden. Maar ook over het belang van het zoeken naar de juiste standplaats voor een boom of plant, over vermeerderen en nog veel meer.
In een stad als Rotterdam dreigen bomen vaak het onderspit te delven, want… Ja er moet zoveel gebeuren. Riolering verlegd, straten verbreed of aangelegd. Bomen kunnen in de weg staan en dan wordt soms maar besloten tot het kappen of verwijderen ervan.
Maar juist bomen en planten zorgen voor een betere atmosfeer, de stad wordt er koeler van en de lucht zuiverder. Hopelijk houdt men daar in de toekomst goed rekening mee. Want voordat een boom tot volle wasdom is gekomen, zijn er al gauw een paar decennia voorbij.
Samen met wat wandelvriendinnen ging ik naar de film “Veuve Clicquot”.
Nicole Barbe Ponsardin trouwt met haar grote liefde Francois Clicquot, zoon van een Franse wijnboer. Hij voert de scepter over een wijngaard en heeft speciale ideeën over hoe de wijnstokken verzorgd moeten worden. Ook Nicole gelooft in de methodes van haar man.
Als Francois overlijdt, blijft Nicole achter met haar dochtertje. Nicole is vastbesloten om het wijngoed voort te zetten. Al stuit dit op grote tegenstand van andere wijnboeren, ook van haar schoonvader. Maar met de hulp en raad van een wijnhandelaar en de steun van haar arbeiders lukt het haar.
Ze zet door, weet de kwaliteit van de champagne tot grote hoogte te brengen. Soms tot diep in de nacht zit ze in haar laboratorium om wijn te proeven, melanges te creëren en het fabricageproces te verbeteren. Sommige methodes die zij bedacht heeft, worden nog steeds door alle champagnehuizen gebruikt.
En dan, eindelijk maakt ze winst, ook al doordat ze beschikt over een goed gevoel voor zakelijkheid.
Het was een mooie film, al had ik graag nog meer gezien van hoe het verder met haar ging.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Tijdloos, humoristisch, scherp en toch niet beledigend. Kortom, Van Kooten & De Bie zijn altijd leuk. Nog even terug in de tijd en genieten van het Simplisties Verbond in De Nee Reggae (1977!!!!)
Dit zijn borden die op een bepaald traject in Duitsland lang de autobahn staan.
Ze staan op exact 2,5 kilometer van elkaar. Dertien zijn het er en dat traject is dus 32,5 kilometer lang. En waar dienen die borden dan voor? Dat zijn borden voor zelfrijdende auto’s.
Voorlopig zijn het nog maar weinig en op een speciaal daartoe aangewezen weg. Maar stel je de wegen eens voor als dat gemeengoed wordt. Want er zullen toch nog lange tijd gewoon bestuurbare auto’s blijven rijden. Gek hè, maar ineens komt het woord “chaos” in me op.
Het kan trouwens nog hééél lang duren voor we ons wagentje niet meer hoeven te besturen. Misschien gebeurt het wel nooit. Maar er wordt op dit moment mee geëxperimenteerd, volgens dit artikel.
We kunnen de ontwikkelingen natuurlijk niet tegenhouden. Maar of ik zelf een zelfsturende auto zou willen…?
Het is natuurlijk een speelse reclame-uiting. Een beetje ver gezocht misschien. Want hoe wanhopig moet je zijn, als je het leven zinloos vindt. En zou gin dan nog helpen?
Vast wel voor een paar minuten, want drank kan je een beetje oppeppen. Maar hoe was het ook alweer….?
Drank maakt meer kapot dan je lief is! En je bent al helemaal van de kaart omdat hij of zij de benen genomen heeft.
Nou ja, ik vond het wel grappig bedacht. En het levert weer een klein blog op. Zo krijgt alles toch weer zin… of gin….?
