Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
Het zal je maar gebeuren… Je wilt vertrekken of komt net aan en dan .. kijk maar:
Zaterdag was er rommelmarkt bij ons winkel-centrum. Diverse kraampjes met vooral veel te ontspullen zaken. Ik vind dat altijd heerlijk om rond te snuffelen, maar kopen, ho maar! En aan kannetjes en blikken kan ik maar moeilijk voorbij lopen. Toch bleef ik sterk.
Maar dan, op het laatst zag ik nog een leuk blikje. Voor 50 cent werd ik de eigenaar. Nou ja, de koffiezegels vinden er een mooi plekje in. Wat wil een mens nog meer?
Er was ook muziek, want het North Sea Festival 2019 draait zich warm voor Rotterdam. Dus stond er een muziektent, waar ik niet graag had willen spelen. Want van zwart zeildoek en in de brandende zon. Maar de sfeer was goed en de muzikanten en zangeres lieten zich niet door de hitte smoren. Het was al met al een zeer zonnige zaterdag!
Zo maar binnen-kijken bij iemand is niet echt netjes, ik weet het. Maar ik kan het niet laten om zo nu en dan toch even te gluren naar wat ik zo al zie. En dan kom je vaak heel leuke vondsten tegen. Zoals deze vogeltjes op een rijtje. Wat er achter te zien is, blijft gewoon geheim. Hebben we natuurlijk ook niks mee te maken. Zij kijken ons aan, wij kijken gewoon eventjes terug. Een moment, goed voor een (glim)lachje…
Afgelopen dinsdag was het de warmste dag in juni ooit. En juist op die dag had ik met mijn schoonzus afgesproken om te gaan stappen. Al om half tien ontmoetten we elkaar op station Utrecht Centraal en namen de trein naar Zwolle.
In de trein was het koel, maar buiten sloeg de hitte als een warme deken om ons heen. Het zou een dag worden met heel veel winkelen. Want in de grotere winkels was het vaak heerlijk koel dankzij de airco’s die op volle toeren draaiden. En met al die warmte moet je ook veel drinken, dus namen we het ervan op de vele terrasjes die Zwolle rijk is. Heerlijk kletsen over van alles en nog wat, hier kijken, daar kijken en dan toch besluiten dat we met deze hitte toch echt niet wilden sjouwen. Veel gevonden, maar dan toch maar niks gekocht.
Rond zes uur besloten we om in Utrecht te gaan eten, dan zaten we allebei meteen goed voor de terugreis. Het was nog even zoeken, maar uiteindelijk vonden we in de binnenstad toch iets naar onze gading.
Het was reuze gezellig en toen we de terugreis ondernamen werd het al donker… Dat doen we nog wel eens vaker, nietwaar schoonzus?
Echtgenoot was niet zo gek op spinazie, maar sinds enige tijd vindt hij het juist wel erg lekker. Komt dat goed uit, want ik ben er dol op. Ik maakte dit keer een variatie op een recept van vroeger. Dat was weer favoriet bij onze kinderen en aten we meestal als Leo een avondje niet thuis was.
Spinazie onder een dekentje
400 gram spinazie
3 tomaten, in stukjes gesneden
1 ui, gehakt
1 teen knoflook, fijngehakt
45-500 gram kruimige aardappelen
100 gram geraspte kaas
3 eieren
1 theelepel gemalen komijn (djinten) (optioneel)
peper, zout, nootmuskaat
melk
boter of olie om te bakken
Fruit in een hapjespan de ui tot deze glazig is.
Voeg de tomaat toe en laat dit ook even zacht worden.
Doe dan de spinazie in gedeeltes erbij en laat slinken en heel even pruttelen. Net te lang, het hoeft nog niet helemaal gaar te zijn. Breng op smaak met komijn., wat peper en zout (als de spinazie wat te grof is, knip ik er met de keukenschaar wat door om het iets fijner te maken)
Laat iets afkoelen.
Kook de aardappelen en maak er met wat boter en melk een zachte puree van. Maak op smaak met peper, zout en nootmuskaat.
Klop de eieren los met wat melk, roer er de geraspte kaas door (hou ca. 2 eetlepels achter) en voeg eventueel nog wat peper en zout toe.
Roer het grootste deel van het eiermengsel door de spinazie en doe over in een ingevette ovenschaal.
Dek af met de puree en giet hier voorzichtig het restant (ca. 4 eetlepels) van het eiermengsel over. Strooi de rest van de kaas er over en bak in een voorverwarmde oven op 175 graden in ca. 30-35 minuten goudbruin.
EET SMAKELIJK!!
Je zou toch zeggen dat na meer dan 10 jaar bloggen je alle ins- en outs van zo’n blog wel kent. Maar dan heb je natuurlijk buiten de waard -in mijn geval WordPress- gerekend. Steeds weer worden er upgrades uitgebracht waar ik weinig tot niets van begrijp, zeker niet waarom alles veranderd moet worden.
Kon ik vroeger heel simpel een leuke diashow in elkaar draaien, nu lukt me dat van geen kant. Snuffelen op internet leerde me dat zoiets nu met Jetpack te fiksen zou zijn. En een abonnement op Jetpack heb ik al, dus dacht ik het zo voor elkaar te krijgen. Helaas, het lukte me niet. Erger nog, ik raakte opeens allerlei functies kwijt. Had in mijn onwetendheid iets aangeklikt, dat niet aangeklikt mocht worden. Maar gelukkig, met heel veel zoeken kwam ik weer terug op de oude basis. Nog steeds geen diashow, maar blogjes typen kan ik weer wel. Nou ja, liggen zo uw problemen 😉
Vorige week kocht ik zo’n ouderwetse set vliegenvangers. Van die stroken met zeer kleverig spul er op, waar vliegen tegenaan zouden vliegen en vast komen te zitten. Nu las ik ergens dat sommige mensen dat zielig voor de vliegen vinden. Ik ben beslist tegen alle soorten van dierenmishandeling, maar dit gaat me toch iets te ver. Als mens je laten plagen -of nog erger ziek worden- van vliegen omdat je ze niet dood wilt maken. Ja, er zijn natuurlijk ook vliegenmeppers, maar de heel tijd achter zo’n beest aan gaan en dan overal vieze vlekken op de muren maken, vind ik ook geen optie.
Maar het kan nog vreemder. In de Oostvaardersplassen zijn parasols neergezet om de grote grazers tegen de zon te beschermen. Wie komt op het idee? Dan heb je toch geen benul van natuur? Die dieren zijn heel goed in staat om onze zomer door te komen. Op de grote steppes worden tenslotte ook geen zonneschermen geplaatst.
Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
Vandaag een muzikale thriller, dansend dat wel 😉
Doorgaans is reclame vooral vervelend. Er zitten soms best leuke uitingen tussen, maar het merendeel valt in de categorie slaapverwekkend dan wel ergernis opwekkend. De reclame op tv gaat dan ook systematisch op “mute” en dan vallen hele stukken tussen de programma’s uit
Op straat is reclame vooral opdringerig en ontsierend en veel te veel van het goede. Kortom, ik hou niet van al die wervende teksten en beelden. Maar ja, uitzonderingen bevestigen de regel en dit autootje kon mijn goedkeuring dan weer wel wegdragen. Allereerst een leuk, pittig modelletje en ook nog versierd met vrolijke beelden van Keulen. Het is al weer een hele tijd geleden dat wij daar waren. Maar zo nu en dan zoeken naar iets op mijn computer levert soms ook nog zulke leuke bijvangst op.
Je hoeft natuurlijk niet te vragen waar wij dit jaar met vakantie naar toe gaan. To good old England 😉
Het duurt nog wel even, want wij gaan bij voorkeur niet in het hoogseizoen. Maar dan kun je natuurlijk al wel genieten van de voorpret. Samen zoeken naar welke plaatsen we zullen gaan, hoe (met de boot of het vliegtuig) en waar we willen logeren. Dat betekende al een paar avonden struinen op internet, op zoek naar leuke hotels. Snuffelen in de boekenkast naar dat ene grote boek over Great Britain en dan gelukkig ook vinden. Dus niet in een opwelling weggegeven. Dat alles maakt zo’n vakantie al bij voorbaat heel erg leuk. En natuurlijk ons verheugen op de reis. Voorpret in optima forma!!
