Overdaad

Posted on by

Dit is niet het eerste blogje waarin ik mijn verbazing (en ergernis) verwoord over de overvloed in ons dagelijks leven. Ik realiseer me terdege dat niet iedereen deelt in die overvloed. En dat maakt het misschien nog wel pijnlijker.

Voor een kleine kerstbijeenkomst had ik toastjes nodig. Zelf kies ik daarvoor altijd een bepaald merk . Maar dit keer wilde ik kleine ronde melbatoastjes hebben. Met stomme verbazing stond ik voor het vak, waarin ik in de gauwigheid meer dan 30 verschillende soorten en merken aantrof. Toastjes gewoon, volkoren, meer granen, met spelt, met sesam, met kruiden, olijfolie, rozemarijn of peterselie. Natuurlijk ook in bio-kwaliteit, glutenvrij en nog vele mogelijkheden meer.

Deze screenprint is nog maar een klein gedeelte, meer paste niet op mijn scherm

Wat is er gebeurd in dit land? Eten we allemaal zo verfijnd, zo exquis? Is onze smaak ineens zo geperfectioneerd? Ik kan het nauwelijks geloven. En het gevolg van al die overdaad is dat er onnoemelijk veel moet worden vernietigd, want niet verkocht en dus over de datum. En daardoor wordt het product natuurlijk weer duurder.
Kostelijk voedsel, dat verspild wordt. En dat vind ik doodzonde!

Wat was er nou?

Posted on by

Zaterdag was ik helemaal vergeten om te bloggen. Veel te druk met…

Laat ik bij het begin beginnen. Donderdag hield mijn smartphone er mee op. Definitief. Ik heb een reserve toestel, maar voordat dat alles weer over heeft. En in zulke gevallen wordt ook meteen de Wet van Murphy meteen toegepast. Er was storing bij de provider.

Vrijdag wilde ik een nieuwe telefoon bestellen, maar waren er moeilijkheden bij de bank. En dan slaat onmiddellijk paniek toe bij mij. We zullen toch niet gehackt zijn? Gelukkig bleek dat niet het geval. Telefoon besteld en ja, daar was ie dan op zaterdagmorgen. Netjes bezorgd door een vriendelijke jongen op een blauwe bakfiets. Inderdaad van Coolblue.

Bron: Google Afbeeldingen

En dan begint het uitzoeken van de wirwar van instellingen, back-ups, inloggen en wachtwoorden. Het nam me helemaal in beslag. En eigenlijk vind ik dat niet zo leuk. Laat ik me nu dan toch zo beïnvloeden door al dat digitale? Je ontkomt er gewoonweg niet aan. Best wel griezelig, omdat ik beslist zo nu en dan verdwaal in alle opties, adressen en apps.

Maar goed, hopelijk zit er nu weer structuur in en kan ik mijn toestel soepeltjes gebruiken en mijn mede-bloggers weer gewoon volgen 😉

Vergeten

Posted on by

Wat was er….? Nou niks schokkends hoor! Ik was zo opgeslokt door iets anders, dat ik helemaal vergat om te bloggen.

Wat hield mij zo bezig? Binnenkort horen jullie het wel. Ben nog even veel te druk!

Taart

Posted on by

Tja, wat moet ik daar nou van zeggen? Mijn gedachten bij een vergadering zijn altijd een beetje saai. Denk ik aan een feestje dan zie je toch vooral iets vrolijks, iets gezelligs voorbij komen.

Maar om zo abrupt te beweren dat een feestje altijd vergezeld van een taart moet gaan… Nou nee! Want omdraaien kun je het niet. Een vergadering met een taart is beslist niet altijd een feestje.
Hooguit misschien iets zoets om het zuur te verdrijven. Och, och, wat een gedachten bij zo’n eenvoudig kaartje.

Laat ik er maar niet meer aandacht aan geven. Het was gewoon een tekst om het kaartje te vullen…..

Verspilling

Posted on by

Gisteren tipte ik deze uitzending al even aan. Bij de NDR (Duitsland) dus misschien niet voor iedereen nog te bekijken. Maar met een schrikwekkend verhaal over verspilling en geld, maar vooral materiaal, weggooien.

Foto via Google

De uitzending begint met een enorme stapel zakken waarin gebruikte textiel en kledingstukken zitten. Alles bij elkaar zo’n vier vrachtwagens vol, in totaal 5000 kilogram.
En dat wordt in geheel Duitsland elke twee minuten weggegooid .
Misschien is het in ons land een beetje minder, maar het blijven toch enorme hoeveelheden.

En als je dan ook nog eens leest dat we elk jaar gemiddeld 46 nieuwe kledingstukken kopen, en zo’n 6 paar schoenen, dan weet je dat deze over-consumptie de spuigaten begint uit te lopen.

Ik heb die cijfers met verwondering gezien en weet zeker dat ik niet zoveel kleding en/of schoenen koop. Zou niet weten waar ik het allemaal moet laten. Maar beangstigend vind ik het wel. Zoveel “welvaart”, terwijl het ook betekent dat aan de andere kant van de wereld mensen zich afbeulen om die spullen hier goedkoop en snel te brengen. Zou het volgend jaar misschien een ietsje minder kunnen?

Boek

Posted on by

Dorothé las ik over het boek van Ileen Montijn, waarna ik het onmiddellijk reserveerde bij de bieb. En toen ik een paar dagen daarna hoorde dat er zoveel kleding weggegooid wordt, moest ik het helemaal lezen.

Hoewel Montijn beslist prettig schrijft, is het geen roman. Er zit geen verhaal in, maar alle facetten van kleding herstellen in oude en nieuwe tijden komen aan de orde. Want door de eeuwen heen werd kleding beslist niet zo nonchalant in de vuilnisbak gegooid. Kleding was duur en hing niet en masse in een winkel. Het werd handgemaakt door naaisters en coupeuses. Niet dat die daarmee rijk werden, maar in elk geval werd er heel wat veranderd. Het is dan ook leuk om te lezen hoe een japon oorspronkelijk gemaakt werd en soms door de jaren heen veranderd, vermaakt, vergroot of verkleind werd. Om tenslotte te eindigen als kleding voor kinderen of “het lagere personeel” 😉

Wie geïnteresseerd is in kleding en mode kan in dit boek heel wat lezens- en wetenswaardig vinden.

Kunst

Posted on by

Zondag liet ik iets zien, waaraan ik geen “kunst”kaartje hang.

Bron: Google foto’s

Dit is natuurlijk wel Kunst, en met een grote K. Een zelfportret (?) van Jan van Eyck, gemaakt in 1433. Het lijkt of het nog maar kort geleden is geschilderd, maar het dus bijna zes eeuwen geleden dat Jan van Eyck zichzelf portretteerde. En nu nog steeds kunnen wij genieten van dit prachtige werk. De man kijkt ons aan, aandachtig, een beetje dromerig vind ik. Een man van vlees en bloed, waarmee je zonder woorden kunt praten.

Er zijn helaas niet veel werken bewaard gebleven van deze schilder. Nog maar zo’n kleine 20 werken zijn her en der in musea op deze wereld.
Van 1 februari tot 30 april 2020 wordt in het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Gent een tentoonstelling gehouden over het werk van Jan van Eyck. Daar zullen we dan ongeveer de helft van deze werken kunnen zien. Die tentoonstelling staat hoog op mijn lijstje genoteerd.

Geen kunst

Posted on by

Ik las over de kunstenaar die een banaan op de muur had geplakt met een stuk duct tape. Hij vond het een origineel idee, noemde het kunst en vroeg er een zeer florissant bedrag voor. Een andere kunstenaar zag er heel wat anders in en trok het tape van de muur, vrat de banaan op en noemde dat ook kunst.

Nou, mijn idee van kunst is het niet. Kunst moet je boeien, blij maken, verwonderen of ontroeren. En iedereen geeft daar een eigen invulling aan. Maar zo’n banaan, die vies wordt en van arrenmoe van de muur valt…. bah!