Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Eén van de groten van het Nederlands cabaret, Jenny Arean, zingt een wat vergeten lied: Geen interesse meneer Kerk. De tekst is van Jaap v.d. Merwe.
Vandaag een stukje ouderwets cabaret. Met een nog jonge Paul van Vliet, die zich net heeft laten keuren. Dus hem kan niks gebeuren.
Yentl en De Boer, twee dames die zich afvragen of ze het allemaal nog wel mee zullen maken. We kunnen het even bekijken…..
Ook in 2019 begin ik elke week met een muzikaal filmpje. Vrolijk, ontroerend of bijzonder. Maar altijd iets wat mij op een of andere manier geraakt heeft.
Deze week haal ik een ouwetje van stal, maar ik vind het een pareltje: Thérèse van Frans Halsema.
Dit jaar begin ik elke week vrolijk met muziek. Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan. Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
In week nummer 4 koos ik voor een liedje van Annie M.G. Schmidt, gezongen door Nien Besselink met aan de piano Sjoerd Brouwer.
Het is er eentje uit de oude doos, maar ik vind het nog steeds leuk. Een andere kant van dat degelijke Rotterdam:
Dankzij De Sandwich vond ik de link naar dit stukje omroepgeschiedenis. Technisch niet meer helemaal perfect, maar wat heb ik heerlijk liggen kijken naar dit stuk Nederlands cabaret. Het duurt meer dan 40 minuten, maar het eerste nummer alleen al is de moeite waard!
Och nee, op één been kun je niet lopen. Dat is zo’n armetierig idee.
Nu eens niet gebracht door Jasperina de Jong, maar door Ellen Evers:
Dit lied van Jenny Arean vind ik prachtig, maar kan ik niet met droge ogen aanhoren.
Ook soms het idee dat alles te veel wordt? Je bent niet de enige, kijk maar:
Zo, nou kunnen we er wel weer tegen nietwaar? 😉