Een beetje melancholiek, deze Marga Mendes met Oliveira. Een prachtig optreden.
Afstand
Met verbijstering las ik gisteren dat er hordes mensen naar het strand of een natuurgebied waren geweest. Aan de ene kant begrijpelijk, want we willen even frisse lucht. Ook wij liepen in de buurt een rondje. Maar mensen, hou in hemelsnaam wat afstand.
Ik vraag me af hoe we dat gaan oplossen. En ineens besefte ik dat ik de oplossing al had gezien. En dat er niks nieuws onder de zon is. Want wie denkt dat Marie Antoinette zich vrijwillig in een hoepelrok hees, heeft het vast helemaal mis. Dat deed zij en de andere dames om AFSTAND te houden. Het was gewoon heel praktisch.
Dus hup, heren, aan de slag, Even naar de schuur en een stevige crinoline in elkaar frutselen. Dames pak het naaimachientje. Dat oude gordijn kan mooi worden omgebouwd tot een hele wijde rok. En dan kunnen we allemaal lekker op pad 😉
En kijk eens aan, twee vliegen in één klap. Is ook die vervelende #Metoo kwestie meteen van de baan 😉
Deel dit op:
Lekker!
Als het zonnetje schijnt, gaan we een stukje lopen. Even de benen strekken en een frisse neus halen.
En dan gaan we natuurlijk niet naar een winkelcentrum, maar zoeken ons heil in de natuur. Zo kwamen we vorige week langs het achterpad van de wijk, waar we dit bord zagen. Het moet er al veel langer hangen gezien de verkleuring. Maar de waarschuwing was duidelijk!
Hier wordt gewaakt door een alerte en assertieve hond. Inbrekers, hij lust jullie rauw bij een slap koppie thee !
Deel dit op:
Humor in tijden van Corona
Op verschillende blogs en op Facebook zag ik al wat uitingen van Corona-humor voorbij komen. De een leuk, superleuk of nou ja, zeg maar wrang… Het kan verschillen. Maar ik vind het wel hoopvol dat we proberen te blijven lachen. Dat geeft ook je weerstand een oppepper, denk daaraan.
Deze zag ik in de krant en vond ik ook wel het plaatsen waard. Een inventieve moeder, die van de nood een deugd maakt… Pluis, bedankt!
Deel dit op:
Dat hadden we nodig!
Wat denkt een mens allemaal nodig te hebben in tijden van nood? Nou, een beperkte hoeveelheid toiletpapier, maar 140 rollen….?
Verse groenten, fruit, iets lekkers om je zelf te verwennen, iets om te lezen, te haken, te breien. In ieder geval iets om al die dagen thuis door te brengen.
Nou nee, niks van dat al. Dit is in de bonus deze week. Kratten bier, voor een gezellig avondje met vrienden, voor bij het voetballen of de Grand Prix.
Ach, ze konden bij Appie natuurlijk niet weten dat we voorlopig allemaal thuis moeten blijven. Dat feestjes en visite even “not done”zijn.
Ik moest er dus wel een beetje om lachen. En dat is ook weer positief.
Want laten we vooral blijven lachen. Huilen kan altijd nog!
Deel dit op:
Hoe kan dat?
Laatst maakte ik foto’s in Delft, samen met Jeanne en nog wat andere fotomaatjes.
En dit plaatje kon ik natuurlijk niet weerstaan. Want hoe krijg je in hemelsnaam je fiets daar geparkeerd? Wel lekker veilig, niemand zal hem daar jatten. Maar makkelijk lijkt het me niet.
Of is het nou zo’n deelfiets en wilde iemand hem per slot van rekening toch niet met anderen delen? Ik blijf het onhandig vinden 😉
Deel dit op:
Gek gevoel…
Ik voel me eenbetje een paria. Ik wil er niet aan toegeven, want de werkelijkheid is niet anders en ik zal beslist niet de enige zijn die zich vreemd voelt. .
Geen bezoek, zoveel mogelijk thuis blijven. Nee, het openbaar vervoer is nu geen optie. Natuurlijk bellen we, appen we en kunnen we zelfs skypen. Maar wat een vreemde gewaarwording. Gevangen in je eigen bubbel, maar nu niet vrijwillig, maar op last van de overheid. Voor een goed doel, dat zeker. Voorlopig voor drie weken, maar wie weet voor hoe veel langer nog.
Alles is afgelast, zingen, gymen, spelletjesmiddag. De hulp heeft zich afgemeld. Wanneer ze weer komen wil of mag, is nog onzeker.
Boodschappen doen gaat vlug, vlug. En met een van te voren gemaakte lijst, want even lekker rustig winkelen is er al niet meer bij.
Nou ja, met een beetje droog weer gaan we een stuk wandelen in de omgeving. Dat kunnen we nog wel. En als we dan mensen tegenkomen, blijken die maar al te graag in voor een praatje. Maar ze houden afstand, voor wie weet wat….!
Nou ja zeg! Genoeg gemekker. Er is nog van alles te doen. Zo heb ik mijn puzzel uit de mottenballen gehaald. Die lag er al al te lang en zal misschien (??) nu een keer afkomen. Voorlopig tijd zat!
Deel dit op:
Muziek op maandag
Terug in de tijd van Flowerpower en vrije vogels. Of zat het nou toch anders: Jasperina de Jong met Meisje uit de provincie.
Deel dit op:
Rare tijden..!
Er is genoeg over te schrijven, over de malle tijd waarin we nu leven.
Maar ik wil er toch niet zo veel aandacht aan geven. Ik kijk maar vooruit en zet, net als gisteren, hier een paar foto’s van de ontluikende lente. Want hoe je het went of keert, de mens wikt, maar de natuur beschikt.
Het klein en groot hoefblad steekt aarzelend boven de grond en bij de buren staat de magnolia al bijna volop in bloei. Lichtpuntjes in donkere dagen.
Deel dit op:
Vooruit kijken
In deze rara tijden kijk ik maar een beetje vooruit. We zien vanzelf wat de toekomst gaat brengen, maar één ding is zeker.
Het wordt weer lente! En al scheen dan de zon nog niet toen ik deze foto maakte, de belofte is er in elk geval….
