Herinnering

Posted on by
Rotterdam: J.E. Feisser – renehoeflaak.com

Deze foto maakte ik niet zelf, maar vond ik op de site van René Hoeflaak.

Ik heb veel herinnering aan deze muurschildering, die zich bevindt in het gebouw van de GGD in Rotterdam. Een begrip in mijn stad, want je ging naar “de Baan” om doorgelicht te worden.

Als kind kwam ik er regelmatig want om de zoveel tijd moest gekeken worden of alles nog in orde was en of de TBC inderdaad genezen was.

Je moest dan die grote trap op en kwam in de gang met de kleedkamertjes. Stond er een deur open, dan ging je naar binnen en vergrendelde met de uitklapbare houten plank die daar aan de deur zat.

In het gebouw rook het altijd merkwaardig. Ik vond het niet onprettig en ik vermoed dat het een soort desinfectans was. Nu ruikt alles meestal nogal citroenig, toen was het lysol wat de klok sloeg.

Doorlichten (een Röntgen-foto maken) gebeurde op een groot apparaat en het werd bediend door een dokter of zuster met een groot dik schort aan. Je moest tussen de platen gaan staan, armen in de zij en ellebogen naar voren. Er klonken geluiden in het donker, klikklak, en dan was alles alweer klaar. Terug naar het hokje en omkleden. Gek, verder gaat mijn herinnering niet. Maar we zullen vast ook nog wel op de uitslag gewacht hebben.

“De Baan” is nog steeds in gebruik als GGD-gebouw, maar ik weet niet meer hoe lang het geleden is dat ik er kwam. Dat zal toch minstens 60 jaar geleden zijn…

Kapitaal

Posted on by

Hadden we ham nou wel of niet moeten meenemen? Die oude stoel? Houterig, niet echt comfortabel en erg kapot?

We lieten hem uiteindelijk staan. Maar stel nou dat het een echte, originele Rietveldstoel was? Een kunstobject van grote waarde. Dan lieten we zomaar een paar duizend euri aan onze neus voorbij gaan….

Nou ja, echt mooi heb ik zo’n stoel nooit gevonden en passen bij onze inrichting doet ie ook niet.

Inmiddels zal de Roteb zich wel over hem ontfermd hebben. Ik moet er maar niet meer zo veel aan denken.

Misschien nam een ander hem mee en is die nu dolgelukkig. Laat ik het daar maar op houden.

Verandering

Posted on by

Jaren geleden reden wij door een stukje van Rotterdam waar Leo herinneringen had aan bezoeken bij ooms en tantes. De buurt zei mij niks. Toen ik klein was kwam ik nooit “op Zuid”.

De huizen waren oud en werden gesloopt. Maar niet helemaal, want men liet de gevels staan. Tenslotte heeft Rotterdam weinig historie over, dus alles met de grond gelijkmaken was niet logisch. Zo zag het er toen uit:

Een paar weken geleden reden we weer naar deze wijk. De huizen leken onveranderd, maar we wisten dat het slechts schijn was. Want nu straalden ze op mooi opgeknapte gevels, mooi schilderwerk aan de voorkant, maar splinternieuwe woningen erachter.

Zo’n wijk krijgt daardoor weer een heel ander gezicht. Het leek me er fijn wonen. Leuk om dat te zien.

Hoe bedoel je…?

Posted on by

De posters van Loesje hebben vaak een dubbele bodem. Dat prikkelt de aandacht natuurlijk. Neem nou deze:

Toch wel een beetje lastig. Want als je het spreekwoordelijk bekijkt, moet je dan ook houden van beren op de weg? Van onverwachte moeilijkheden, obstakels? Dat lijkt me niet. Die kun je beter mijden. Het leven is tegenwoordig al gecompliceerd genoeg, vinden jullie ook niet?

Leo en ik worden wel blij van andere beren. Van ijs- en bruine beren in de dierentuin, berenplaatjes op een kalender of in een blad. Zelfs van gemoedelijke bromberen, die toch wel lief en gezellig blijken te zijn.

En ook van knuffelberen, zoals deze in een etalage in Bakewell. Daar moest ik wel een foto van maken. Het was echter wel alleen kijken. Gezien de prijskaartjes was dit geluk niet te koop! 😉

Opruimen

Posted on by

Grote schoonmaak aan het begin van de lente. Niet bij je thuis, maar in de natuur.

Helaas hard nodig, omdat zo veel mensen (nog steeds) hun troep achter hun kont laten slingeren. Daarom ondersteun ik het initiatief van Iris Scheffers, die vandaag met vuilniszak en grijper gaat wandelen en zo veel mogelijk afval probeert te verzamelen.

Wanneer je in de eigen woonplaats ook meedoet en een foto plaatst op haar Facebookpagina, doneert Iris hiervoor Eur 1,– aan het Wereld Natuur Fonds.

Ik hoop van harte dat haar actie een succes wordt.

Little C

Posted on by

Nee, nee, dit gaat niet weer over het beruchte Corona. De titel verwijst naar een compleet nieuwe wijk in Rotterdam. Zo langzamerhand zie je die wijk groeien en je hoeft geen architectuurdeskundige te zijn om te zien waar de inspiratie vandaan kwam.

Zie ook: Little Coolhaven

Juist, de architect vond zijn inspiratie in New York. De wijk ligt aan de Coolhaven, dus “Little C(ool)” past mooi.

Ik maakte de foto van een afstand. Nog maar een klein deel van de wijk is bewoond en we hebben nog niet de gelegenheid gehad om er wat in rond te neuzen. Maar het oogt wel erg leuk.

Willen wij dan gaan verhuizen? Nee hoor, wij blijven waar we al zo lang zitten.

Oude bomen willen niet verplaatst worden.

Zaaien

Posted on by

Het is weer de tijd om te zaaien. Wonderlijk vind ik dat altijd. Je stopt mini korreltjes in de grond en later groeit er iets uit.

Dit jaar hoop ik te kunnen genieten van grote oranje afrikanen, snoeptomaten, basilicum en nog wat andere planten.

Ik heb geen kasje, dus moet ik wel een beetje improviseren met potjes op de vensterbank of ergens in huis. Ook moet ik me inhouden wat het aantal potjes betreft, want het heeft geen zin om straks met een overdaad aan planten te zitten en die dan in de kliko te moeten gooien.

Maar vorige week ging ik aan de slag en wie schetst mijn verbazing dat er al na enkele dagen wat sprietjes van de afrikanen op kwamen. Als die zo door blijven gaan, kunnen ze straks de concurrentie aan met de zonnebloemen. Ik volg het nieuwsgierig.

Vrouw in de politiek

Posted on by

Vraag aan een willekeurig iemand naar een vrouw in de politiek van vroeger en 10 tegen 1 dat de naam Aletta Jacobs valt.

Bron: Wikipedia

Gek, want zij was niet de eerste in onze landelijke politiek. Het was Suze Groeneweg, die in 1918 als eerste vrouw werd gekozen om zitting te nemen in de Tweede Kamer. Een gedreven politica, die haar post zou blijven bezetten tot in 1937.

In 1918 konden vrouwen zelf nog niet stemmen. Suze Groeneweg kreeg haar zetel dus dankzij alleen mannenstemmen. Het deerde Suze Groenweg niet, omdat zij van mening was dat vrouwen gelijkwaardig aan mannen waren. Ze was dus geen doldrieste feministe, die op de barricaden stond. Wel een vrouw die de pikante grappen van de mannen aan haar voorbij liet gaan. Ze beperkte zich tot wat zij belangrijk vond: onderwijs, drankbestrijding en (arbeids)rechten voor vrouwen. En als ze daarover sprak, dan luisterden de mannen. Want ze was een begenadigd spreekster.

Suze Groeneweg was ook lid van de gemeenteraad van Rotterdam (1919-1931) en van de Provinciale Staten van Zuid Holland (1919-1937), waar zij ijverde zij voor dezelfde zaken.

Voor dit blog putte ik uit diverse bronnen, zoals de site van Atria en Wikipedia.

Vandaag gaan we naar het stemlokaal voor de Tweede Kamerverkiezingen. De keuze wordt niet gemakkelijk met de vele partijen. Ik hoop dat we tot een goede en evenwichtige keuze zullen komen. Maar hoe dan ook, ik stem op een vrouw!

Daar wordt gewerkt…

Posted on by

De laatste tijd is het rondom ons huis niet meer zo stil. Overal wordt gewerkt. Het grootse project van de aansluiting van de A16 op de A20 levert nogal wat lawaai op en zal nog wel wat jaartjes duren.

Maar dat niet alleen, ook wordt er gewerkt aan de dijk langs de Rotte. Die loopt voor een deel ten noorden van onze wijk en met een paar stappen staan we er.

Mocht er wat met die dijk zijn, dan staan we dus ook in no time met onze voetjes in het water. Of moeten we zelfs vechten om ons hoofd boven water te houden. Om dat te voorkomen, worden de dijken verzwaard.

Het Hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard legt uit wat er zoal gaat gebeuren.

Toen we vorige week een stukje langs de Rotte liepen, zagen we dan ook enorme hoeveelheden zand, die gestort waren.

Tja, dat lawaai nemen we natuurlijk op de koop toe. Want een dijk die doorbreekt, dat willen we natuurlijk niet.