Witte raaf

Bij het station van Twello staat dit beeld. Volgens het commentaar zou het gaan om Akka van Kebnenaise, de gans met op zijn rug Nils Holgerson. Selma Lagerlöf beschreef hun vele avonturen, die ook verfilmd zijn. Ik herinner me een prachtige serie op TV, waar ik graag met de jongens naar keek.
Ik ben niet zo goed in het herkennen van vogels, maar dit lijkt me toch geen gans. Eerder een witte raaf. Maar goed, dat is ook bijzonder, toch?

Argentijnse avonden

Sommige mensen leven in een gezapig ritme, met zekerheden en nauwelijks twijfel. Zij begrijpen vaak niet dat anderen zoveel zekerheid te benauwend vinden en daarom op zoek gaan naar een ander leven. Die dan het avontuur zoeken en beginnen aan een ongewisse toekomst.

Zo’n man was Rinus van Mastrigt, zoon van een Rotterdamse kruidenier uit de Zwart Janstraat. Als hij tijdens de crisis van de jaren 30 geen werk kan vinden, besluit hij naar Indië te gaan. Daar ligt werk genoeg voor een bouwkundige zoals hij.
Alleen, de reis er naar toe is nogal duur. Waarom dan niet op de fiets? En zo begint een leven met vele avonturen, ups en downs, mooie en slechte tijden.
We zouden er niet van op de hoogte zijn, ware het niet dat Carolijn Visser in contact kwam met de dochter van Rinus. Zij vertelt in Argentijnse Avonden over Rinus, zijn dochters, de familie en vele anderen wier levens door toeval (of het lot) met elkaar zijn verknoopt.
Wie weten wil hoe Rinus en zijn dochters via Indië in Argentinië terecht komen, moet het boek maar lezen. Ik was geboeid van begin tot eind en las het in één adem uit!

 

Hiroshige

Als de reizigers Mishima naderen, is het mistig. Hiroshige weet de geheimzinnige sfeer goed te treffen. De Torii wordt bijna verhuld door de nevel, zijn mooie rode kleur is niet te zien. De omgeving is nauwelijks waarneembaar.

Collectie: Tokyo National Museum

Ook nu nog hangen de nevelen vaak boven Mishima. Alles vervaagt tot grijs en grauw, een bijna spookachtig beeld. De reizigers van nu, in de snelle trein, zullen niet veel van dit landschap zien.  

Hiroshige

De Tokaidoweg loopt verder naar Hakone. Het is bekend om zijn hete bronnen, waar of de reizigers van toen ook gebruik van gemaakt zullen hebben.Het moet een zware tocht zijn geweest. Misschien hadden zij minder oog voor de omgeving als de toeristen die er nu naar toe gaan.

Collectie: Tokyo National Museum

Want ook in deze tijd is Hakone nog steeds een populair reisdoel. Niet alleen vanwege de warme baden, maar ook vanwege de natuur en het zicht op de Fuji. In de omgeving van Hakone is zelfs een replica van een Edo-controlepost nagebouwd.  

Voor de kick??

Vorige week stond ik voor de metro-overgang te wachten tot de metro voorbij zou zijn. Ik zag een fietser op het fietspad aankomen. Hij stopte niet, maar slalomde tussen de neergelaten bomen door terwijl de metro er al aankwam.
Ik schrok me rot. Stel je voor dat hij met zijn wiel tussen de rails  en onder de metro terecht zou komen….
Gelukkig ging het deze keer goed, maar toch.

Net zoals in dit filmpje dat de NS plaatste. Ook daar ging het gelukkig op het nippertje goed. Waarom doen mensen dat toch? Hebben ze zoveel haast of is het de kick?

Hiroshige

De reizigers zijn bijna in Odawara, aan de rivier Sakawa. Ze gaan te voet en waden door het water of gebruiken een vlot. In de verte zie je de stad liggen.

Collectie: Tokyo National Museum

Nu ligt er een brug over de rivier, dus hoeven de reizigers niet meer te waden. In de verte ligt het moderne Odawara. Dat is een stuk groter geworden en de gebouwen een stuk hoger dan in Hiroshige’s tijd.  

 

Stukje Nederland

Bettie’s nieuwe fotoserie heet Nederland in het Buitenland. En of wij ook wel eens een stukje Nederland over de grens tegenkwamen? Nou en of, en nog wel een flink stuk hiervandaan. Want deze foto nam ik in Nagasaki (Japan). Daar ligt de bakermat van de buitenlandse handelsbetrekkingen van Japan. Van 1641 tot 1859 mochten hier Nederlanders wonen en handel drijven met Japan, zij het onder strikte voorwaarden.
Tegenwoordig wordt het stukje weer zo veel mogelijk in originele staat teruggebracht. Er is een winkeltje met Hollandse producten, zoals Delfts blauw (natuurlijk), chocola en stroopwafels.

Wonen

De kubuswoningen in Rotterdam vind ik al zeer bijzonder, maar dit is nog weer iets helemaal anders. Het zijn ook huizen,  in Tokio, in de wijk Mitaka. Het ziet er wel heel vrolijk uit, maar praktisch? Dat valt nog te betwijfelen, met al die vreemde vormen. En erg groot lijken ze me ook niet, maar dat is vrijwel overal in Japan, waar met ruimte gewoekerd moet worden.

Bij Stuureenfoto is het thema deze week ook wonen.

 

Hiroshige

Oiso is de volgende pleisterplaats op de Tokaidoweg. Het regent dat het giet en de reizigers zitten weggedoken onder hun jassen. Gauw een schuilplaats zoeken in dit stadje.

collectie Tokio National Museum

En zo gaan reizigers nu door Japan, bij voorkeur met een (super)snelle trein. Alleen de naam (Tokaido) van één van de lijnen herinnert nog aan oude tijden.

bron: internet/flickr

Hiroshige

Hiratsuka is de volgende pleisterplaats op de Tokaidoweg.Het is een idyllisch plaatje, van stress of rumoer lijkt geen sprake.

Collection of Tokyo National Museum

Bron: http://blog.japanican.com

Bron: http://buyo.blogspot.nl

Op dit blog vind je een foto van hoe het er nu uitziet en dat is een stuk minder idyllisch en landelijk.

Maar omdat Hiratsuka ook bekend is om het Tanabata-festival, zocht ik op internet een foto van dat evenement.