Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Zeven broers zoeken een bruid, zeven vriendinnen hebber er wel oren naar… Dus is het tijd om een dansje te maken. Maar wat vinden de andere jongens ervan…?
Binnenkort is het afgelopen met Tupperware. Het bedrijf heeft faillissement aangevraagd.
Het concept past waarschijnlijk niet meer in deze tijd. Maar toch… het was altijd gezellig zo’n party. Al kocht niet iedereen wat.
Op een bepaald moment had men meer dan genoeg van dit soort schaaltjes, dozen of emmers. Toch was het een ijzersterk merk. Na jaren kon je een vervormd deksel teruggeven en kreeg je een nieuw ervoor. Levenslange garantie dus! En heel wat vrouwen grijpen nog steevast naar de bekende doosjes in zachte kleuren. Later kwamen er steeds meer dingen bij.
Ook in mijn kastje staan nog dozen, zelf gekocht of geërfd van mijn zus en ook van schoonmoeder. Eerlijk is eerlijk, de kwaliteit in onovertrefbaar, want na al die jaren gebruik ik ze nog steeds. Daar kunnen andere merken niet aan tippen.
Maar plastic moet in de ban, nu is de trend om vooral natuurlijk materiaal, zoals glas, te gebruiken.
Ach ja, aan alles komt een eind. Het is nu gewoon een stukje geschiedenis.
Vanmiddag zal onze Zangclub + zingen in de bieb, en dat alles om de activiteiten van de SKVR te promoten.
Leo gaat mee voor het steuntje in de rug en verder moet onze uitstraling voor de finishing touch zorgen.
Ik hoop maar dat het allemaal goed gaat, want we zingen voor ons eigen plezier. Zo’n openbaar optreden hoeft helemaal niet voor de groep.
Maar we willen best nog wat meer zang enthousiasten er bij hebben. Dus oefenden we de laatste weken op een serie liedjes en zullen we met ons allen de club in het zonnetje zetten.
Dat de boodschappen op dit moment zo duur zijn, is vaak het gesprek van de dag. Wie een beetje op de kleintjes moet letten, moet heel wat rekenen en vergelijken.
Bron: Google foto’s / moniquevandervloed.nl
Laatst vroeg ik Leo om havermout mee te nemen. Hij kent mijn voorkeur voor bio en kwam thuis met een pak “bio havermout”. Hij keek eens op de bon en schrok van de prijs die daarvoor betaald moest worden. Was dat normaal, 2,59?
Nee, ik dacht dat de havermout inmiddels 0,79 eurocent kostte. Deze prijs was wel aan de erg hoge kant. Dat wordt dus de volgende keer “gewone havermout”. En echt, je proeft geen verschil… 😉
Nieuwsgierig geworden wat de havermout bij Appie kost, keek ik op de app. En daar duizelde het me. Want er kwam een lange lijst te voorschijn met allerlei soorten havermout. Niet alleen met enorme prijsverschillen, maar ook nog eens een assortiment om draaierig van te worden.
Je kunt kiezen uit gewone havermout, fijn, grof, volkoren, met proteïne, met kaneel -en uiteraard- al dan niet van biologische oorsprong. Geroosterd, glutenvrij, maar ook in de vorm van repen en zelfs in 1-persoons zakjes. En dat is nog maar “alleen” rauwe havermout. Er is ook nog een keur aan kant en klare havermoutpap.
Het is natuurlijk niet alleen AH maar ook van andere fabrikanten, die weer grotere of kleinere verpakkingen hebben. Om de prijs te vergelijken is een rekenmachine bijna onmisbaar….!
Hele generaties zijn groot gegroeid op zelf gekookte havermoutpap. Voor zover ik me kan herinneren was dat er maar in één merk, H-O Havermout.
De overdaad van nu is werkelijk te overdreven en ja, vind ik… decadent.
Dat we ons gebruik van plastic moeten verminderen, daar heb ik helemaal geen moeite mee. Dus dat er geen plastic zakjes bij de supers liggen, prima. Maar het is natuurlijk wel een beetje hypocriete maatregel.
Want wie even rondkijkt bij zo’n winkel, ziet er nog plastic in overvloed. Drie paprika’s in een plastic verpakking, kant en klare soeppakketten in een kartonnen doos met … juist plastic er om heen.
Maar zoek ik zakjes om de appels in te doen, dan vind ik ze niet. Terwijl een papieren zak toch echt wel handig zou zijn. Ja, die kunststof zakjes zijn ook een prima alternatief, maar hoe vaak vergeet je die?
Soms lijkt het of er maatregelen genomen worden voor “het goeie supermarkt imago”. Terwijl er best meer gedaan kan worden.
Kaas op een papiertje in plaats van een plastic schaaltje, maar dan weer wel verpakt in …. ja hoor, plastic.
Kom op, daar kunnen we toch wel een goed alternatief voor vinden?
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Voor deze tweede Paasdag wilde ik eens teruggrijpen op een liedje van al weer lang geleden. Want ook nu lusten we wel een eitje. Zeker als het geserveerd wordt door Ria Hovink en Edwin Rutten.
Breien en haken, dat was wat mijn moeder vroeger deed. Naaien, borduren of nog ingewikkelder “smokwerk” daar begon ze niet aan.
Ik had dus wel poppenkleertjes die moeder zelf gebreid had en truien voor mijzelf. Maar gesmokte kleding, dat zat er voor mij niet in.
Zelf leerde ik wel smokken, op school. Er staat me nog iets bij van een geel-geruit nachthemd dat ik zelf genaaid en gesmokt had.
Het lijkt een beetje ouderwets handwerk, maar laatst zag ik op Instagram toch weer dat iemand er aan bezig was. En dit fraaie proeflapje lag in de Wonderkamer van het Museum van de vrouw in Echt.
Misschien komt het -net als alles- wel weer in de mode. Ik vond -en vind het nog steeds- heel fraai handwerk.
Stel je voor, van die lieve “Shirley Temple” meisjes met pastelkleurig boerenbonten ruitjurkjes, versierd met dat smokwerk.
Eneco verhoogde in september 2022 bij de eindrekening ons termijnbedrag voor gas en elektriciteit. Het ging van Euro 225,00 naar Euro 445,00 bijna tweemaal zoveel. Maar tegelijkertijd kregen we een behoorlijk bedrag (ruim 800,00 terug). Ik vond de hele berekening een beetje vreemd, maar goed….
Het maandbedrag vond ik echter veel te hoog, dus verlaagde ik het. Al kon dat niet lager dan naar 360,00.
Zoals bijna iedereen werden we een stuk zuiniger met energie. Het werd een winter met dikke truien en dekentjes. Met zuinig koken en kort douchen. En warempel, het werkte. We verstookten aanzienlijk minder dan vroeger.
Maar tot mijn verbazing heeft heeft Eneco inmiddels ons maandbedrag al een keer behoorlijk verlaagd. Het ging zomaar ineens naar Euro 300,00.
En nu krijg ik een bericht dat dat bedrag zelfs nog te hoog is en dat we het maandbedrag zouden kunnen verlagen naar…. Euro 202,00. Nu breekt mijn klomp, want dat is zelfs een stukje minder dan ons oude maandbedrag.
Het heeft natuurlijk alles te maken met het prijsplafond en de ingewikkelde regelingen die daar achter zitten. Maar wie snapt het nou nog?
Naar aanleiding van dit blogje, stuurde puzzelvriendin Lies me een mailtje. Ik hoefde helemaal geen DVD’s bij de kringloop te kopen. Zij had nog een koffer vol met DVD’s van Midsomer Murders. Dus als ik weer eens wilde komen, dan kon ik ze bekijken en uitzoeken…..
Dat zou ook nog wel bij een tas met puzzels passen. Dat liet ik me geen tweemaal zeggen.
Dus liggen nu hier wat stapeltjes DVD’s. Van seizoen 1, dus nog de oude met John Nettles als inspector Barnaby. Puur nostalgie want alweer jaren geleden te zien.
Nu bekijken Leo en ik regelmatig zo’n aflevering. Gezellig samen op de bank, koffie, koekje en als het koud is een dekentje.
En met de wetenschap dat die koffer van Lies nog lang niet leeg is…..
