Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Vandaag een lied van mijn idool van vroeger. Ik kende dit nummer niet, maar het is prachtig. Geniet mee met dit prachtige optreden van Rob de Nijs in Wieringerwaard.
Vanavond is het weer zover. Dan moet de klok verzet worden.
Elk jaar is dat weer een crime. Want er is zoveel dat een soort van klok- of tijdsaanduiding heeft in ons huishouden. En je kunt natuurlijk beslissen dat de oven en magnetron gewoon de wintertijd blijven aanwijzen, maar ik vind dat toch een beetje vervelend. En ik vergis me dan ook gauw.
Zal toch ook nog wel een tijdje last hebben van het tijdsverschil. Een soort van jetlag.
Maar goed, morgenochtend is het dan weer even een werkje, waarbij we heerlijk kunnen mopperen…. 😉
In de Ommoordse bieb hield het Gilde een lezing over oud Rotterdam. Echt oud, want de beelden die voorbij kwamen hadden weinigen van de mensen daar met eigen ogen gezien.
Uiteraard kwam het grote bombardement aan de orde, waarbij de hele binnenstad in één klap verdwenen was. Maar door de plek van toen te plaatsen in de stad van nu werd veel duidelijk.
Eén van de gebouwen die we zagen, was het Coolsingelziekenhuis. Het was een zeer bekende plek en veel inwoners moeten er wel eens een tijdje verbleven hebben.
De gids vertelde dat het gebouw destijds gebouwd was met allerlei (toen) moderne snufjes, onder andere had het een hijskamertje. Ja, dat heette toen zo, maar nu noemen we het een lift.
Nederlanders zijn dus al langer met de verengelsing van de taal besmet. Want in Duitsland zegt men nog altijd Aufzug, in Frankrijk heet zoiets een ascenseur en ook in Italië zegt men ascensor, net als in Spanje.
Wat hebben wij Nederlanders toch met al die vreemde woorden en begrippen? Misschien klinkt “hijskamertje” nu wel een beetje onbeholpen, maar iedereen wist meteen wat het was.
Laatst zagen we Westside Story weer op tv voorbij komen. De legendarische scène met Rita Moreno, zingend en dansend in “America”
En gek is dat, je kunt je bijna niet voorstellen dat die mensen -net als wij- ouder zijn geworden.
We vroegen ons af hoe ze er nu uit zouden zien. Dat Nathalie Wood was overleden, wisten we wel. Maar dat Ria Moreno er op haar 92e zo uitziet…
En de mannen? George Chakiris vind ik nog steeds een mooie man en Richard Beymer, de jongste, mag er ook nog zijn.
Nu we zo gebrand zijn op goed, gezond en zo zuiver mogelijk eten, viel dit bericht me op.
Aardbeien uit Marokko, die in Spanje een andere verpakking/sticker krijgen en dan uit Spanje lijken te komen.
Dat is in de eerste plaats natuurlijk misleiding, maar ook puur bedrog. En wat te denken over al die extra handelingen, de kosten en de milieuvervuiling die dat met zich mee brengt?
Ik laat nog maar even buiten beschouwing dat de Marokkaanse aardbeien met Hepatitis besmet leken. Maar als je denkt dat het Spaanse aardbeien zijn……! Je wordt als consument totaal om de tuin geleid. En waar kun je dan nog van op aan?
Het is natuurlijk het beste om alleen maar seizoensgroenten en fruit te kopen en te eten. Maar als dit in de winkel ligt, wordt het toch door de consument gekocht.
Hoe je het ook wendt of keert, er klopt helemaal niets van!
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een al wat ouder nummer, maar met een beetje zigeunerachtige uitvoering. Irene Serra met La Bouche Marouche in I’ll see you in my dreams.
In tegenstelling tot de krapte op de woningmarkt voor mensen, lijkt het in de vogelwereld heel wat makkelijker te gaan.
Vogels vinden bomen genoeg om in te nestelen. Toch menen mensen dat dat nog niet voldoende is en hangen ze dus nestkastjes op. Soms heel basic, wat plankjes en spijkers zijn genoeg voor een woninkje.
Maar er zijn natuurlijk ook altijd mensen die het wat luxer willen. Die hangen dan ook wat chiquere nestkastjes op. Keurig en kleurig geschilderd en voorzien van luiken. Het lijken wel mensenhuisjes.
Maar of vogeltjes dat willen….?
Op Facebook kom ik ze regelmatig tegen: berichtjes waarin gevraagd wordt wat voor voorwerp er op de foto staat.
Soms is het een mattenklopper, soms een suikerautomaat of een kolenkit.
Ja, mijn generatie zal dat wel herkennen. Onze kinderen misschien ook wel, want zoiets zagen ze bij opa en oma. Maar ik was hogelijk verbaasd om te horen dat een jonge vrouw niet wist wat een kokosmat was.
Het woord zat in de paardensprong van 2 voor 12. En ik vroeg me af of een kokosmat nou zo ouderwets was….? Of dat de link “kokos” en “materiaal voor o.a. deurmatten” niet één-twee-drie in haar opkwam.
Natuurlijk fotografeerde ik niet alleen maar die bloembak onderweg naar het Arboretum Trompenburg.
In het arboretum zelf was natuurlijk ook van alles te zien. Als je er vaker komt, zie je telkens weer iets dat veranderd is.
Want zo kaal als dit perk zag ik het nog nooit, maar ik vermoed dat er heel wat verrassingen in de grond zijn gezet of zijn uitgestrooid. Dus nog vaker komen om te zien wat er allemaal uit de grond zal komen.
Verder waren er zoveel bomen en struiken te zien, die of bloeiden of met hun ontluikende blaadjes kleur gaven aan de tuin. Kijk maar
Toen vorige week, na alle regen en miezerige dagen, leek het wel of overal de lente zich manifesteerde.
En iedereen scheen dat vast te willen leggen, want ik zag zoveel mensen fotograferen. En ik deed natuurlijk mee. Genoeg materiaal om onderweg plaatjes te schieten van bloeiende bomen, uitbottende magnolia’s, grasvelden vol geel speenkruid of barstensvol narcissen.
Maar zelfs dat werd op den duur een beetje saai. Was er nou niks anders te vinden?
Ja hoor, hier had men zich op het voorjaar voorbereid. Niet in de tuin, die was omgetoverd tot parkeerplaats, maar pal onder de bewoners hun neus, in de bloembak voor de vensterbank.
Niet te missen en meteen als ze ’s morgens de gordijnen openschuiven springt het in het oog.
Mooi begin van de dag, nietwaar?
