De periode rond kerst is echt zo’n tijd om te bakken. En dat deed ik dan ook vorige week. Manlief was gezellig stappen met een vriend en ik dook de keuken in om kerststollen te bakken. Binnen de kortste keren geurde het huis heerlijk. Uit bloem gist, rozijnen en krenten en natuurlijk amandelpers maakte ik 3 kerststollen. Voor onszelf en de kinderen, een tulband voor schoonzus en zwager en als klap op de vuurpijl een doos met “rugelach”. Daar geef ik het recept binnenkort van door, want ze zijn echt heel erg lekker.
Category Archives: huishouden
Kerstverhaal
Iedereen heeft ze wel, rampzalige kerstverhalen. Achteraf valt het allemaal wel mee, vallen ze meestal onder het kopje “och ja, weet je nog wel?” Maar op het moment suprême kunnen er harde noten worden gekraakt.
Dit verhaal hoorde ik van J, al jaren één van onze beste vrienden. Hij kookt graag en wil met de kerst zeker extra uitpakken. Jaren geleden besloot hij om als kerstdessert een fraaie bavarois te maken. Hij was die dag alleen thuis, maar alles was al in huis gehaald. Hij pakte een mooie vorm uit de kast en kon beginnen. Het verliep vlekkeloos. Het recept klopte, er was van alles genoeg en na een poosje goot hij vergenoegd een prachtig mengsel in de schaal. Zo, nou nog even in de koelkast zetten. Och hemel, hij struikelde, de schaal glipte uit zijn handen en sloeg met een klap op het aanrecht en tegen de muur. Het was een ravage in de keuken. Er vielen wat woorden, die niet in een kerstliedje voorkomen 😉
Wat nou? J. besloot om de boel maar even de boel te laten, dat kwam straks wel. Eerst repte hij zich naar het winkelcentrum om daar een nieuwe schaal en verse benodigdheden te halen. Het was al bijna sluitingstijd, maar toch slaagde hij erin alles nog bij elkaar te krijgen.
Die bavarois maar eerst maken, want die moest nog een flinke tijd opstijven….. Wat hij zich niet gerealiseerd had, was dat de eerste bavarois inmiddels stijf op de muur en het aanrecht plakte. En dat gaf uiteindelijk nog het meeste werk. Hij moest het er af krabben om weer schoon te krijgen.
Tegenwoordig maakt hij een ander toetje. Hij heeft zijn bekomst van bavarois 😉 😉 😉
Deel dit op:
Sticker
We kochten de fles voor ons zelf. Want zoiets geef je toch niet weg? Sta je meteen te boek als zo’n zunige kniepert.
Maar ik vind het onbegrijpelijk dat zo’n sticker er op geplakt wordt. Met lijm waarmee je Euromast aan het tunnelgebouw kunt plakken. Dus een sticker die er voor altijd en eeuwig op blijft zitten. En dan ook nog eens over het etiket. Dat zou toch wel een tikkie anders kunnen, nietwaar Albert Heijn? Gewoon een speciale aanbieding van maken, zonder prijs. Dan is het een verrassing of je gaat de prijs scannen. Wijn hoeft toch niet weg gegooid te worden en raakt ook niet over de datum.
Blijft een beetje vreemde gang van zaken…
Deel dit op:
Recept
Dit is niet mijn eigen recept, maar een van Rudolph van Veen. Die vind ik nog steeds zo heerlijk ontspannen koken. En dit broodje maakte ik al enkele keren, al bakte ik het dan in de airfryer. En het staat binnen een uur op tafel. Lekker bij een stevige soep!
Dit heb je er voor nodig:
Voor 1 brood:
1 rode ui , in halve of kwart ringen
2 takjes tijm , of theel, gedroogde tijm
110 g zachte geitenkaas
175 g zelfrijzend bakmeel
1 theel zout
0,5 theel versgemalen peper
1 ei
2-3 el melk
1 tl grove mosterd
een springvorm van ca. 18 cm.
Verwarm de airfryer voor op 180 °C.
Snijd de geitenkaas in blokjes. Meng het bakmeel met de ui, de helft van de kaas, de tijm, het zout en de peper.
Roer het ei los met 2 eetlepels melk en de mosterd. Voeg het aan het meelmengsel toe en kneed het tot een samenhangend deeg.
Als het deeg te droog is, iets meer melk toevoegen.
Vorm van het deeg een ronde bal, leg hem in de beboterde springvorm en druk de rest van de geitenkaas in het brood.
Bestrooi het brood met bakmeel en bak het in circa 35-45 minuten goudbruin en gaar. Laat het brood op een rooster afkoelen.
Snij het brood in plakken. Besmeer eventueel met wat boter.
En oh ja, die springvorm past maar net in mijn airfryer. Dat wordt dus moeilijk om hem er heet uit te halen. Ik vouw er daarom vóór het bakken een lange reep alufolie onderdoor, zodat ik hem er makkelijk uit kan tillen.
Deel dit op:
Toko
Zo nu en dan rijden we naar de grote Chinese toko in Rotterdam. Er zijn er meer, maar dit was, voor zover ik weet, de eerste. Vroeger was het er rommeliger, kon je er ook levende vis kopen en geurde de winkel naar een Chinese markt. Je kunt er verse oosterse groenten kopen, gedroogde visjes, onbekende kruiden en specerijen. De laatste jaren is het meer gestroomlijnd en werd ook het assortiment heel erg uitgebreid. Er komen niet alleen particulieren, maar ook veel horecamensen, die enorme balen rijst en grote zakken kruiden in hun kar laden. Het assortiment bami is onvoorstelbaar en er staan ontelbaar veel soorten sausen en onbekende groentes en vruchten in blik. Er is een enorme diepvriesafdeling, waar weer heel andere snacks liggen dan de bitterballen en frikandellen van de grootgrutter.
Wij kopen er niet zoveel, maar wij kijken en genieten van de vele kleurige potjes, flesjes en zakjes. Ik vind het gewoon een uitje, want sojasaus is ook bij de Appie verkrijgbaar, maar dat is toch net iets anders. Even me wanen in China en verbaasd rondneuzen.
Deel dit op:
Ergernis
We scheiden het afval. Dat op zich is natuurlijk geen ergernis, alhoewel ik me soms enorm boos kan maken over verpakkingen met plastic én papier. Want dat is bijna niet van elkaar te krijgen. En al dat plastic is dan ook nog vaak gewoonweg overbodig.
Maar gft-afval kan niet in een gewone plastic zak. Daar hebben we bio-afbreekbare zakken voor. Het voelt als plastic maar is “minder schadelijk voor het mileu”. Nou dat zullen we dan maar geloven.
Maar de ergernis begint, als je zo’n zak wilt gebruiken. Wat een geklooi! Want met geen mogelijkheid krijg je die zak uitgevouwen, zodat hij over de afvalbak kan worden getrokken. Ik weet niet waar het aan ligt. Vroeger ging het gemakkelijker, maar nu is het echt een rotklus.
Deel dit op:
Airfryer
bron: Lidl Duitsland
Wij zijn niet zulke frituurliefhebbers. Veel te veel rompslomp, vette troep en onze gezondheid, toch…?
Een airfryer had ik dan ook niet nodig, dacht ik. Totdat schoonzus vertelde dat zij er niet alleen friet in maakte, maar ook broodjes bakte en nog wel meer gerechten er in maakte. Kon dat dan? Jazeker! Dus bij de eerstvolgende Lidl-aanbieding kochten wij zo’n apparaat. Meteen mooie aanleiding om ons te ontdoen van wat overtollig spul, zoals de friteuse, die al lang stond te verstoffen.
Inmiddels heb ik al diverse malen broodjes gebakken en dat gaat reuze snel en goed. En natuurlijk heb ik al wat geëxperimenteerd met wat er allemaal meer mee kan. Zoals kleine appelbollen maken. Of even snel een klein snackje. Grote hoeveelheden willen wij toch niet, dus is het nu niet meer nodig om de grote oven er voor aan te zetten.
Ik heb een er een Pinterest-bord voor gemaakt, waar ik al heel wat recepten op verzameld heb. Binnenkort zet ik hier een zelfbedacht en gemaakt recept.
Deel dit op:
Keuzestress
Image
eindeloos schap met verschillende soorten rijst
Tijdens onze vakantie zag ik een uitzending over supermarkt Tesco op de BBC.
Het ging over het enorme aanbod van producten in de supermarkt. Ze hadden uitgevogeld dat er bij Tesco (in Groot Brittannië zoiets als bij ons de AH) meer dan 90.000 verschillende producten in de schappen stond. Dat zal wel niet allemaal voedsel zijn, ook dingen als lepels en schaaltjes worden daarbij mee geteld. Maar toch… Concurrenten Lidl en Aldi hebben er beduidend minder. De juiste cijfers weet ik niet meer te herinneren, maar ik geloof dat er daar slechts 1500 tot 2000 verschillende artikelen te vinden zijn.
Wij winkelden in sommige enorme Tesco-zaken en ik werd bijna dol van het aanbod. Of je nou jam zocht of bier, boter of yoghurt, alles was er in veelvoud.
Inmiddels heeft vooral Tesco het roer omgegooid en zijn artikelaanbod verkleind. Less is more, dat is wat de klant wil. Zenuwachtig is iedereen toch al, daar hoeven we niet voor naar de supermarkt.
Deel dit op:
Huishouden
Nee, ik vind het helemaal niet leuk, het huishouden doen. Het moet, want anders vervuilen we. Maar ik heb er echt een hekel aan. Het is zo nutteloos, in de zin van “je ziet er niks van”. Want wat ik vandaag heb gestoft en gezogen, is morgen alweer bedekt met een nieuwe laag stof. De ramen lappen heeft geen zin, omdat het toch weer gaat regenen. En ook aan opruimen lijkt geen eind te komen.
Gelukkig heb ik een man die niet let op elk pluisje, blijmoedig zo nu en dan de stofzuiger hanteert en het verder niet zo heel veel uitmaakt of alles nu wel of niet brandschoon is. Natuurlijk let ik er wel op dat toilet en badkamer schoon zijn, dat we altijd frisse en schone was hebben. Want hekel of niet, plichtsbesef drijft me tot schoonmaken.
Soms denk ik wel eens, na weer zo’n boek vol Engelse landhuizen met rijen bedienden, leefde ik toch maar in die tijd. Maar als kind van een normaal arbeidersgezin zou ik natuurlijk nooit de status van landlady hebben bereikt. Voor mij was er hoogstens een baantje als zoveelste dienstmeid weggelegd.
Dus tel ik mijn zegeningen en haal dweil en poetslap te voorschijn, zet de radio aan en voor ik het weet lijkt mijn huis weer om door een ringetje te halen.
Deel dit op:
Water
Vrijdagmorgen, de wekker gaat. Leo is al wakker en zegt “Goeiemorgen, …. we hebben geen water.” Ik moet nog even helder worden, maar dan snap ik wat ie bedoelt. Hoe kan dat nou? Nee, boven komt er geen druppel meer uit de kraan, beneden nog maar een miezerig straaltje.
Ik bel met het waterleidingbedrijf. Na 5 minuten krijg ik iemand van de storingsdienst aan de lijn. “Vervelend”, zegt ze. “Hebben de buren ook geen water?” Als ik antwoord dat ik dat nog niet kan zeggen, omdat bijna iedereen nog slaapt, krijg ik als antwoord “Dan kan ik niets voor u doen.” Ik ontplof bijna. “Ik geef een storing door, noteer wat”, roep ik korzelig. Ze noteert naam, postcode, telefoonnummer en zegt dan dat het zal worden doorgegeven. Na ruim een uur is er nog geen enkele teken van het waterleidingbedrijf. Ik bel opnieuw en nu heb ik een vriendelijke man aan de telefoon. Hij noteert meteen opnieuw alle gegevens. Ik weet inmiddels dat de buren aan beide kanten wel water hebben, dus zit het probleem in onze leiding. Gelukkig komt er binnen korte tijd iemand om het probleem te verhelpen, al is dat nog niet zo simpel. Maar goed, er wordt aan gewerkt.
Leo heeft snel bij de super een aantal flessen water gekocht. Maar wat ben je toch onthand als er geen water uit de kraan komt. We kunnen ons niet wassen of douchen, geen tanden poetsen, de vaatwas of wasmachine gebruiken. En wat dacht je van het toilet? Een klein boodschap is nog wel zuinig weg te spoelen met kostbaar flessenwater, maar een grote boodschap…… bahhhhh!
Ik ga een beetje knutselen en al gauw heb ik vieze handen. Eventjes wassen…. oh nee….!!! We realiseren ons nu pas echt wat een rijkdom zo’n kraan is.
