Maidentrip

Al lange tijd stond deze dag genoteerd in mijn agenda. Het ms “Ovation of the Seas” zou op zijn maidentrip Rotterdam aandoen. En niet alleen wij, trotse Rotterdammers, maar ook familie wilde dit niet missen.
Al vroeg zaten schoonzus, zwager en zijn broer uit Culemborg al bij ons aan de koffie. En keurig op tijd arriveerden wij op de Wilhelminakade om het schip te zien aankomen en aan te meren.
Nee, echt mooi vind ik hem niet, maar wel heel indrukwekkend. En eigenlijk zou ik stiekem ook wel eens een keer aan boord willen kijken. Maar ja, niet alles kan maar gebeuren. Voorlopig moeten we het doen met deze imposante aanblik.

blog-april-B-06

Afval scheiden

blog-april-B-03  Hier in onze wijk wordt het afval gescheiden. Dat is niet overal in Rotterdam. Al geloof ik dat er wel vergaande plannen zijn om dat wel (weer) te gaan doen. In principe is er natuurlijk veel voor te zeggen. Groenafval kan gecomposteerd worden, plastic en glas weer opnieuw verwerkt, net als papier. Maar in de praktijk stuit je op diverse problemen. Zo hebben wij nu drie grote kliko’s in de tuin staan. Gelukkig niet meteen voor het raam. Maar bij anderen staan ze wel heel erg in het zicht. En waren ze nou nog maar een beetje beschaafd en natuurlijk van kleur. Maar nee, er staat van alles op de stoep. Die helblauwe bak is voor papier. Dat vloekt toch met elke plant en struik?

 

 

Klant(on)vriendelijk

diversen-01 Gisteren ging ik voor het eerst naar de hartrevalidatie om weer een beetje conditie op te bouwen. Al meteen bij het begin bleek dat mijn bloeddruk, ondanks de medicijnen die ik trouw neem, toch te hoog was. De aanwezige arts vond het dan ook noodzakelijk dat één bloeddrukverlagend medicijn zou worden aangepast.
Ik vroeg hem om een recept. Want als ik nu de dubbele hoeveelheid pillen zou nemen, kwam ik later toch medicijnen te kort. Hij schreef het netjes voor mij uit en dus ging ik meteen door naar de apotheek. Toen ik het recept overhandigde, kreeg ik het meteen terug met de mededeling dat “er geen geschreven recepten meer werden aangenomen. Alleen nog digitale recepten”. 

Hoewel ik me kan voorstellen dat het handschrift van sommige doktoren tot fouten kan leiden, vond ik dat toch wel erg kort door de bocht. En beslist klantonvriendelijk. Tenslotte kan ik die medicijnen alleen via de apotheek verkrijgen. Het had de apotheker gesierd wanneer hij zelf contact met de voorschrijvende instantie had opgenomen. Nu legde hij het probleem bij mij neer. Gelukkig bedacht ik me dat ergeren geen optie was. Ik zou er toch niets aan veranderen en uit mijn voorraad kan ik die voorgeschreven hoeveelheid pilletjes nog wel halen. En na één telefoontje met de revalidatie-verpleegkundige is alles inmiddels geregeld.
Maar die apotheker hier mag nog wel eens een cursus “klantvriendelijkheid” gaan volgen. In het verleden vond ik het al een enorme hork, en dat beeld heeft hij helaas nog niet kunnen bijstellen.

Voeding en gezondheid

In het kader van de hartrevalidatie bezochten Leo en ik een voorlichtingsbijeenkomst over voeding. Eigenlijk hadden we al een beetje verwacht wat we te horen zouden krijgen. Toch was ik teleurgesteld. Want dat je matig moet eten, dierlijk vet moet vermijden, dat verzadigde vetzuren verkeerd zijn en dat overgewicht risico oplevert, dat is wisten we al.

De diëtiste was heel vriendelijk en gaf een keurige presentatie. Maar ik miste een verwijzing naar de voedingsmiddelenindustrie. Zoals we allemaal inmiddels weten, komt het beste eten NIET uit die hoek, ook al maken ze nog zo veel reclame. Maar helaas, geen enkel pleidooi om vooral zelf je maaltijden te bereiden, zodat je zelf kunt bepalen hoe vet, zoet of zout je eten wordt. Geen opmerking dat je de pakjes en zakjes van de grote fabrikanten kunt laten liggen. Ik had graag alternatieven en tips gehoord wat er wél mogelijk is, in plaats van te blijven hameren op wat je eigenlijk maar moet laten staan.  Daarbij komt dat ik een beetje allergisch ben voor termen als “sluipmoordenaar” en “kankerverwekkend”.

Uiteraard kwam ook het drinken van een glaasje wijn aan bod. Nou ja, dat is misschien wel niet zo slecht, maar alcohol is wel kankerverwekkend. Elk weldenkend mens begrijpt toch dat je niet 7 dagen van de week stomdronken je bed moet inrollen. Maar zou dat glaasje wijn bij het eten nou echt zo slecht zijn? En hoe liggen dan de sterftecijfers in de ons omringende landen?

Misschien had ik wel verkeerde verwachtingen van de bijeenkomst. Ik wil mijn eetgewoonten best aanpassen, maar ik blijf overtuigd dat eten zowel lekker als gezond kan zijn. En dat je ook nog plezierig moet blijven leven.

Post

Soms krijg je nooit echte post, deze week was het twee keer achter elkaar raak. Want gisteren viel er een pakje in de bus. En dit keer geen reclame, maar echt persoonlijk geadresseerd en feestelijk verpakt.

Schoonzus en zwager stuurden ons een bedankje voor de fiets die van eigenaar verwisselde. Omdat ik me realiseerde dat ik na de hartoperatie helemaal angstig en verkrampt op de fiets zou zitten, bang om te vallen, besloot ik mijn fiets weg te doen. Schoonzus had weliswaar een fiets, maar dat was een ouwetje, gekocht omdat haar mooie fiets gestolen was. En dan is de beslissing gauw genomen. Dus fietst schoonzus nu in haar woonplaats rond op mijn fiets. En kregen wij een heel leuk en persoonlijk bedankje. En schoonzus, nog veel fijne kilometers!!

03-POST2

(Klein) avontuur

Zondag was het weer te mooi om binnen te zitten. Geen grote wandeling, maar lekker even een stukje in de buurt. We liepen langs de Rotte, waar we links en rechts werden ingehaald door snelle wielrenners in strakke stretchpakken. MOLM (Middelbare Oudere Lycra Mannen) had ik net in een artikel gelezen en ze werkten een beetje op mijn lachspieren. Ik stel me altijd mijn vader voor in zo’n pak. Geen denken aan dat hij ooit zoiets had aangetrokken. Hij hield het bij een keurig driedelig pak, compleet met stropdas. Maar ja, tijden veranderen en iedereen moet natuurlijk doen wat hij/zij zelf wil. Al vraag ik me af of je nou echt beter of lekkerder fietst in zo’n pak.
We namen een ander pad, minder druk en alleen voor voetgangers en ontdekten weer een ander stukje van onze woonomgeving.
En toen, bijna thuis stuitten we op een groep ganzen. Ze hadden twee schattige, maar al flink uit de kluiten gewassen, pullen. Zo te zien konden die al best voor zich zelf zorgen en zouden de oudere ganzen ons niets in de weg leggen. Behalve dan die ene, die plotsklaps uit de groep rende en luid blazend op ons af kwam. Het scheelde maar een haar of hij had in mijn been gebeten. Stom beest, van ons hoef je geen gevaar te duchten. Maar ja, hoe breng je hem dat aan het verstand?
03-ganzen

Tompoes

03-tompouce Vrijdag moest ik voor de eerste controle naar de cardioloog. Eerst een fietsproef, die goed ging. Ik fietste op de hometrainer en kreeg (gelukkig) geen last van mijn hart. Wel van mijn benen, want fietsen heb ik al heel lang niet gedaan. Bij zo’n test worden allerlei andere tests gedaan, onder andere diverse malen je bloeddruk gemeten. Die was nog wel een beetje aan de hoge kant, dus werd één van de medicijnen die ik slik verhoogd. Maar verder herstel ik  “volgens het boekje”.
En dat is natuurlijk heerlijk. Ik voel me ook alweer tot best veel in staat, neem elke dag meer huishoudelijk werk uit Leo’s handen en de plannen stapelen zich al weer op voor uitstapjes, museumbezoek en hobbies. Ik mag dus in het geheel niet mopperen, wat ik dan ook niet doe.

De afspraak was al vroeg, dus waren we rond koffietijd al weer thuis. Niet nadat we eerst bij de banketbakker zo’n lekkere tompoes hadden gekocht. Want we hadden best wel wat te vieren, nietwaar?