Kattencafé

Een café, waar je naast een kopje koffie en een broodje ook kunt knuffelen met een kat. In Japan, kattenland bij uitstek, zijn ze al min of meer gemeengoed. Hier kennen we dat nog niet zo. Schoondochter wist er een in Den Haag, maar nu zag ik zelf dat er ook een in Rotterdam zit, Pebbles Kitty Cat Café op de Hoogstraat. En dat het goed liep ook. Niet verwonderlijk natuurlijk.
Want katten zijn heerlijke dieren, die je kopjes geven, op je schoot gaan liggen en zo’n heerlijke sfeer van warmte en geborgenheid om zich heen hebben.
Maar ja, een kat in huis is vaak toch lastig. Want wie zorgt er voor als je weg bent?
En die kattenbak, elke dag weer schoonmaken. Om van de kattenharen en allergieën maar te zwijgen.
Maar nu kun je dus naar het kattencafé. Even bijpraten met (schoon)moeder of vriendin, kopje koffie of thee, een taartje. En als kers op de taart, even tuttelen met een kat. Gewoon heel gezellig, zonder rompslomp. Heerlijk toch….?

Bewaren

Feestkleding

Nee, geen blog over mode.
Dit is een rok die ik zag in een vitrine in het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek. Een heel bijzondere rok, gemaakt van restjes stof, oude dassen. Gemaakt om te dragen als het weer vrede zou zijn, er weer mogelijkheden waren om feest te vieren en te dansen.

Een rok van hoop op betere tijden.

Bewaren

Dodenherdenking

Gedicht van Paul Niemöller, op een muur in het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek.

Eerst kwamen ze voor de Joden
en ik zei niets
want ik was geen Jood

Toen kwamen ze voor de communisten
en ik zei niets
want ik was geen communist

Toen kwamen ze voor de vakbondslieden
en ik zei niets
want ik was geen vakbondslid

toen kwamen ze voor mij
en was er niemand meer over
die iets kon zeggen

Teruggevonden

Ik schreef er al eerder over en het heeft even geduurd, maar nu is het dan toch een feit. Op de Oude Binnenweg, in de winkel met die mooie gevel, is nu De Kaashoeve gevestigd.
Een moderne winkel met een vleugje nostalgie. Met Hollandse kazen op lange planken langs de wanden, waar je kloeke stukken kaas kunt kopen. Met een prachtige vitrine, waar je uit een heleboel heerlijke buitenlandse kazen kunt kiezen. Maar ook terecht kunt voor een lekkere fles wijn, noten, zuidvruchten en allerlei andere delicatessen.
Ik mocht deze week foto’s maken, ook al kocht ik nog niks. Gisteren kwamen we weer langs en toen kon ik het niet laten om wat halen. Leo en ik mochten beiden proeven en ik kocht een stukje Hollandse blauwe geitenkaas. Alsof er een engeltje een walsje op je tong maakt.
Ik denk dat veel Rotterdamse lekkerbekken de weg hiernaar toe wel zullen vinden.
Een adres om te onthouden en zo nu en dan een extra metroritje naar toe te maken!!

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Koningsmaal

Zou het in anderen landen ook zo gaan? Zou je daar ook zo maar uitgenodigd kunnen worden om bij de koning te komen eten? Wat zullen al die mensen zich bijzonder gevoeld hebben en wat zal het een indruk op ze gemaakt hebben. Ja, dat gebeurt maar één keer in je leven. En we mochten allemaal even om een hoekje kijken. Ja natuurlijk, ik keek ook. Veel te nieuwsgierig… Maar ik bedacht dat nu ook alle familieleden thuis even konden zien hoe Truus en Theo, Liesje en Lodewijk en nog al die anderen daar binnen kwamen en aan aan het diner schoven. Mooi dat het kon, lief dat het mocht.

Ik keek op m’n tablet en maakte gauw een screenshot, dus niet de allerbeste fotokwaliteit.

Hypocriet

Och, och, wat hypocriet. Moord en brand roepen als jouw super dure merktas wordt nagemaakt, in minder mooi leer of zelf in nepleer. Maar dan wel zelf een tas bedenken die vrijwel één op één is nagemaakt van die plastic tas van een bekend Zweeds woonwarenhuis.
Want wat er ook beweerd wordt, die tas van Balenciaga is een getrouwe kopie van de goedkope IKEA-tas. Luxer is ie wel, van fraai kobaltblauw leer (zelfs de kleur is gekopieerd), zelfde model, ook zulke hengsels. Oké, er zit een rits in, die zit niet in de IKEA-tas. Maar als je toch bij IKEA koopt, dan kun je, met een beetje handigheid, die rits er zelf wel in zetten.
Ga ik zo’n Balenciaga-tas kopen? Denk het niet, veel te duur, ruim 2000 euro. Trouwens, ergens in de berging ligt nog zo’n IKEA-geval. Dus die kan ik wel pakken als ik modieus wil wezen. Maar ik hou niet van grote tassen.

Bewaren

Gratis

Samen met vriendin Carla liep ik afgelopen vrijdag in Rotterdam door de Witte de Withstraat. Vroeger een beetje shabby en hummelige straat, nu een hip stadsgebied. Cafés en restaurantjes rijgen zich aan een en het kan er soms reuze druk zijn met pratende en borrelende bezoekers. Maar de drukte die we nu vanaf de overkant zagen, was toch wel uitzonderlijk. “Het lijkt wel of het daar gratis wordt uitgedeeld”, zeiden we tegen elkaar. En dat was ook zo. De “Frietboutique” opende haar deuren en gaf gratis zakjes friet weg. Wij hadden echter geen zin om aan te sluiten in de lange rij en gingen elders dineren. Dus we weten niet hoe ze smaken…

Bewaren

Toevallig…

Schreef ik deze week over de enorme foto van Jayne Mansfield aan een school in Spangen, blijkt die foto ineens te zijn verdwenen. Zomaar, weg, foetsie…. Nou is het formaat van die poster niet iets om even onder je arm mee te nemen en het was dan ook een raadsel hoe zoiets kon verdwijnen. Paniek in Rotterdam….
Maar gelukkig, het raadsel is inmiddels opgelost. De lijst zat los en dreigde bij storm naar beneden te komen. En ja, dat is gevaarlijk en dus had iemand gevraagd de foto er af te halen. Lees maar in dit artikel. Maar nou vraag ik me toch af: hoe komt het dat men dat nu pas ontdekte? Het is al een paar maanden geleden gebeurd…

Zou mijn blog nou zo bekend / beroemd / berucht zijn….? Ach welnee, dat is natuurlijk gewoon puur toeval… 😉

Keuzestress

Bron: Google afbeeldingen

Het overkomt me steeds vaker. Dan sta ik in een winkel en denk “Oh nee, wat moet ik kiezen? Is merk A het nou, of zou het beter zijn merk B te nemen. Of dat nieuwe, nee die daar achter…” Gisteren overkwam het me bij de roomboter. Vroeger lagen er stapels van één soort in het schap, nu kun je kiezen uit wel 12 verschillende soorten. Gewoon, bio, uit Nederland, Ierland, Bretagne, gezouten of juist ongezouten. En dan raak je snel het overzicht kwijt. En kwam ik met gezouten in plaats van ongezouten bioboter thuis. Dus terug naar de winkel. Gelukkig bleek het niet moeilijk om te ruilen, de dame van de servicebalie ging zelfs een nieuw pakje voor me halen.
Maar ja, volgende keer heb ik weer stress bij iets anders. Want ik zag al dat er nu wel 15 verschillende soorten mayonaise zijn, ik weet niet hoeveel soorten beschuit, havermout, jam, stroop of sap.
Vind je het gek dat ik soms terug verlang naar die goeie ouwe winkel op de hoek. Waar de kruideniersvrouw met helder wit schort je helpt en pakt van overzichtelijke schappen.
Met de geur van oude kaas en boterhamworst en het geluid van zo’n grote rode snijmachine “schliff, schliff”. En zo nu en dan een praatje over het weer….

Bewaren

Foodtruck

Ze horen inmiddels bij het straatbeeld, de foodtrucks. Auto’s die zijn ingericht als snackbar of koffiezaakje. Meestal met jonge mensen achter de bar, vrolijk en gezellig. Een paar stoeltjes en een tafeltje erbij en klaar is je instant restaurantje.
Deze foodtruck zagen we een paar weken geleden op het Willemsplein, langs de Maas in Rotterdam. Ik herkende hem van een artikeltje uit de krant. Die auto was al een flink aantal jaren oud, zou eigenlijk helemaal niet in Rotterdam mogen rijden, te vervuilend. Maar nee, dat lijkt misschien zo, maar de werkelijkheid is anders. Deze oude Citroën rijdt helemaal elektrisch.

Vieze motor er uit en schone elektromotor erin. Nou ja zo eenvoudig zal het niet geweest zijn. Heel wat passen, meten en sleutelen is er aan vooraf gegaan.
Hij staat op een typisch Rotterdams plekje, vlak bij de afvaart van Spido en Waterbus. Slim gekozen! En zo te verrijden naar een feestje of festival.
Wij dronken er van een heerlijk bakkie koffie in de voorjaarszon.

Bewaren