Toch maar weer…

Na een tijdje radiostilte begon ik deze week toch maar weer met bloggen. Ik miste het. Het geeft op een bepaalde manier structuur aan mijn dagelijkse bezigheden.

Ik weet het, wat ik schrijf is beslist niet altijd een hoogstaand en literair verantwoord verhaal. Maar bloggen vraagt wel om me regelmatig te verdiepen in wat verschillende onderwerpen. En ook om het luchtig te houden. Niemand zit uiteindelijk te wachten op een zeurderig verhaal.

Heb ik al een paar dingen op de plank liggen? Ja zeker, zoals dit boek. Een flinke pil, die ik meenam uit de bieb.

Met een heleboel gewone, niet al te ingewikkelde recepten van Nederlandse bodem. Of van buiten Nederland, maar dan zo ingeburgerd dat we de buitenlandse invloed niet meer herkennen.

Eens kijken wat ik daaruit koken ga…!

Te kust en te keur

Een tijdje geleden waren we in Bredevoort, een leuk vestingstadje in de Achterhoek.

Leuke straatjes, waar het gezellig lopen is. En waar veel antiquariaten en boekwinkeltjes te vinden zijn. En ook heel veel minibiebs.

Er is voor elk wat wils. Met een lekker zonnetje in de rug is het goed er zoeken.

We zagen wel wat interessante boeken, maar besloten ze toch maar niet te kopen.

Ontspullen en dan weer wat nieuws kopen, dat schiet niet op.

Internationaal

Praten in een vreemde taal kan nog wel eens lastig zijn. Ik kan aardig uit de voeten in de landen om ons heen, maar moeilijker wordt het in Italië of Spanje.

Toen we -al weer lang geleden- naar China gingen, wisten we zeker dat we daar met onze Hollandse tong niet ver zouden komen. Maar gelukkig vonden we een boekje met uitsluitend foto’s van van alles en nog wat. En zo konden we toch ergens een bordje kip of een flesje limonade kopen. We hoefden het alleen maar aan te wijzen.

Nu is het nog gemakkelijker, want met de Google vertaal-app kun je je in elke taal verstaanbaar maken.

Maar laatst zag ik dat boekje bij een boekhandel liggen. Blijkbaar is er nog steeds behoefte aan.

Gluren

Na een boodschap in een andere wijk nog even de benen strekken. En dan meteen even “gluren bij de buren”.

Het is een mooie, rustige en vooral groene wijk achter de Kleiweg in Hillegersberg. Fraaie huizen, mooie tuintjes, ja prima wonen.

En voor sommige huizen geldt een soort bonus. Want die liggen met hun achtertuin aan de Bergse plas.

Oké, ik moest even op mijn tenen staan en kreeg maar een klein stukje blauw te zien.

Maar onmiddellijk ging mijn fantasie op hol. Tuin, eigen strandje, zwemmen en zonnen. Je eigen Rivièra…. Tja, het blijft bij dromen.

Ritje

Een tijdje geleden vroeg ik buurman S. of ik zijn oldtimer mocht fotograferen en de foto’s doorsturen naar Sjoerd.

Buurman had geen bezwaar en zo kwam zijn Volvo Amazon op het blog van Sjoerd terecht.

Een paar weken later nodigde S. ons uit voor een ritje met deze mooie auto, maar dan moest het wel mooier weer zijn. Maar vorige week waren de weergoden ons goed gestemd en zo reden wij dan op een middag door de groene omgeving even buiten Rotterdam.

Vooraf kregen we nog een kort “college” over de technische dingen van de auto. Vijftig jaar oud en nog steeds in puike conditie, dankzij het sleutelen en poetsen van buurman en zijn vrienden.

Je kunt zien dat zo’n auto sentimentele gevoelens oproept. Hij is minder geruisloos dan de auto’s van nu, hij hobbelt wat meer en sturen vereist nog echte spierkracht, want geen stuurbekrachtiging. Wat er wel in zat, waren diverse asbakjes en dat is dan weer iets wat nu in auto’s ontbreekt.

Ik snap heel goed dat zo’n auto indruk maakt en bij velen een gevoelige snaar raakt. Het is toch een brok geschiedenis op de weg.

Urban gardening

En weer is een puzzel klaar. Een lastige, want er zaten zoveel verschillende kleurtjes en structuren ins, dat het echt heel lastig zoeken was. \

Maar nu is hij dan klaar. Hij mag nog even blijven liggen onder de glazen tafelplaat. Maar er staat al een volgende klaar om gelegd te worden. Weer een heel andere, maar dat laat ik natuurlijk straks ook weer zien 😉

Weer wat anders…!

Na een aantal weken was ik de macarons onder het tafelblad wel zat. Telkens weer die lekkere macarons, het water liep me telkens in de mond.

Tijd voor een andere puzzel dus. Lies heeft een hele serie met de leukste onderwerpen, maar ook met loei-lastige puzzels.

Dit keer liet ik me verleiden tot een puzzel met “urban gardening”. Een getekend plaatje van een daktuin midden in New York. De afbeelding alleen is al leuk, maar heel druk.

En die puzzel? Een hele uitzoekerij. Met allerlei bloemen en bloemetjes, planten in potten in verschillende maten. Met op de achtergrond verschillende wolkenkrabbers. Enfin, een puzzel met een overdaad aan details.

Voor dat deze af is, zijn we wel een paar weken verder. Maar ik vind het leuk en haast is er niet bij.

Hulp

Al jaren komt Hans een keer per jaar de tuin op orde brengen. Natuurlijk proberen we zelf alles enigszins in toom te houden, maar tegen sommige planten en struiken kunnen we niet op.

Er staat heel veel groen in onze tuin en dat mag best wel z’n gang gaan. Maar regen en wind en daarna flink zon had ons stukje veranderd in een jungle. En dus waren we maar wat blij dat er hulp kwam.

Hans en Brian gingen tussen de buien door stevig aan de slag. Na afloop nog even harken en bladblazen en alles zag er weer netjes uit.

We gingen met een gerust hart een paar daagjes weg. En nu heeft de natuur weer gelegenheid de boel over te nemen….. 😂😂

Boek

We moesten er even op wachten, maar eindelijk kon ik het toch ophalen uit de bibliotheek. Het derde deel van de trilogie van Carma Korn.

De vier vriendinnen zien de wereld langzaamaan veranderen. Nieuwe modes, nieuwe zeden, andere relaties en de opkomst van nieuwe technieken.

Maar hun vriendschap blijft bestaan en wordt ook voortgezet door hun kinderen en kleinkinderen.

Veel verandert, veel blijft altijd hetzelfde. Samen eten, feesten, herinneringen ophalen. Maar ook samen rouwen.

Een boek over gewone mensen in goede en slechte tijden. Een tijd die wij zelf ook bewust hebben meegemaakt, dus vaak heel herkenbaar.

Verzamelen

Hadden jullie dat vroeger ook? Zo’n map met speldjes van allerlei bedrijven? Of een verzameling sleutelhangers, sigarenbandjes of suikerzakjes?

Ik weet het eigenlijk niet meer. Ik geloof dat ik wel speldjes had, maar ook een verzameling met mini-kruidenierswaren. En monsterzeepjes of flesjes lotion.

Ik weet eigenlijk niet of kinderen nu nog speciale dingen verzamelen. Verzamelingen bestaan tegenwoordig uit heel andere dingen, zoals sneakers, t-shirts of sjaals.

Ach, al die spullen raken natuurlijk ook weer uit de mode. En dan komen ze weer later in de tijd op de 2e-handsmarkt terecht.