Afgedankt

Ze liggen er al een tijdje, deze schoenen. Achtergelaten op het parkeerterrein bij de supermarkt.
Ik vraag me af wie dat nou toch doet. Je schoenen achterlaten. Ga je dan verder op blote voeten? Of had ie nieuwe schoenen gekocht en liet ie het oude paar dan zo maar op straat liggen? Ik zal er wel nooit achter komen…

Hand-made

  Zo heet dus de tentoonstellingin Museum Boijmans-van Beuningen en het is een ode aan het ambachtelijk product. Er is van alles te zien, van woest gebreide truien, fragiel snijwerk, grote stoere meubelen en oud en eigentijds zilverwerk. Mooi en ruimtelijk opgezet en -héél belangrijk- duidelijke uitleg wat alles is. De tentoonstelling loopt nog tot en met 20 mei, dus wil je hem nog zien, moet je toch een beetje voort maken.Het kamerscherm hiernaast lijkt oud, maar bij nader inzien is het van deze tijd en ontworpen door een Nederlands ontwerpbureau.

De mandjes hieronder zijn gemaakt van gespleten wilgentenen (fijnscheen), maar zo fijntjes en ontroerend mooi van vorm. Esmé Hofman is de enige in Nederland die deze techniek beheerst.

Oranje

Nog een week en dan is er de troonswisseling. Dus heb ik bedacht dat vanaf vandaag tot en met volgende week dinsdag al mijn blogjes enigszins “oranjegekleurd” zullen zijn, dan wel iets met het koningshuis te maken hebben.
Deze gezellig oranje verzameling vond ik laatst op de rommelmarkt in Rotterdam. Ik weet eigenlijk niet of er veel belangstelling voor was, maar het stond zo knus bij elkaar. Een verzameling 70-er jaren spul.

 

Gaultier

Deze week met Dorothé, -ex-collega, altijd druk in de weer, haar tijd verdelend tussen gezin, naaimachine en hardlopen-, naar de Kunsthal geweest om de tentoonstelling van Gaultier te zien. Ik ben eigenlijk niet zo’n fan van Gaultier, omdat zijn ontwerpen me vaak te extreem en te pompeus zijn. Maar wat een prachtige tentoonstelling. En wat fantasie heeft die man. En wat een vakmanschap om die fantasie om te zetten in kleding. Hij maakt alles mogelijk. Een spijkerbroek wordt een bovenstuk van een avondjurk, filmrolletjes worden zo geplooid dat het een jurk wordt, zo’n ouderwets roze corset wordt een stoere herenjas, waarvan de elleboogstukken bestaan uit BH-cups. En wat te denken van een overigens zeer draagbare, ja zelf een beetje ingetogen, japon, bezet met duizenden knopen en knoopjes? Niks is te gek.   

Of  zijn mode ook zou willen dragen? Ik geloof het niet. Maar gedurfd en vernieuwend is het wel. En alles bij elkaar maakt het een zeer bezienswaardige en prachtig opgestelde tentoonstelling.
Schrik niet als je de eerste zaal binnenkomt. Want het lijkt of de poppen echte mensen zijn. Door een zeer vernuftig videosysteem worden gefilmde gezichten op de poppen geprojecteerd, waardoor ze bijna levensecht zijn.
Een schitterende tentoonstelling, waar je aldoor weer verbaasd, geamuseerd of op het verkeerde been gezet wordt. De tentoonstelling is in de Rotterdamse Kunsthal te zien tot en met 12 mei 2013.

Nieuw

Hier in onze wijk zijn nogal wat sloten en vijvers. En omdat het een gewild wandelgebied is, natuurlijk ook veel bruggen. In de loop der jaren zijn oude, houten bruggen, enigszins vergaan en op het laatst was het soms een beetje gevaarlijk er overheen te gaan.
Dus werden in de afgelopen jaren bijna alle bruggen en bruggetjes vervangen. Zo ook deze, over de vijver in de wijktuin. Er is meteen maar een stevige brug gelegd, niet meer van hout, maar van stevig beton met een ferm stalen leuning. Dat is in ieder geval wat meer hufterproof en vraagt minder onderhoud. Dat ziet er best stoer uit!

Kolenboer

Op een verjaardag ging het gesprek laatst over de kolenboer. En hoe dat vroeger ging. Bij ons thuis moesten de kolen los gestort worden in het kolenhok, op de zolder, op de 3e verdieping.Het betekende dat mijn moeder allereerst een afspraak met de buurvrouw maakte, want de loper moest van de trap gehaald worden. De kolenboer bracht de kolen in grote zakken, die hij op zijn schouder droeg. Drie trappen naar boven, zak na zak.

bron: http://www.rotterdam010.nl/407-Herinneringen/Kolenboer-00.html

Dat gaf natuurlijk een heleboel stof. Dus als alles bezorgd was, de kolenboer koffie en zijn geld gehad had, begon het werk voor mijn moeder. Alle trappen dweilen, het blanke hout in de was zetten, de lopers uitkloppen, weer op de trap leggen. De koperen roetjes had ze dan al gepoetst, zodat de trap er voor de komende tijd weer netjes bij lag.
Al pratend realiseerde ik me dat wij het tegenwoordig toch een stuk gemakkelijker hebben. Ik zet gewoon de thermostaat wat hoger als ik het koud heb. Gelukkig was in die tijd nog geen internet met blogs, pinterest, facebook of hyves. Want daar zou mijn moeder dan toch ook helemaal geen tijd voor hebben gehad! 😉  😉

Spreuk van de week

Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

Vaders zijn tevreden met een klein beetje, als het maar groot genoeg is.
Andreas (5 jaar)

Dit is (voorlopig) de laatste kinderuitspraak. Ik hoop dat jullie ze ook leuk vonden.

Lichtfestival

Afgelopen zaterdag plaatste Martin op Stuureenfoto zulke mooie foto’s van het Chinese Lichtfestival in Rotterdam. Daar had ik al iets over geschreven en natuurlijk gepland er heen te gaan, maar er was nog steeds niets van gekomen. Maar afgelopen maandagavond besloten meteen te gaan, want dit festival duurt nog maar tot 14 februari.

En ook wij vonden het geweldig. Zo leuk, zo lief, zo sprookjesachtig. Hier dan ook een collage van onze foto’s.

 

Spreuk van de week

Deze en komende week nog een uitspraak van kinderen. Soms zo logisch, dat je het zelf bedacht kon hebben. Ik zag ze ergens in Rotterdam in een etalage en wilde ze jullie niet onthouden.

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

Het is typisch voor een moeder om met een vader te trouwen
Isabel, 5 jaar