Lekkere swing met een klassieke twist: The Trinity College Choir met “It don’t mean a thing”.
Monthly Archives: juli 2021
Goed lezen
In de grote bak lagen meerdere verpakkingen van allerlei soorten shirts, jurken en kaftans. Deze lag bovenop en onmiddellijk sprong de tekst in mijn oog.
Een beetje narrig bedacht ik me dat tegenwoordig alles maar te pas en te onpas onder een “groen label” wordt verkocht. 100% Botanische polyester, pff, wat dat dan ook voor lariekoek mag wezen.
Thuis keek ik nog eens goed en realiseerde ik me dat het natuurlijk sloeg op de kleur van deze kaftan. Ach ja, goed lezen hè… en niet meteen (ver)oordelen.
Deel dit op:
Knettergek
De jongen zat achter de kraam op zijn mobieltje te kijken, terwijl ik langsliep en dit bord zag.
Ik bekeek hem eens goed. Kan ik u misschien helpen? Nee, ik rook al lang niet meer. Maar dat bordje trok mijn aandacht. Nou vraag ik me af, hoe oud ben jij? Ben jij al achttien?
Hij lachte. Nee, nog niet. Knettergek hè? Ik mag geen sigaretten of shag kopen, maar verkopen dat mag ik wel….
Ik lachte en vond het ook “knettergek”. Zo nu en dan vraag ik me af hoe krom de wet kan zijn.
Deel dit op:
Luxueus
Nu plastic in de ban wordt gedaan, lijkt me dat een nieuwe trend weer vrij baan kan krijgen. We gaan weer picknicken.
Niks boterhammetje uit het vuistje en een kant en klaar pakje drinken of flesje water. Nee, laten we weer gaan picknicken, net als de Engelse koninklijke familie.
Met zo’n prachtige luxueuze “hamper”, een flinke rechthoekige rieten koffer, gevoerd met ruitjeskatoen en voorzien van fraaie porseleinen borden, keurig bestek. Natuurlijk ook voorzien van champagneglazen en koelruimte voor een flinke magnum champagne. En (koel)dozen voor de komkommer sandwiches. En niet te vergeten een leuk peper-en-zoutstel.
Zit ik alleen nog met een klein probleempje. Want wie gaat dat dan allemaal sjouwen? En wie maakt alle lekker hapjes voor ons klaar…?
Ach, zo nu en dan een beetje dromen…. Daar is toch niks mis mee?
Deel dit op:
Herkenbaar
Rotterdam herbergt meer dan 170 nationaliteiten. Het is dan ook niet vreemd dat er in de stad zoveel “bijzondere” kerken zijn.
Voor de vele buitenlandse zeelieden werden in het verleden diverse kerken gesticht. En natuurlijk zijn de meeste daarvan in de buurt van de haven gevestigd.
Ik kwam wel eens in de Noorse, Zweedse en Deense kerk. Ook ken ik de Schotse en Franse kerk. Er zijn er nog veel meer, want ook Grieken, Indonesiërs en Portugezen kunnen naar hun eigen kerk. Net als de Russen, die ook een eigen kerk hebben. Die staat op de punt van de Schiedamse Vest en het Vasteland en wie er wel eens langs gekomen is, herkent hem meteen aan het mooie gouden dak.
Graag had ik de kerk ook eens van binnen bekeken. Maar toen ik er was, bleek de kerk gesloten te zijn.
Deel dit op:
Verhuizing
Het Centraal Museum in Utrecht wordt verbouwd en dus moet de gehele collectie “even” worden opgeslagen.
Natuurlijk ook het geliefde poppenhuis van Petronella de la Court moet tijdelijk naar het depot.
Dat is nogal een klus, want het huis bestaat uit wel 1.500 onderdelen. Een miniatuur boekenkast, een viool op schaal, een wafelijzer van een paar centimeter… Alles moet stuk voor stuk worden gearchiveerd, gefotografeerd, ingepakt, en klaargemaakt voor de verhuizing.
Ik ben benieuwd hoe dat in zijn werk gaat en kijk dan ook zo nu en dan mee naar dit proces. Verhuizen is in het normale leven al een heel gedoe, maar stel je voor hoe de poppen zich moeten voelen 😉
Kijk, dit is het poppenhuis. Alles minutieus in miniformaat gemaakt. Keurige dames en heren, een kraamkamer, natuurlijk een keuken en zelfs een tuin met tuinbeelden. De moderne techniek zorgt ervoor dat je je zelf in het huis waant en alle werkzaamheden ook nog op de voet kunt volgen.
Deel dit op:
Collectors items
Op Facebook zag ik deze foto langs komen. Iemand had het eerste postcodeboek uit 1978 naar de kringloop gebracht. En een ander had het daar gekocht. Uit nostalgie of als collectors item, wie zal het zeggen.
Over collectors items gesproken, wij kregen er afgelopen week zomaar twee gratis. En wie krijgt in deze tijd nou nog wat voor niemendal?
Ja, je ziet het goed, dat zijn doodgewone ordinaire plastic ijslepeltjes van 13 in een dozijn. Niks bijzonders…
Maar blijkbaar wilde de ijscoman zijn voorraad opmaken, want met ingang van 1 juli 2021 mag dat plastic spul niet meer.
Niet milieuvriendelijk! Het moeten nu houten of kartonnen lepeltjes zijn.
Leo maakte me er op attent. Hij heeft ze thuis dan ook zorgvuldig afgewassen en ik heb ze daarna in mijn tas gestopt. Klaar om nog vaker te gebruiken, want ijs van een houten lepeltje…. nee, dat is het niet!
Deel dit op:
Muzikale maandag
En alhoewel het beslist een lang geleden verschenen nummer is, blijft het mooi. Hier klinken de Everly Brothers met “So sad” dan ook nog regelmatig, zij het meestal via Spotify.
Deel dit op:
Opvallend
Een gewone straat met doorsnee deuren. Beetje grijs en grauw.
Dat zou wel anders kunnen, moet de bewoner van deze woning hebben gedacht. Een beetje kleur, wat glitter en glans. Hoe zal ik dat nou doen?
Tja, dan kun je het beste een beetje bescheiden beginnen. Later kan er nog van alles aan toegevoegd worden. Maar met een beetje flink huisnummer is de toon tenminste gezet.
Wie weet wat er nog volgen zal…?
Deel dit op:
Tot op de bodem
Toen er nog vla en yoghurt in glazen flessen werd verkocht, vond je in elk huishouden wel een “flessenlikker”. Zo’n lange staaf met een halfrond schijfje rubber eraan. Enorm handig om de flessen tot op de bodem leeg te maken.
Nu zit alles in kartonnen pakken, met een plastic schenktuit. Best handig, maar er blijft ook heel veel in zo’n pak achter. En voedsel weggooien vind ik zonde.
Dus sta ik regelmatig te hannesen met een dubbelgevouwen pak, waar vaak de yoghurt ongecontroleerd uitblubt. Met als resultaat een smeerboel en ergernis.
Ik zou de terugkeer van die glazen flessen dus helemaal niet erg vinden. Met statiegeld natuurlijk. Een flessenlikker hoef ik niet te kopen, die staat nog in de pot met keukengerei op het aanrecht.
