En weer staat hier een liedje dat -enigszins- verband houdt met de huidige Coronacrisis. Want we zitten nu al weken thuis, wandelen een beetje in de buurt. Maar ons territorium is nog steeds een redelijk beperkt. Wat verlangen we toch naar meer ruimte en vrijheid. Dus…. Don’t fence me in!
Monthly Archives: mei 2020
Nu maar even zo…!
In parken en bossen kun je nog lekker wandelen en daar wordt dan ook grif gebruik van gemaakt. Maar sommige parken zijn maar een paar weken per jaar open. Ze nu open stellen zou zorgen voor een enorme drukte die niet meer verantwoord is.
In de Japanse tuin van Clingendael in Den Haag was ik al een paar keer. Ik herinner me prachtig bloeiende rododendrons, maar vooral ook de rijen mensen die de bloemen bewonderden en er foto’s van wilden maken. Begrijpelijk, maar wat een capriolen sommigen daar voor uit wilden halen. Dat blijft de tuin nu allemaal bespaard. Maar we kunnen toch van alle moois genieten omdat op de site van de Gemeente Den Haag nu een YouTube filmpje te bekijken is. Een mooi initiatief!
Deel dit op:
Zo lief…!
Misschien was ze het al lang van plan, maar het kon ook zijn dat ons nichtje mijn blog van 5 mei had gelezen. En toen heeft gedacht dat Rotterdamse oom en tante nu in een dipje zaten en wel wat vrolijks konden gebruiken.
In ieder geval werd er de volgende dag een prachtig boeket bezorgd met een lieve wens en een dikke knuffel op afstand van het hele gezin. We werden er heel blij van, maar het was tegelijkertijd ook ontroerend.
De bloemen werden bezorgd in een grote stevige tas, met een stevig laagje waar water. Bloemenvoedsel erbij en netjes uitleg hoe we ze moesten behandelen. Vrolijkheid in optima forma.
We zitten overigens niet in een dip, maar zullen ook niet de enigen zijn die alle Corona-ellende inmiddels meer dan zat zijn. Gelukkig begint het er steeds meer naar uit te zien dat we vrijer en vrijer mogen worden. Afstand houden is niet zo erg, dat went.
En maar één keer boodschappen doen is ook niet zo erg. Ik word steeds efficiënter in het maken van lijstjes.
En elkaar knuffelen zal toch ook wel weer een keer mogen.
Deel dit op:
Pareltje
Ik was dan ook blij verrast bij het programma “Andermans Veren” van afgelopen zondag te horen dat we die dag een heel concert door Leistra en Van Baest zien en beluisteren konden via internet, geheel gevuld met liedjes van Harry Bannink. En het was absoluut heerlijk. Veel bekende maar ook wat minder bekende songs passeerden de revue. Wie ook nog een keer wil kijken, klikt op deze link: De Schalm Live. Beslist een aanrader! Neem de tijd, het programma duurt meer dan een uur.
Deze week is mijn pareltje een stukje uit “Het schaep met de 5 poten”. Oorspronkelijk gezongen door Leen Jongewaard, maar hier in een remake uit later jaren met o.a. Pierre Bokma en Marc-Marie Huijbregts.
Deel dit op:
Mooi…!
Net als de dieren, laat ook de natuur zich niet ringeloren door wat onze mensenwereld op zijn kop zet.
Het is voorjaar en dus… het fluitekruid groeit en bloeit. En niet alleen het fluitekruid, ook de boterbloemen, het koolzaad, de gele irissen tonen zich op zijn mooist.
Maar het fluitenkruid vind ik toch het allerleukst van alles. Tere witte schermen, net kant. En als je het wilt fotograferen lukt dat maar met moeite. Eén zuchtje wind is voldoende om het heen en weer te laten wiegen.
Sommigen zullen het misschien wel onkruid noemen, maar ik vind het elk jaar weer prachtig.
Deel dit op:
Kinderboerderij
Kinderboerderij “De Blijde Wei” ligt er nu maar verlaten bij. Het hek is dicht. Er klinken nu geen kinderstemmen. Alleen de medewerkers zijn er om de boel te onderhouden en de dieren te verzorgen.
Maar de dieren zijn er nog wel. Die trekken zich niks aan van Corona en vinden het misschien wel rustig. Nu kunnen ze heerlijk spelen in de wei en worden ze niet achterna gezeten door lawaai makende kinderen.
Het ziet er wat “terug in de tijd” uit. Jetses zou hier nog leuke platen hebben kunnen tekenen. Vroeger was dit een echte boerderij. Alles is nog authentiek en ademt een sfeer van vroeger.
Wij kwamen hier al met onze kinderen en nu komen er buurkinderen met hun pappa en mamma naar toe. Normaal gesproken is het er altijd wel druk. Op de parkeerplaats bij de grote witte Kip staan meestal rijen auto’s, want ook opa’s en oma’s gaan graag even een kijkje nemen. Net als wij dus deden, maar nu vanaf het wandelpad langs de sloot.
Deel dit op:
Vrijheid
Op het moment dat ik dit schrijf ben ik een beetje somber. Dat is niet gewoon, normaal gesproken ben ik een optimist. Nu zie ik de toekomst steeds donkerder in.
De beperkingen die ons al weken aan huis binden, lijken voor onze leeftijdsgroep nog niet minder te worden. In tegendeel, ik zie steeds meer belemmeringen opdoemen.
Begrijp me goed, ik heb heus wel begrip voor de maatregelen die genomen werden. Ik heb me er ook niet tegen verzet. We hebben onze kinderen al weken niet hier gehad, zijn ook niet naar hun toegegaan.
Boodschappen doen we gauw gauw. En dan alleen de noodzakelijke dingen kopen en snel weer naar huis. We hebben een tuin, dus kunnen we buiten zitten. Mijn welbevinden hangt niet af van winkelen bij een grote keten en vervelen doen we ons ook nog niet.
Maar ik zie steeds meer rare plannen geopperd worden. Nu is de 1,5 meter afstand houden nog gebaseerd op een noodvoorziening. Maar binnen enkele weken wil het kabinet daar een spoedwet voor maken. Waarom zo’n haast? Het kan geen kwaad om juist nu alles even rustig te laten bezinken. Normaal gesproken duurt het jaren voor wetten gemaakt, geregeld en afgekondigd worden. Nu zou een beetje meer tijd beslist niet overbodig zijn.
En kijk eens hoe de regelingen in het openbaar vervoer er uit komen te zien. Dat we nu even geen gezellige treinreisjes kunnen of willen maken, oké. Maar mogen we dat straks nog wel? Of moeten we dan onze reis van te voren aanvragen, wachten op toestemming en anderen laten beslissen wat wel of niet “relevant” is. Daar gaat onze vrijheid.
De vrijheid die we vandaag vieren, is volgend jaar misschien helemaal niet meer zo vrij…..?
Deel dit op:
Muzikale maandag
De muziek is een beetje buiten mijn comfortzone, maar toch heel toepasselijk op deze periode. Die anderhalve meter afstand is nog steeds onontbeerlijk, dus zeg ik met The Police “Don’t stand so close to me”
Deel dit op:
Vakantie plannen
Het zal nog een hele puzzel worden om alle Nederlanders in ons eigen land op vakantie te laten gaan.
Wij hebben onze plannen even in de kast gezet. We weten zelfs nog niet of het weekend aan het eind van augustus, dat we al in februari boekten, nog door kan gaan. We zien wel hoe alles verder gaat en kunnen weg wanneer we willen.
Maar er zijn natuurlijk altijd oplossingen te vinden. Kijk maar naar deze cartoon van Weltevree. Hij chagrijnig maar ongestoord aan het stuur. Zij met hond en koffie lekker in de caravan, op weg naar…. ja, dat weten ze nog niet. In ieder geval houden ze zo de benodigde afstand en blijft hun gekibbel ook achterwege. Win-win situatie?
Deel dit op:
Verwenmomentje
Elke morgen ontbijten wij op ons gemak. Meestal gaat Leo het eerst uit bed, zet koffie en perst sinaasappels uit. De tafel is dan de vorige avond al door hem gedekt.
Eerst nemen we één of twee koppen koffie en lezen ondertussen de krant, blogs of onze e-mails. Dan haal ik het beleg uit de koelkast. Je ziet, ik doe heus ook wel wat in het huishouden 😉 😉
En dan kunnen we ontbijten. In het broodmandje liggen volkoren boterhammen, roggebrood, Duits brood en crackers. Verder staat er een Hollandse bus beschuit op tafel. Naast hartig beleg en kaas is er ook zoetigheid zoals jam, honing en chocoladehagelslag. Een goed gevulde ontbijttafel!
Ik eet anderhalve boterham met worst en kaas. En een cracker met jam. Leo eet meestal iets meer dan ik. Hij sluit dan graag af met een beschuitje met roomboter en pure chocoladehagelslag. En dan komt mijn “verwenmomentje”. Hij snijdt een kwart van de beschuit af en kijkt vragend naar mij. En ja hoor, ik ben altijd wel in voor zo’n lekker hapje. Dus strek ik mijn hand uit en krijg daarop een mooi driehoekig belegd beschuitstukje.
Ik kan natuurlijk zelf ook een beschuitje nemen, maar dat zijn me teveel calorieën. Dit is net genoeg om me helemaal blij te maken 🙂 🙂
