Category Archives: Actueel

Knoppen

Posted on by

Voor autorijden draait Leo zijn hand niet om. Hij heeft inmiddels bijna 60 jaar ervaring achter het stuur, is vele malen -qua afstand- de wereld rond gereden en dat in allerlei soorten auto’s. Van grote bestelbus tot een kleine Fiat 500, oftewel een “rugzakje”.

Toch moest hij vorige week even slikken toen hij een vervangende auto leende. Het was een gloednieuwe Nissan Juke en uitgerust met talloze snufjes. Een dashboard met allerlei knoppen, een groot display, piepjes die te pas en te onpas gingen werken.

Het begon al met een sleutel die geen sleutel was. Een zwart en zwaar object, waarmee je de auto kon openen en op slot kon doen en starten natuurlijk. Knopjes met ribbels, zwart op zwart. Niet zo handig dus. Maar geen sleutel en waar laat je zo’n ding dan in de auto? Typisch iets om kwijt te raken….

Geen handrem, maar ook weer een knop ergens op de middenconsole. Sensoren, een achteruitrijcamera, kortom een technisch wonder. Maar wel een waar je tijd voor vrij moest maken om alles te leren bedienen.

Er lag gelukkig een beknopte handleiding in de wagen en Leo kon alles even rustig bekijken. Natuurlijk reed hij uiteindelijk wel weg.

Naast de beknopte handleiding was er ook een “gewone”. Die was dik als een bijbel en zat in een -ook weer- zwarte hoes. Ondanks alle moderniteiten, werd die handleidingshoes afgesloten met een armetierig en slap elastiek. Daar had ík nou wel een moderne en geavanceerde magneetsluiting voor verwacht.

Maar wat was ik blij dat ik zelf niet in deze kar hoefde rijden en we ’s avonds weer in onze eigen vertrouwde auto konden stappen.

Gewone mensen

Posted on by

Leo wilde de tentoonstelling “Ordinary People” van Rob Hornstra in het Fotomuseum in Den Haag graag zien, dus namen we de metro.

En dat ritje combineerden we met nog meer zaken die we te regelen hadden. We namen de tram naar de Frederik Hendriklaan, waar we hongerig uitstapten. We aten een broodje, handelden onze verdere boodschappen af en gingen daarna naar het Fotomuseum.

De tentoonstelling omvat voornamelijk foto’s van mensen, gewone mensen zoals jij en ik. Niet opgedoft of afgestoft, maar in hun dagelijkse omgeving. Mensen die het geluk zoeken en hopen te vinden daar waar ze leven en werken. Ook al is dat niet de ideale plek om te zijn, op hun manier zijn ze er trots op en dat zie je aan de foto’s ook af. Mensen die het beste er van maken, ook al gooien de omstandigheden, de natuur of hun plek in de wereld vaak roet in het eten.

Het waren niet de vrolijkste foto’s, maar ze maakten iets in ons los. En daardoor zagen we de schoonheid en waarde ervan in.

Rob Hornstra gaf ons een blik op een wereld die we niet zo goed kennen, maar ons wel raakte.

Wirwar

Posted on by

Als we op dinsdagmorgen beginnen met de Zangclub, heeft Monique alles al in orde gemaakt.

En telkens verbaas ik me weer over al die dradentroep die zij moet ontwarren.

Want we mogen dan leven in een “draadloze” omgeving, de beschikking hebben over Wifi, 3-, 4- of 5g, geavanceerde telefoons gebruiken en stoeien met laptops, tablets en weet ik veel nog meer, we blijven tenslotte ten allen tijde afhankelijk van al die draden.

Draden die ons zouden moeten verbinden, maar soms de voortgang van de les een beetje moeilijk maken. En hoe meer toestellen of apparaten, hoe groter de wirwar van draden en draadjes wordt.

Daarom maakte ik er maar eens een foto van.

Niet dat het helpt om alles eenvoudiger te maken, maar een blog levert het mij in elk geval wel op 🙂

Schiedam

Posted on by

Ik zou bijna helemaal vergeten dat De Ganzenpas in december een uitje naar Schiedam maakte.

Tussen alle regendagen door liepen wij in een droog Schiedam. Vanuit onze wijk is Schiedam in één ruk te bereiken. En via Google maps had ik een wandeling voorbereid, die zou eindigen bij een pannenkoekenrestaurant. Want al dat wandelen, slenteren, stilstaan en bekijken maakt dat we na een uurtje of zo wel aan een kopje koffie en iets te eten toe zijn.

En we slenterden niet alleen, we maakten ook foto’s. Hieronder een kleine serie van wat ik zoal op mijn mobieltje zette.

Hoopvol

Posted on by

Deze muurschildering zag ik in Rotterdam Delfshaven. Het leek me een mooi en hoopvol begin van dit nieuwe jaar.

Een jaar waarin er weer nieuwe, nog vrijwel lege agenda’s voor me liggen. Opnieuw 365 dagen plus 1 schrikkeldag om in te vullen. Met nieuwe afspraken, leuke reisjes, gezellige ontmoetingen en nog veel meer. Ongetwijfeld ook met uren, dagen, weken die niet leuk of ronduit vervelend zijn.

Ja, agenda’s in het meervoud. Want kon ik vroeger alles gewoon in mijn koppie opslaan, tegenwoordig moet ik het noteren. In mijn telefoon, digitaal natuurlijk (en dan niet vergeten het op te slaan). Maar ook in een gewone ouderwetse papieren agenda, die als back-up dienst doet. In te zien voor ons allebei, met notities over van alles en nog wat. Van het legen van de kliko tot aan afspraken met tandarts of dokter, verjaardagen en zo.

Maar er ligt ook nog een agenda naast mijn laptop. Dat is de agenda die aan het eind van het jaar hopelijk vol staat met onderwerpen waar ik elke dag weer over wil en kan schrijven.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Of we nou willen of niet, ook dit jaar starten we weer van voren af aan. De klok tikt de seconden, minuten en uren weg. En wij doen weer dagelijks onze dingen.

Daarom op de allereerste dag van het nieuwe jaar dit lied van de vorige jaar overleden Paul van Vliet: Ik ben zo vaak opnieuw begonnen.

Als de clip niet start, dit is de link

Mooi gedacht

Posted on by
Bron: Facebook / BrightVibes NL

Is het een kunstwerk van een (mij) onbekende kunstenaar?

Of is het een hartenkreet die spontaan opkwam?

In ieder geval een mooie gedachte, op een mooie plek, goed uitgelijnd en heel fraai geschreven.

Maar vooral de gedachte is mooi.

Laten we dit jaar hiermee eindigen en wat liever voor elkaar zijn.

Want kleine gebaren hebben grote impact.

Nep

Posted on by

In Japan is het heel gebruikelijk om plastic nep gerechten in de etalage van een restaurant te zien. Handig voor wie niet zo goed uit de voeten kan met de taal. Je zoekt tevoren het gerecht uit en op de menukaart wijs je het aan.

Die gerechten zijn vaak heel kunstig gemaakt en bijna niet van echt te onderscheiden.

Laatst zag ik dit bij Donner. Niet als voorbeeld voor een restaurant. Ik moest eerst eens zelf goed kijken wat het precies was.

Het bleken kaarsen te zijn. Prachtig kaarsen, veel te mooi om aan te steken, want dan zijn ze zo niet meer om aan te zien. Maar meer siervoorwerpen, vind ik. Die kunnen wel een tijdje blijven staan te pronken.

En natuurlijk zijn ze veel vriendelijker voor de lijn.

Licht

Posted on by

Het is niet verwonderlijk dat we in deze donkere dagen voor Kerst wat licht in onze duisternis willen hebben.

In ons huis dit jaar niet al te veel kerstversieringen. Eigenlijk vrij sober. Alleen wat engeltjes en beeldjes op de kast, een klein bloemstuk van rode tulpen op tafel en een krans met lichtjes aan de voordeur.

Maar er is wel degelijk kerstsfeer, want ik ben al weken aan het denken en voorbereiden van allerlei baksels.

Er is dus niet alleen dat extra licht, maar ook het huis geurt heerlijk. En in de koelkast liggen allerlei soorten deeg te wachten op verdere verwerking.

Ik ga dus maar gauw verder met kneden, vullen en bakken.