Daar stond ie ineens aan de vijver. Tjemig, wat is zo’n reiger groot. Veel te groot voor ons kleine watertje, waar trouwens geen vis in te bekennen is. Maar goed, dat kan hij niet weten. Hij keek eens rond, bestudeerde de vijver uitgebreid, maar ja helaas… geen vis dus. En weg vloog ie. Dat kostte nog moeite, want de aanvliegroute is maar beperkt.
Misschien had hij daarom wel een beetje de pest in en wilde hij ons betaald zetten. Want twee dagen later zat onze achtergevel onder de stront. Dat werd dus ragen met de ragebol en ramen lappen. Allemachtig, wat kan zo’n beest schijten!
Tag Archives: tuin
Bezoek
Een paar weken geleden zaten er ineens twee eenden in ons vijvertje. Als eerste kwam mevrouw Eend poolshoogte nemen. Ze zwom wat rond, proefde van het water en even later kwam meneer er ook bij.
Aan de ene kant is het wel leuk, maar ja… die vijver is niet echt groot, hooguit 80 x 150 cm. Weinig leefruimte voor twee eenden. Ze bekeken alles uit en te na, gingen even op de kant, snuffelden tussen onze planten. Maar uiteindelijk vlogen ze weg en zochten hun heil toch in groter water.
Lathyrus
 |
Ergens in mei kreeg ik van Bettie een zakje lathyrus-zaad. Ik zaaide het meteen, spande draden om de ranken naar boven te leiden en keek de plantjes bijna uit de pot. Al na drie dagen kwam er wat boven en ik verheugde me op een waterval van kleurige bloemen. Maar dit jaar zit het niet mee met het groen in mijn potten. Alles kwart een beetje, ondanks dat ik toch echt water en mest geef. De hoop op bloemen bij de lathyrus had ik al bijna opgegeven, maar nu staat er dan toch één bloem te bloeien. Lang gewacht, stil gezwegen, ….. 😉 😉 😉 |
Lang gewacht…
| Vroeger hadden wij een mini-waterlelie, eerst in een grote zinken teil, later in de vijver. Ze bloeide elk jaar mooier. Maar een strenge winter deed haar de das om. Een nieuwe waterlelie geplant, die het ook niet redde.Vorig jaar werd de vijver vernieuwd, want hij lekte. En daarna zette de tuinman er opnieuw een waterlelie in. Zo’n eerste jaar bloeit ze niet, al kwamen er wel veel bladen. Dit jaar leek het er op dat ze weer iet zou bloeien. Maar kijk, vorige week stond er ineens een flinke knop boven water. Al met al duurde het nog een paar dagen voordat zij haar roze blaadjes ontvouwde. Goed voor een geluksmomentje…. |
 |
Slim bedacht
Bij een garage denk je niet onmiddellijk aan welig tierend groen, bloemen en een mooi terrasje.
Maar landschapsarchitect Kazuyuki Ishihara maakte voor de Chelsea Flower Show van dit jaar een prachtige plek voor je auto met daarboven een terras waar je kunt zitten tussen het groen. Elk plekje is benut en beplant met fraai ogende heesters, kleine bomen en planten.
Wat zou het leuk zijn als meer mensen iets dergelijks zouden verzinnen in plaats van de onpersoonlijke parkeerplaatsen met “blikken geluk”
Genieten
 |
Binnen een paar weken veranderde de tuin van een beetje kalig in helemaal volgroeid. En ook onze pergola is inmiddels weer bijna helemaal bedekt.
De esdoorn in pot heeft ook de nattigheid overleefd en de sieruien en hosta doen ook weer hun best. De sierappel heeft ook prachtig gebloeid, om maar te zwijgen van de echte appel. Dat belooft een flinke oogst in de herfst. Dit jaar bloeit de blauwe regen uitbundig en daar geniet ik elke dag van. Als nou ook de zon zich weer van haar beste kant wil laten zien, kan mijn humeur niet meer stuk! |
Kat
Ik vraag me af wat er nou zo lekker is aan het vijverwater in onze tuin. Want deze kat is er regelmatige gast. Hij kijkt eens loerend om zich heen en gaat dan drinken. Soms probeert hij een salamander uit de vijver te verschalken, maar dat lukt hem niet zo goed. Ach, we laten hem maar. Hij doet tenslotte geen kwaad.
Natuur in de stad
| In dit geval lijkt “Jungle in de stad” een betere kop. Want bijna het hele raam werd overwoekerd door een prachtige vijgenboom. Met daarin dikke vijgen, die bijna rijp waren en geplukt konden worden.
Dat verwacht je toch niet, zo midden in Amsterdam, dicht bij de Jodenbreestraat. Maar ja, een vijg gedijt het best in arme grond, waar ie moet wringen om te groeien. |
 |
Natuur in de stad
Niet altijd hoef je ver te zoeken. Want deze bessen piepten bij onze buren uit de heg. Een plant van de Solanum-familie, waartoe ook aardappel en tomaat behoort. Googelen leerde me dat het waarschijnlijk “Bitterzoet” (Solanum dulcamara) is. Vogels kunnen de bessen eten en zo het zaad verspreiden. Maar mensen moeten het maar niet op het menu zetten. De bessen zijn giftig, al zien ze er wel heel smakelijk uit.
Oogst
| Nee, Cuvée Bonheur wordt het ook dit jaar niet. Want van een opbrengst van ruim 700 gram druiven kun je maar bar weinig wijn maken 😉 Maar het is weer meer dan vorig jaar en ze smaken best lekker.
We hebben nog iets aan de takken laten hangen, maar dat is meer als gebaar naar de vogels, die zich dit jaar redelijk netjes gedroegen en onze oogst niet hebben weggesnoept. En die wijn? Die halen we dit jaar weer eens in Frankrijk. Een bezoek aan zo’n gezellige wijnmarkt/supermarkt is gewoon heel gezellig! |
 |