Veranderde tijden

Bron: Facebook / Carla van der Sas

Dat was wat, in 1966. Toen werd gestart met de aanleg van wat nu de A20 is. Met een grote op- en afrit aan de Hoofdweg in Rotterdam. Ik was nog een tiener, autorijden mocht ik nog niet en een auto bezitten was helemaal een ondenkbaar iets.

Nu is die zelfde Hoofdweg een hele tijd lang afgesloten geweest. Omdat de op-en-afrit al lang niet meer voldeed aan het aanbod van verkeer. Dus werd er een nieuwe weg op aangesloten.

Dat hebben we hier in Ommoord van nabij kunnen zien. Technisch een hoogstandje, met een viaduct dat niet klaar aangeleverd werd, maar steeds een stukje verder opschoof.

Zes jaar en ettelijke miljoenen later is de aansluiting met de A16 een feit. Dit weekend gaat ook het laatste stuk open, kunnen we van en naar Breda over de Brienenoordbrug en onder de Rotte door naar Den Haag. Nieuwe tijden.

Mooi…?

img_20250906_1444313715276945954633325531

Er is schoonheid in vele soorten. Wat de een om te gruwen vindt, vindt de ander juist prachtig.

Ik ben redelijk modern in mijn smaak, maar toch kan ik de schoonheid zien in sommige oude dingen. Zoals die grote machines, die we op de Havendagen zagen. Stoer, robuust, niet klein te krijgen en met onderdelen die hun kracht vormen.

Als je ze vanuit een bepaald standpunt bekijkt, wordt het ineens mooi.

En dan de details, zoals dat peilglas. Niet zomaar een rechttoe rechtaan glas, maar fraai gevormd, met een gepoetst deksel.

Geen 13 in een dozijn gevoel.

Beeld

Het is maar klein, dit beeld van Huib Noorlander en het heeft een bescheiden plekje. Je kunt het vinden op de hoek van de Crooswijksesingel en Linker Rottekade tegenover de Noorderbrug in Rotterdam.

Bron: BKOR / © Otto Snoek

Waarom nou juist daar? Omdat op die plek jarenlang bier werd gebrouwen. Daar stond de Heineken Brouwerij. Jarenlang was Leo één van de vele medewerkers. Niet in de brouwerij zelf, maar op kantoor.

Daarom hier een foto van De bierdrinker. Ik vind gewoon dat dit beeld een plekje op mijn blog verdient.

Ik heb zelf geen mooie foto van het beeld, dus gebruikte ik de foto van deze link, waar ook nog meer beelden en informatie over Huib Noorlander te vinden zijn.

Tijdreis

Een culinaire tijdreis – 1000 jaar koken in Rotterdam

Van vriendin Lies kreeg ik een boek te leen: Een culinaire tijdreis – 1000 jaar koken in Rotterdam.

Bij het bouwen van de Markthal werden nogal wat archeologische spullen opgegraven. Dat werd natuurlijk keurig gerubriceerd en bewaard. Want aan de hand van al die vondsten werden we weer wat wijzer hoe de mensen leefden in vroeger tijden.

Toen de Markthal 10 jaar bestond werd dit boek uitgegeven, verlicht met allerlei foto’s en recepten.

Veel van wat destijds werd gegeten, wordt nu ook nog klaargemaakt. En al gebruiken we andere materialen, koken we niet meer op een houtvuur, pannenkoeken en hachee staan ook nu nog op tafel.

Leuk om te lezen en je voor te stellen hoe dat toen gegaan moet zijn, hoe het geroken heeft. En je te realiseren dat wij, moderne huisvrouwen, heel wat minder zwaar werk hoeven doen.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Overmorgen is het 85 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd. Tot op de dag van vandaag zijn daar de sporen van in mijn stad terug te vinden.

Vandaag geen vrolijk wijsje, maar een voordracht door Guus Hermus over deze afgrijselijke dag in de geschiedenis van Rotterdam.

Als de clip niet start, dit is de link

Markt

We gingen weg met stralend weer, maar toen we naar een half uurtje uit de metro stapten was het inmiddels grauw en grijs en een beetje miezerig weer.

Toch is dan ook de markt een lekkere plek om even rond te lopen. Er is altijd reuring. Je hoort er diverse talen, zeker in een stad als Rotterdam. En ook de koopwaar varieert van boerenkaas tot Spaanse pepers en alles wat daar tussen kan zitten.

Het was deze dag rustig, dus kon ik op mijn gemak wat foto’s maken. Gewoon maar wat indrukken.

Dierentuin

Al eerder probeerden we ons abonnement op Diergaarde Blijdorp te verlengen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. De eerste keer was de weg afgesloten door een ongeluk, een keer lieten we de abonnementskaart op tafel liggen. Maar drie keer is scheepsrecht en konden we dan toch eindelijk “gewoon” naar binnen.

Het was koud, regenachtig en ongewoon stil in de diergaarde. Met wat grijs licht, een beetje onwezenlijk. We liepen meteen naar de “ui”, het karakteristieke giraffenverblijf, waar we hoopten het kleine girafje te zien. Maar dat hield zich schuil. Wat we wel zagen waren stokstaartjes, een bij mij favoriet dier. Die vind ik altijd zo grappig.

Verderop leek de tuin wel veranderd in een echte jungle en… we hadden geluk, tussen al het groen ontdekten we een okapi.

Het was maar een kort bezoekje, maar nu het abonnement weer geldig is gaan we vast en zeker weer vaker.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Vandaag een heel ander muzikaal begin. Een opname van het carillon in de Laurenskerk in Rotterdam. De 49 klokken worden door bespeeld door Dina Verheyden & Richard de Waardt.

Het carillon van de Laurenskerk bestaat uit 29 klokken uit 1660 en 20 nieuwere klokken, die in 1960 in de toeren werden geplaatst. www.stadsmuziek.nl Wie meer wil horen klikt hier of hier.

Als de clip niet start, dit is de link

Gescheiden

Dit is een nou een typisch bankje voor mensen die uit elkaar gaan, of gescheiden zijn. Je moet nog wel met elkaar in gesprek, maar persoonlijk of lijfelijk contact dan toch liever niet.

Je zou denken dat zo’n bankje voor de rechtbank staat, maar dat is niet zo. Ik trof het aan ergens op een straat in Rotterdam.

Het lokt niet om er op te gaan zitten. Eigenlijk totaal nutteloos. Niet mooi, niet fraai onderhouden, niks an eigenlijk.

Ik heb geen idee waarom het er staat. Maar misschien zie ik de verborgen betekenis niet zo goed….

Portretten

Vorige week gingen Leo en ik naar het Fotomuseum in Rotterdam. Daar is altijd wel iets te bekijken, maar dit keer gingen we speciaal voor de tentoonstelling “Je moest eens weten”.

Fotografe Cigdem Yuksel maakte prachtige portretten van Turkse vrouwen die in de jaren 60 en 70 naar Nederland kwamen. Naast de portretten waren foto’s uit hun familiealbum te zien en vertelde elke geportretteerde iets over haar ervaringen. Soms was dat een film, meestal een opgetekend verhaal.

Ze kwamen uit alle delen van Turkije, ze spraken de taal niet, misten hun familie, het dorp of de stad waar ze woonden. Ze werkten hard, als fabrieksarbeidster, schoonmaakster en voedden hun kinderen op. Maar altijd maakten ze er het beste van. Een prachtige tentoonstelling, met ontroerende verhalen van sterke vrouwen.