Tag Archives: Gerard Cox

Pareltje

Posted on by

De muziek van Harry Bannink ligt me na aan het hart. Zoveel prachtige nummers, waarvan er veel maar een enkele keer ten gehore zijn gebracht.

Na het beluisteren van de vele afleveringen van de Grote Harry Bannink Podcast van Gijs Groenteman, wilde ik er hier ook wel wat mee doen.

Tijdens mijn lange zoektocht op internet kwam ik meer en meer tot de conclusie dat niet alleen de muziek, maar ook de teksten ware pareltjes zijn.

Dit lied horen we meestal gezongen door Frans Halsema. Maar ook Gerard Cox brengt de tekst van Michel van der Plas prachtig over het voetlicht. De muziek is, ja natuurlijk, van Harry Bannink.

Pareltje

Posted on by

De muziek van Harry Bannink ligt me na aan het hart. Zoveel prachtige nummers, waarvan er veel maar een enkele keer ten gehore zijn gebracht.

Na het beluisteren van de vele afleveringen van de Grote Harry Bannink Podcast van Gijs Groenteman, wilde ik er hier ook wel wat mee doen.

Tijdens mijn lange zoektocht op internet kwam ik meer en meer tot de conclusie dat niet alleen de muziek, maar ook de teksten ware pareltjes zijn.

Vandaag een liedje uit het radioprogramma “De Taalstraat. Ik heb u lief, mijn Nederlands”. Helaas zonder bewegend beeld, want dat was gewoon niet voorhanden.
Gerard Cox bezingt de telefoon, de gewone hè, nog niet mobiel 😉
Tekst van Willem Wilmink en muziek, ja natuurlijk, van Harry Bannink.

Nog lang geen 1960

Posted on by
Deze foto, uit het boek “Ziet Zuid” dateert uit 1939. Het is de Charloisse Lagedijk in Rotterdam. Toen nog gewoon een stukje platteland.

Jaren later zal Gerard Cox er over zingen:
Zomeravond, zeven uur
Even na het eten
De zon, een rode bal van vuur
En alle koeien vreten

Niets van het geluk van later was daaraan gelijk
We liepen samen op de Charloisse Lagedijk

O, de schooldag was weer om
Maar het huiswerk wachtte
Samen toch een eindje om
We praten wat en lachten

Niets van het geluk van later was daaraan gelijk
We liepen samen op de Charloisse Lagedijk

 We waren zestien, zeventien
En de stad was ver
Heel in de verte bouwden ze pas flats
Maar het was dan ook nog lang nog
O, lang nog geen negentienzestig

Zomeravond, zeven uur
Het hele leven voor ons
Maar dat maakte bang, we vluchten
In ‘t geluk vlak bij ons

Niets van het geluk van later was daaraan gelijk
We liepen samen op de Charloisse Lagedijk

Samen op de Charloisse Lagedijk