Sinds ik weer regelmatig op Facebook rond struin, valt me op hoe vreemd de reacties van mensen kunnen zijn. Dat ligt meestal niet aan de mensen, maar aan Facebook. Want zeg nou zelf, kun je met goed fatsoen een “vind ik leuk” plaatsen bij foto van een neefje dat net van de tandarts komt en nog ontdaan is van de behandeling, die behoorlijk pijnlijk was. Of de foto van een verre kennis, die gemaakt is door echtgenoot? Ze heeft een nare operatie ondergaan en is nog maar net bij uit de narcose. Zet je daar dan “like” bij?
Ik doe dat niet. Liever geen reactie, dan zo’n stompzinnig opgestoken duim.
Tag Archives: Facebook
 |
Facebook is best leuk, al vind ik dat je er ook weer niet te veel op moet zetten. En wat ik er vooral op tegen heb, is dat het zo ongenuanceerd is. Want wat doe je nu, als iemand er een foto opzet van zijn vrouw in het ziekenhuis? Daar ligt ze, bleekjes om de neus, net een beetje aanspreekbaar na de narcose. Like je dan, zodat “vind ik leuk” er onder komt te staan…? |
Ik ben er gewoon nog een beetje onhandig mee. Soms weet ik niet precies wie nou een bericht geplaatst heeft. Was het helemaal niet de vriend die ken, maar een kennis van de zus van de vriend. Vage toestand dus.
Het is me overkomen dat ik impulsief reageerde en me helemaal niet realiseerde dat ook hier “de toon de muziek maakt”. Want sommige zinnen kunnen heel verkeerd uitgelegd worden, als je de klemtoon net effetjes anders legt. Wat je positief bedoelde, komt dan snoeihard en tamelijk bot binnen.
Daarom houd ik me voortaan maar een beetje op de vlakte.
Deel dit op:
Bij de tijd
| Gisterenavond vierden wij de 90ste verjaardag van onze tante Luus met een etentje. Bijna de hele familie zat rond de tafel, maar we misten er één. Die kon er niet bij zijn, omdat ze in Cambodja zit.Maar geen nood, moderne communicatie bracht uitkomst. Via het mobieltje van haar zus werd een Skype-verbinding gemaakt. Alsof ze maar enkele kilometers weg was, in plaats van vele duizenden, begroette tante Luus haar kleindochter en sprak met haar. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. 90 Jaar en dan zo heerlijk bij de tijd!! |  |
Deel dit op:
Nostalgie
Deze foto vond ik via Facebook op de pagina van Waar in Rotterdam. Daar worden regelmatig foto’s ge-uploaded van Rotterdam natuurlijk (ja hehe). En dit is een foto uit 1956, dus van lang geleden. Ik heb deze foto al eens eerder geplaatst, ook in een stukje dat ik nostalgie noemde.
Het is de Van Lennepstraat in Rotterdam-West waar ik als kind woonde. Ik herken de waterstokerij van de Hefbrug, waar ik verrassingszakjes kocht en mijn moeder grote emmers warm water haalde op wasdag. Er is de poort naar het gymlokaal van de lagere school en verderop zie ik een winkel van Vermeyde. Gek, nu ik zit te typen zie ik mezelf weer de granieten stoep van die winkel opstappen, ruik ik de geur van melk, kaas en koffie. Ik kwam er niet zo vaak, want mijn ouders waren bevriend met de kruidenier op de hoek van de Bilderdijkstraat en kochten daar dus ook hun boodschappen. Maar voor speciale dingen stuurde mijn moeder me naar Vermeyde toe.
Foto’s in die jaren waren nogal zeldzaam, je verschoot niet zomaar een rolletje. Maar juist daarom zijn het tijdmachines, die je zo weer terug naar je jeugd sturen.
Deel dit op:
Raadsels
Al ben ik dan inmiddels een beetje bejaard, met de computer kan ik redelijk goed overweg. De gewone dingen zoals dit blog bijhouden, foto’s uploaden, bestanden downloaden of een nieuw programma installeren lukt allemaal prima.
Maar soms sta ik ook voor grote raadsels. Met name hoe er met Facebook moet worden omgesprongen. Ik heb intussen een aantal “vrienden”, waarvan ik er een heleboel eigenlijk helemaal niet ken. Van sommigen word ik zo nu en dan ook helemaal tureluurs, want die sturen de hele dag allerlei berichten rond.
Wat mij betreft mogen ze, maar moet je nu bij elke foto die je op internet ziet ook meteen laten weten dat je hem zo leuk vindt?
Ik ga dus maar eens op zoek om uit te vogelen hoe ik dergelijke berichten moet uitsluiten.
