Vorige week lag in de haven het grootste houten zeilschip ter wereld, de Götheborg of Sweden. En dat wilden we natuurlijk even bekijken. En zaterdagmiddag, met een lekker zonnetje en een beetje wind, liepen we langs de Holland-Amerikakade.

Oh, is dat hem? Ik keek een beetje verbaasd naar dat notendopje. Tja, er liggen aan diezelfde kade vaak moderne cruiseschepen. Die hebben meer weg van een varende flat. Dit schip leek even een beetje op een speelgoedbootje. Maar van dichtbij was het toch bepaald indrukwekkend.

Een mooie replica van een 18e eeuws koopvaardijschip, dat in 1745 gezonken is. Heel wat anders dan de kille stalen reuzen, die met een handjevol mensen varen. Hier moeten wel vele mannen en vrouwen aan te pas komen, wil het van de een naar de andere bestemming gaan.

Ik keek met bewondering naar al die touwen en vroeg me af hoe je er wijs uit zou kunnen worden… Een staaltje vakmanschap, met een prachtige leeuw als boegbeeld, grote masten met ontelbare touwen, katrollen, ladders en netjes opgerolde zeilen.

We gingen niet aan boord, maar zochten een plekje in de zon om rustig te kunnen kijken. Met zulk weer zou ik nog een eens een tochtje willen maken. Maar ik moet er niet aan denken als het gaat stormen. Nee, ik blijf toch maar aan de wal.