Het nieuwe stadhuis van Zutphen is nogal omstreden. Zutphen ademt een sfeer van antroposofie. Niet vreemd dus dat een een antroposofisch architect werd aangetrokken voor het nieuwe stadhuis.
Ik had al eens in een TV-uitzending een nogal negatieve kritiek op dat bouwwerk gezien. Maar toen we er voor stonden, bleek het een mooie mix te zijn van oud en nieuw.
Over smaak valt veel te twisten, maar ook binnen deed het gebouw erg prettig aan. Veel licht, zachte lijnen en ook weer een fraaie mengeling van elementen van toen met nieuwe materialen.
Wie het niet mooi vindt, prima. Maar ik vond het wel zeer de moeite waard om te bekijken.
Bij mij staat/ligt een grote skippybal op zolder. Al een tijdje gebruik ik die niet meer, maar ik heb er met succes oefeningen op gemaakt voor een steviger knie. Dat je zo’n ding ook nog voor andere zaken kunt gebruiken, wist ik niet. Totdat ik Het Natuurblad van De Natuur- en Vogelwacht Biesbosch las.
Bron: Google foto’s / Flow Magazine
Ik vat het artikel hier kort samen. Jammer genoeg is het niet elders op internet te vinden. Wie het hele artikel wil lezen, klikt hier voor een foto.
Zo’n bal is heel handig om het nest van een visarend te beschermen. Visarenden maken hun nest op grote hoogte in bomen, maar ook soms in een hoogspanningsmast. Wanneer aan zo’n mast werkzaamheden moeten worden uitgevoerd, behoort het nest verwijderd, opgeslagen en na afloop van de werkzaamheden terug worden geplaatst. Eenvoudig op papier, lastiger in de praktijk.
Maar er is altijd wel iemand die een oplossing bedenkt. Want nu wordt een nest wat in de weg ligt, weggehaald, in een skippybal gelegd en met touwen en netten “even” verderop geplaatst.
De werkzaamheden kunnen dan worden uitgevoerd, want de visarend kan veilig in en van zijn nest. En als de weersomstandigheden werken aan de mast verhinderen, blijft het nest toch bereikbaar voor de visarend. En zijn de werkzaamheden afgerond, wordt het nest weer uit die bal gehaald en zoveel mogelijk op zijn oude plek terug gelegd.
Nou ja, zo heel simpel zal het in de praktijk niet zijn. Maar op deze manier wordt de visarend niet al te veel gestoord en de stroomvoorziening blijft gewaarborgd.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Of dit nou allemaal echt is of een staaltje van goed omspringen met filmbewerking en AI, ik weet het niet. Maar goed gevonden is het wel. En het advies van Monthy Python: “Always look a the bright side of life” kan tenslotte altijd en overal ter harte genomen worden 😉
In mijn schooltijd kregen we schoolmelk. Ik heb het maar heel kort gedronken.
Jesses, zo’n krat werd vlak bij de verwarming gezet en de melk was dus lauw als je het kreeg. Ik was sowieso een lastig etertje en lauwe melk… Brrr, niks voor mij!!!
De doppen van de melkflesjes werden verzameld voor de Missie of een ander doel. Mijn school was openbaar, dus gerelateerd aan een of andere religie…? Dat betwijfel ik nu.
Toen onze kinderen naar school gingen, kregen ze pakjes mee. Later kocht mijn zus leuke mini-thermosflessen. voor de jongens. Daar had ik een keer warme chocolademelk in gedaan. Einde verhaal, want de melk was zuur geworden en onze kinderen hoefden dus ook geen melk meer mee.
En nu vraag ik me af of de kinderen van nu nog wel wat drinken op school…?
We struinden Zutphen niet zomaar op de bonnefooi af, maar maakten een stadswandeling onder leiding van een gids. Hij wist ons heel veel te vertellen. Want je ziet wel veel, maar de finesses ontgaan je soms. En dan is wat meer informatie zeer welkom.
Zo zouden we zomaar voorbij gelopen zijn aan de ingang van het ’s Gravenhof. Daar is nu de ingang van de Zutphense musea. Vroeger behoorde dit tuinhuis tot de bezittingen van Graaf van Heeckeren.
Loop je er naar binnen, dan waan je je in een zeegrot. Alle muren zijn van boven tot onder bedekt met schelpen, koraal, mineralen en stenen. Niet zo maar schelpen van een Nederlands strand, maar diverse exotische exemplaren in diverse formaten. Verzameld in een tijd dat Hollandse VOC-schepen de wereldzeeën bevoeren. Naast kruiden en specerijen bevatten hun ruimen dus ook schelpen.
Natuurlijk heeft de tand des tijds ook hier toegeslagen, maar dankzij Het Wijnhuisfonds kon ook dit pareltje van Zutphen weer in volle luister hersteld worden.
Ook sightseeing in je eigen stad is natuurlijk leuk. Afgelopen zondag gingen we op stap om te zien wat er zoal in mijn stad veranderd is.
Natuurlijk wilden we even gaan kijken bij RiF010, de nieuwe attractie midden in het centrum. Achter de Markthal is namelijk sinds kort een mogelijkheid om te surfen. Niet met van die metershoge golven als in Hawaii, maar toch. Golven ruim voldoende om na een beetje oefening over het water te kunnen surfen. Kleding en materiaal is te huur, er wordt instructie gegeven en dan… kun je los.
Nee, wij keken alleen. Was al spannend genoeg, want de ruimte is natuurlijk tamelijk beperkt. En als je een beetje surfen kunt, maak je al snel zo veel vaart, dat je goed moet opletten wil je niet tegen de betonnen wand aan botsen.
Er was behoorlijk wat belangstelling, ondanks de kosten. Voor 50 euro mag je drie golven mee. Maar ja, een reisje naar Portugal of Hawaii loopt tenslotte ook aardig in de papieren.
Het levert in elk geval heel veel leuke beelden op.
Dit gebouw staat op het Oude Bornhof in Zutphen. Het scheelde maar een haar of het was jaren geleden afgebroken. Dan stond het hier nu vol met auto’s, want was het een parkeerterrein geworden.
Het huis dateert van ca. 1300, al lijkt het een stuk moderner. Hier woonde in die tijd Kanunnik Oude Borro, die zijn huis beschikbaar stelde voor arme oudjes.
In de loop van de eeuwen kwamen meer huizen bij en werd er veel verbouwd, maar de sfeer is er nog steeds heel rustig. Er wonen nu geen ouderen meer in de huizen, die inmiddels zijn aangepast aan onze moderne woonwensen. Het zijn, als ik het goed gehoord heb, appartementen voor 1 of 2 persoons huishoudens.
Maar enkele decennia geleden waren er dus plannen om alles plat te gooien en er een parkeerterrein van te maken. Met een krappe meerderheid van slechts twee stemmen werd dat plan verworpen.
Gelukkig maar. Zoiets moois vernietigen zou eeuwig zonde zijn.
We waren 51 jaar getrouwd. Geen groot feest dit jaar, maar altijd wel een reden om er even tussenuit te gaan. Dus reden we vorig week naar Zutphen, waar we een hotel hadden geboekt.
Rustig op ons gemak en meteen een goede reden om onze nieuwe navigatie uit te proberen. Misschien kom ik daarop nog terug.
Zutphen is een heerlijk stadje om lekker te winkelen, te wandelen en zo nu en dan even uit te rusten bij een kopje koffie of een ijsje. En dat deden we dan ook!
Er is genoeg te zien en dus even wat foto’s als sfeerbeeld.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Vandaag een live optreden, van de Dixieland Crackerjacks met Can’t give you anything but love. En dan samen in een bootje, in Giethoorn. Das toch romantisch…… 😉
