Theeleuten…

Dat Engelsen echte theedrinkers zijn, dat is natuurlijk bekend. In een supermarkt vond je dan ook enorme uitstallingen van allerlei soorten thee. Maar eigenlijk niet eens zo veel speciale smaakjes, zoals bij ons. Wel een hele sortering “breakfast tea”.

Het is voordeliger je thee in bulk te kopen, dus staan er ook enorme zakken met theezakjes. Die moeten dagelijks met miljoenen gebruikt worden. Je kunt wel een weekje of wat vooruit met deze verpakking waarin 480 zakjes zitten. Want je hoeft het natuurlijk niet alleen bij het ontbijt te drinken. Het kan de hele dag door….!

En wat je er ook mee kan? Dat las ik deze week in een stukje over koningin Elisabeth. Zij had de doopjurken van haar kleinkinderen laten kleuren met, juist!, deze Yorkshire tea. Zij drinkt dus deze thee niet alleen bij haar koninklijk ontbijt.

Illam

Veel van de mooie grote huizen in Groot Brittannië zijn in handen van de National Trust, zoals Illam Park. Het was een beetje zoeken en ook hier waren de parkeerplaatsen enigszins verstopt. Maar we konden gelukkig nog net een laatste plekje vinden.

We liepen vanaf het dorpsplein in Dovedale naar het grote huis, dat al van veraf zichtbaar is. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat in vroeger tijden mensen besloten hier een landhuis te bouwen. Hoe hebben ze hier kunnen leven, wie zorgde voor zo’n huis en de landerijen?

Op het grasveld stonden ligstoelen, waar sommige bezoekers het zich gemakkelijk hadden gemaakt. Wij kozen voor een stuk wandelen en op sommige stukken ging het beslist wat glibberig naar beneden. Gelukkig was er een alternatief pad. Aan gebroken benen zouden we tenslotte niks hebben.

En net toen we bij de auto terug waren, vielen de eerste regendruppels uit de lucht.

Taart of pudding…?

Bakewell niet alleen een leuk stadje, maar ook bekend van de Bakewell taart of de Bakewell pudding. Ontstaan door een misverstand van de kokkin, maar inmiddels natuurlijk hét product van dit stadje. Diverse winkels pretenderen het oorspronkelijke recept te gebruiken. En dan is er nog de vraag is het taart of pudding? Het is in ieder geval erg lekker en niet al te moeilijk te maken. Dus hier is het recept:

ca. 500 gram bladerdeeg
4-6 eetlepels frambozenjam
100g ongezouten boter, plus iets om bakvorm in te vetten
100g basterdsuiker
5 eieren
150g gemalen amandelen
een paar druppels amandelessence
poedersuiker om te bestrooien
slagroom en wat verse frambozen om erbij te geven (optioneel)

Verwarm de oven voor op 190C.
Vet een 23cm vlaaivorm met losse bodem in en bestrooi met wat bloem
Rol het bladerdeeg uit op een bebloemd werkvlak tot een cirkel die iets groter is dan de taartvorm.
Leg het deeg in de taartvorm. Druk de randen goed aan en snij overtollig deeg weg.
Verdeel een dikke laag frambozenjam over de bodem.
Doe de zachte boter in een mengkom, voeg de suiker toe en klop tot een luchtige romige massa.
Voeg één ei toe en klop tot het volledig is opgenomen. Roer daarna een vijfde deel van de gemalen amandelen door de massa. Voeg zo de andere eieren en amandelen toe. Als eieren en amandelen zijn toegevoegd, roer je de amandelessence er door.
Giet de vulling voorzichtig in de vorm en verdeel alles gelijkmatig met een paletmes.
Bak de taart ca. 35-40 minuten in het midden van de oven tot de bovenkant goudbruin is.
Serveer de afgekoelde taart met wat poedersuiker bestrooid. Geef er eventueel nog wat geslagen room en wat verse frambozen bij.

PS: je kunt ook éénpersoons aluminium vormpjes gebruiken.

Boek

Bij de e-bieb leende ik “Beminde zusters” van Tineke Hendriks. De beschrijving: “Tegen de achtergrond van de ontzuiling in de tweede helft van de 20e eeuw worstelt een katholieke vrouw met haar rol als moeder en stiefmoeder” maakte me nieuwsgierig.

Ik wist wel dat gereformeerden zich verre hielden van andere gelovigen, maar dat zoiets ook bij katholieken gebeurde, verbaasde me.

Het grote gezin leeft in Hillegom nogal geïsoleerd. Het leven van bestaat voornamelijk uit vroeg opstaan, zeer hard werken, knielen en bidden. Nauwelijks tijd of gelegenheid om iets anders te doen is er niet. Het huishouden wordt met strakke hand gerund. En hoe dom werden de meisjes gehouden. Kuisheid was heel belangrijk, onderwijs van minder belang.

Neel is al ver over de dertig en wil graag het huis uit. Maar hoe? Ze grijpt de eerste de beste gelegenheid aan en stort zich in een nieuw leven. Echt gemakkelijk is het niet. En hoe ouder ze wordt, hoe meer moeite ze krijgt met de veranderingen die ontstaan.

Tineke Hendriks schrijft licht en neemt grote stappen in de tijd. Niet alles wordt even uitvoerig belicht. Toch las ik het boek met plezier, al heb ik me meermalen verwonderd dat zoiets in Nederland, zelfs in de 20e eeuw, nog bestond.

Tasje…

Als de advertentie maar vaak genoeg voorbij komt, ga ik uiteindelijk voor de bijl. Want ik vond het een superleuk tasje. Lekker klein, leuke kleurtjes, aangename prijs. Maar… alleen via internet te koop. Via een site die de zaken uit China en omliggende landen betrekt. Dus aarzelde ik om dan uiteindelijk toch overstag te gaan.

Maar ik ben blij dat ik het heb gekocht, want er kan beslist veel in en is super handig. Vooral als je op reis bent. Dan mik ik het zo in de rugzak, heb alles bij me en ben ook meteen klaar om netjes op pad te gaan.

Principes zijn mooi, maar impulsaankopen blijken sterker te zijn 😉