Category Archives: Uncategorized

Verschil

Posted on by

Onderscheid tussen lunches op school in USA een Fr. Tasty fb

Op Facebook las ik een stukje van een Amerikaanse die naar Frankrijk was verhuisd. Ze verwonderde zich over allerlei dingen, die totaal anders waren in Frankrijk dan in de USA. Maar het grootste verschil vond ze de manier van schoollunches voor haar 7-jarige zoon.

In Amerika krijgen kinderen op school “kindvriendelijk” eten, zoals hotdogs, burgers, kipnuggets, vergezeld van frietjes en wat baby-worteltjes in een plastic zakje. Alles geserveerd op wegwerp servies met wegwerp bestek.

Hoe anders in Frankrijk, waar de tafel wordt gedekt met echte borden, gewoon bestek, servetjes. Met een grote kan water, waaruit de kinderen zelf hun glazen vullen. En dan wat er op die borden ligt. Een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert of wat kaas. Alles vers klaargemaakt. Ook orgaanvlees en blauwe kaas ontbreekt niet.

Het Franse eten ziet er gezellig, kleurrijk en smakelijk uit. In tegenstelling tot het eten in America, dat de vrouw beschrijft als beige op beige borden.

Het verblijf in Frankrijk zal maar tijdelijk zijn en nu al vraagt de vrouw zich af hoe het straks in Amerika moet. Zal haar zoontje ooit nog kunnen wennen aan wat de Amerikanen “voedsel” noemen, of blijft hij voor altijd een fijnproever?

Maandag met muziek

Posted on by

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Vandaag een filmpje over drie kleine vogeltjes, gezongen/verteld door Bob Marley. Goed voor een opkikker van ons humeur of een glimlach op ons gezicht.

Als de clip niet start, dit is de link

Verwarring

Posted on by
Bron: Google foto’s

“Er komt vanavond een muziekprogramma over Elvis Presley”, zei ik tegen Leo.

Hij keek me verbaasd aan? “Op NPO1”, zei ik. Leo keek op z’n app en schudde z’n hoofd. “Dat gaat over Doe maar”.

Ik gebruik een andere app en ik liet het hem zien. Ja hoor, hier staat toch echt Elvis! Voor alle zekerheid keek ik ook nog in de gids. Maar die gaf weer wat anders aan: The best of Pop, over George Michael.

Nou, wie het bij het juiste eind heeft, mag het zeggen. Het was verwarring alom.

We keken die avond en het ging inderdaad over Elvis. Over wie het volgende week zal gaan…..? Zoek dat zelf maar uit, want ik weet nou niet wat ik moet geloven.

Kruidenier

Posted on by

Als ik denk aan hoe mijn moeder vroeger boodschappen deed, dan is dat natuurlijk heel anders dan nu. Elke dag ging ze wel even naar de kruidenier op de hoek, liep even de zaak van de groentenboer binnen en haalde wat vlees bij de slager.

We hadden nog geen koelkast, laat staan een vriezer. De was ging nog in de tobbe en elke dag was er ook nog wel eens klein handwasje te doen. En ondanks al het werk dat er gedaan moest worden, had mijn moeder dus ook nog tijd voor de boodschappen en de bijbehorende sociale contacten.

Bron: Wikipedia

Nu halen we de boodschappen in één keer en komen met grote tassen thuis. Misschien dat ik nog wel eens iemand tegenkom en een praatje maak. Maar vaak is dat niet het geval en pak ik zwijgend de boodschappen in mijn karretje. lles wat ik nodig heb, kan ik vinden op het winkelcentrum, in de supermarkt.

En toch, toch kan ik soms verlangen naar dat kleine winkeltje op de hoek. Waar het rook naar rookvlees en kaas, waar de kruideniersvrouw met iedereen een praatje hield en haast niet leek te bestaan. Zo’n gezellig kletspraatje, over van alles en niks. Dat vinden we niet op Facebook of Instagram.

Collage (5)

Posted on by

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

Bij collage nummer 5 was de opdracht om de volgende woorden in het geheel te passen: lila, streepjes, bakken, tijger en discus.

Lila is niet mijn kleur, maar gelukkig had ik een viltstift die van pas kwam. Streepjes kwamen van een papiertje in mijn voorraad en bakken zou ook geen moeilijkheden opleveren. Ik had al een aantal plaatjes van al dan niet geslaagde taarten bij elkaar gezocht, toen ik ineens een oude reclamekaart vond, die veel beter paste.

Zoekend naar afbeeldingen van een discus kwamen steeds discusvissen naar voren. Ik hoop maar dat het er mee door kan. En met het logo van het IFFR (International Film Festival Rotterdam) had ik ook een tijger te pakken.

Ben je ook benieuwd wat de anderen er van maakten? Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Etiquettes

Posted on by

Geen blog over hoe het allemaal wel of niet moet in het dagelijks verkeer. Maar een verhaaltje over etiketten voor een speciale drank en een bijzondere plek.

Bron: Google foto’s / www.artdevivrealachampenoise.com

In een uitzending over de Champagnestreek, die wij bekeken via TV5, zag ik een stukje van een enorme bibliotheek met honderden laatjes in Epernay. Daarin lagen meer dan 10.000 etiketten van champagneflessen. Netjes gerangschikt en gesorteerd of geplakt in respectabele boeken.

Natuurlijk heeft elk champagnehuis voor elke wijngaard een eigen etiket. En daarboven zijn er diverse gelegenheden waarbij een “eigen champagnemerk” gepresenteerd kan worden. Van enorme festiviteiten van de Franse regering, tot wat bescheidener feestjes van welgestelde particulieren.

Bron: Google foto’s / www.artdevivrealachampenoise.com

Wil je dan een flinke hoeveelheid champagne serveren, kun je daarvoor je eigen etiket laten ontwerpen, printen en op de flessen laten plakken. Er zullen we minimale hoeveelheden geëist worden. Zoiets doe je niet voor 3 flessen, lijkt me.

Maar Fransen schenken veel vaker een glas champagne dan wij Hollanders. In Frankrijk is bijna elke gelegenheid geschikt om een glas champagne te heffen.

Alles in keurige houten laatjes, met fraaie emaille jaartal-bordjes. En dan die duizenden echte mooie etiketten, die de geschiedenis levendig houden. Op de ene of andere manier vond ik dat heel erg leuk.

Maandag met muziek

Posted on by

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

We hebben allemaal wel eens van die sombere dagen. Het lijkt je tegen te zitten, het weer werkt niet mee en de narigheid lijkt niet te stoppen. Dan moet je zingen, zegt Florent Pagny

Als de clip niet start, dit is de link

Nog een keer

Posted on by
eigen foto

Te veel haast, niet meer even goed gekeken of alles er in staat. En ja, dan gaat er wel eens iets mis.

Gisteren vertelde ik iets over de Rijnhaven in Rotterdam, die zo aan het veranderen is.

Maar dan wil je toch ook wel even zien hoe het er nu uit ziet en of er al plannen en afbeeldingen zijn van die mooie toekomst…

Bron: Google foto’s / top010.nl

Maar die afbeeldingen erbij zetten, dat was ik vergeten. Ik fotografeerde de Rijnhaven vanaf de Rijnhavenbrug.

En dan ook maar een impressie van hoe het straks zal gaan worden. Met een jachthaven voor pleziervaartuigen, een park, recreatie op het water. Als we tijd van leven hebben, zullen we het allemaal misschien nog wel meemaken.

Op de voorgrond zie je de Rijnhavenbrug. Ja zo heet ie officieel, maar Rotterdammers noemen het de Hoerenloper, omdat die brug vanaf de Wilhelminakade naar Katendrecht loopt. En Katendrecht was eerst een echte hoerenbuurt. Nu lijkt de wijk vooral voor yuppen te zijn.

Rijnhaven

Posted on by

De Rijnhaven, één van de oudste havens van de stad. Hij werd gegraven in de periode 1887 tot 1895. Met handkracht, scheppen en kruiwagens werd ongeveer 28 hectare grond weg geschept. Daarna konden de schepen er aanleggen. Dat waren eerst schepen die vanuit Duitsland over de Rijn naar Rotterdam kwamen. Later werd de Rijnhaven uitgediept en konden zeeschepen aanmeren. Ze brachten of haalden “massagoed” (ertsen, granen). Maar na een tijdje veranderde dat weer en werd het een haven voor voornamelijk rijnaken.

Een lange tijd reed ik elke morgen met de metro over de Rijnhaven heen en zag de schepen liggen. Het was er meestal een drukte van belang. Tot in 2015 ook die schepen er niet meer kwamen en de Rijnhaven leger en leger werd.

En nu? Nu wordt een groot gedeelte van die haven gedempt. Vele tonnen zand zijn met vrachtwagens aangevoerd en een gedeelte wordt bouwrijp gemaakt voor hoge woontorens. En er komt groen, een parkje zelfs. Tegenwoordig geen schip meer te bekennen, maar beton, beton, beton….