Category Archives: reizen

Favorieten

Posted on by

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

En in juni hebben we (bijna) allemaal de plannen voor de vakantie klaar. Dus is het favoriet-onderwerp dit keer “wat is je favoriete bestemming?” Tja, wat zal ik nou kiezen? Elk land heeft zijn mooie plekken, fijne stranden of prachtige vergezichten.

In 2009 maakten we een georganiseerde reis naar Japan. Maar de vakantie die op ons een enorme indruk maakte was de tweede reis naar dat land. Deze reis hebben we zelf geregeld en dat was heel wat werk. Japan is ver, exotisch, vreemd, met een heleboel andere gewoontes, tradities. Met een onbegrijpelijke taal in onbegrijpelijke tekens.

Maar door het leven in grote steden is het toch ook weer enigszins vertrouwd. En wat ons zo opviel, was de gestresste rust of de rustige stress die er heerst. Alles heel beheerst, met vriendelijke mensen. Een enorme service in winkels. Het maakte niet uit wat je ging kopen, alles werd met zorg ingepakt en met een buiging aan je overhandigd.

Kruispunt in Shinjuku. Het lijkt een enorme chaos, maar iedereen wacht netjes tot de voetgangerslichten op groen gaan

Natuurlijk maakten we gebruik van het beroemde treinennet. Ver van te voren had ik uitgezocht waar we naar toe wilden en op welke dag. En toen ik mijn reisplannen liet zien (ik had alles uitgeprint) typte het meisje achter de balie met onwaarschijnlijke snelheid onze kaartjes uit. Alle tijden klopten, alles werd nog een keer extra gecheckt. Wij hoefden alleen nog maar op tijd op het station te zijn en bij het juiste nummer op het perron te gaan staan. Super efficiënt en zeer comfortabel.

Tegenwoordig maken we niet meer zulke grote reizen, te vermoeiend en te veel gedoe. Maar Japan zou ik nog wel een keertje willen bezoeken.

Dagje weg…

Posted on by

…dat was ik afgelopen maandag, met de trein naar Amsterdam. Lekker op m’n gemak, met de sprinter. En in Amsterdam zat Bettie op me te wachten in de brasserie op het 1e perron. Daar hebben we al heel vaak afgesproken en uuuuren gekletst.

Ook deze keer namen we ruim de tijd om bij te praten. En daarna namen we de tram naar Artis. Na een broodje gingen we apies kijken. Maar die waren verhuisd. In hun oude verblijf zaten nu otters. Ze zaten er nog maar net, maar zo te zien hebben ze het heerlijk naar hun zin en ze vermaken de bezoekers met hun capriolen.

Natuurlijk zagen we nog veel meer dieren, maar ook enorme planten. Artis is groter dan ik had gedacht en we kwamen zo prima de middag door.

Tussen Artis en de reis weer terug deden we een echt toeristen uitje, we maakten een rondvaart. Leuk om de grachtenpanden van onderaf te zien.

De dag eindigde weer in de brasserie, waar we nog een hapje aten en toen weer ieder een andere kant op reden.

Fijne dag, lekker weer en gezellig bijgekletst. 👍🍀

Werk

Posted on by

Rotterdam is een stad van werken en van bouwen, zong Lia Dorana al lang geleden.

En nog steeds kun je in de stad verdwalen omdat er van alles is opgebroken, afgesloten of opnieuw opgebouwd.

Nu worden in Ommoord her en der straten open gebroken omdat er nieuwe riolering moet komen. Hier bij station Alexander.

Ik vind het leuk om al dat gedoe van bovenaf te bekijken. De rommel neem ik voor lief, want heel vaak heb ik er geen hinder van.

Nu ook niet, want ik ga een dagje weg met de trein. Laat die bouwers maar rustig hun gang gaan.

Quote

Posted on by

Gisteren moest Leo voor controle naar het Oogziekenhuis.

En gelukkig was alles prima. Gewoon doorgaan met druppelen, want de oogdruk was nu stabiel.

Alle reden om even op ons gemak te gaan lunchen bij Bazar. En daar lag het bestek al klaar, in een zakje met deze leuke tekst:

Samen eten is olie voor de vriendschap

In 10 verschillende talen, dus multi-inzetbaar.

Rotterdam

Posted on by

Afgelopen maandag begon ik de week met muziek, maar nou niet meteen met een vrolijk nummer. Het lied beschreef het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940. Dat bombardement sloeg het hart uit mijn stad.

Maar in Rotterdam blijft men niet bij de pakken neer zitten. We stropen de mouwen op en gaan aan de slag. En anno 2025 is Rotterdam levendiger dan ooit. Grootser, hogere gebouwen en het heeft inmiddels een plek gevonden tussen de hotspots van de wereld.

Daarom vandaag nog een muziekje, ook over Rotterdam. Een beetje gedateerd, met die strippenkaart. Maar het swingt en maakt je vrolijk. Joke Bruijs en Gerard Cox in “Neem de metro mama”. En dat ga ik vandaag ook doen. Fijne dag!

Als de clip niet start, dit is de link

Gek woord

Posted on by

Zo nu en dan zie ik een woord en leg dan de klemtoon verkeerd, waardoor het in mijn hersenpan een heel raar woord wordt.

Dat heb ik bijna altijd met bommelding, wat ik dan lees als bommel-ding in plaats van bom-melding. Ook het woord revers spreek ik vaak verkeerd uit. Re-vers, terwijl ik echt wel weet dat het revèrs op z’n  Frans moet zijn.

Toen ik dit woord las, wist ik echt niet wat ik me er bij voor moest stellen. Tram-perron werd tramper-on….???

Ergens zal ik wel een draadje verkeerd hebben. Niks ernstigs. Want na enig nadenken wist ik het gelukkig wel.

Boek

Posted on by
Bart Wagendorp: Kalle

Ook het tweede deel van de trilogie las ik in een adem uit.

Kalle van Bert Wagendorp volgt de vrienden Kalle en Abel, die nu in New York wonen en werken.

De Amerikaanse Burgeroorlog staat op het punt te ontbranden. Lincoln wordt tot president verkozen en Abel en Kalle hebben het druk om alle nieuws de wereld in te brengen.

Dan krijgt Abel de opdracht om de oorlog van nabij te gaan verslaan. Ook Kalle gaat mee, want beelden zeggen meer nog dan woorden.

Wat in het begin een groot avontuur lijkt, verandert al snel in de hel. Oorlog is iets afschrikwekkends, al wordt het als avontuur gebracht. Jonge jongens, in de bloei van hun leven, worden opgeofferd aan de ideeën van de politici. Generaals, aan tafel vriendelijke gesprekspartners, drijven hun soldaten rücksichtslos de dood in. Er vallen vele doden en degenen die het overleven, missen vaak een of meer ledematen. Sommigen raken nooit meer over hun trauma heen en leven geestelijk en lichamelijk beschadigd verder.

Als Kalle gewond raakt, gaan Abel en hij terug naar New York. Lincoln wordt herkozen en de Burgeroorlog loopt op zijn eind. Dan hoort Abel van nog een oorlog, die geheel buiten het nieuws is gebleven. En hij gaat op onderzoek uit. Deels omdat ook die strijd onder de ogen van de Amerikanen moet worden gebracht, deels om te onderzoeken wat er met zijn familie is gebeurd.

Ook dit boek barst weer van de voetnoten, feiten en historische personen. Ik hou er van, zoek regelmatig op internet naar meer informatie. Maar ook zonder zoeken is het boek goed te lezen. Ik was er in ieder geval in één dag doorheen.

Boek

Posted on by

Meteen toen ik over dit boek las bij Sjanne, wist ik dat ik het ook wilde lezen. Gelukkig was het vrijwel meteen te reserveren bij de bieb.

Bert Wagendorp: Phoenix

In Phoenix van Bart Wagendorp vertelt Abel Sikkink zijn levensverhaal. Als kind reist hij met zijn ouders naar Amerika, want de armoede in Winterswijk is niet meer te harden. Ze zullen in Sheboygan (Wisconsin) een nieuw bestaan opbouwen.

Ze komen veilig in Amerika aan, maar dan vergaat het schip waar de familie verder mee reist. Alleen Abel overleeft de overtocht. Kalle, zijn boezemvriend die ook meereisde, is wel veilig overgekomen. Samen zetten zij hun hechte vriendschap voort.

Abel wordt manusje-van-alles bij een drukkerij, waar hij opklimt tot verslaggever van de plaatselijke krant. Kalle is fotograaf geworden en trekt naar New York. Daarop vertrekt ook Abel naar die stad en gaat hij werken voor de Herald Tribune.

Abel en Kalle zijn fictieve figuren, maar de meeste mensen die hen omringen hebben wel degelijk bestaan en zijn na te gaan door middel van voetnoten. Dat maakt het boek heel interessant en je kunt er veel van opzoeken. Ik vind dat heel leuk, maar ik kan me voorstellen dat zoveel namen en feiten anderen een beetje te veel worden. Laat onverlet dat Bert Wagendorp prettig en zeer onderhoudend schrijft.

Het tweede deel, Kalle, ligt inmiddels hier op tafel en roept om gelezen te worden.

Boek

Posted on by
Harriët Duurvoort: De dochter

De Dochter van Harriët Duurvoort vertelt het verhaal van de kleine Eva, die zo anders is als alle anderen. Kinderen zijn geneigd om alle omstandigheden te accepteren, maar later wil Eva wel weten hoe ze zo heel erg anders is dan haar ouders.

Saar en Jan, streng gereformeerd en kinderloos, adopteren een kind. Dat wordt buiten de moeder om geregeld en Saar en Jan weten dan nog niet dat het kindje dat ze “nemen” zwart is. Voor hen is het geen bezwaar. Met alle liefde die ze in zich hebben accepteren ze Eva van meet af aan. “Je hoort bij ons, bent van ons”, krijgt ze te horen. Maar allengs realiseert de kleine Eva dat er wel degelijk iets anders is.

Maar de lippen van haar ouders blijven op slot. Nooit wordt er gesproken hoe het mogelijk is dat zij zo’n afwijkende kleur heeft.

Wanneer het gezin naar Indië verhuist, ziet Eva dat de mensen daar ook een andere kleur hebben. Ook anders behandeld worden, net als zij dat soms door vreemden wordt. Dan begint de grote puzzel. Wie ben ik, wat ben ik, waar kom ik vandaan…?

Haar hele leven zal Eva blijven zoeken en met haar haar dochters. Wie was mijn natuurlijke moeder, mijn vader, waar, waarom…. En langzamerhand verandert ook nog de wereld. Een leven lang zullen al deze vragen een rol spelen in het leven van Eva, van haar kinderen.

Een vlot geschreven boek, waarin langzamerhand wat sluiers opgelicht worden. Al blijven de vragen zich opstapelen. Met liefde en empathie geschreven door Eva’s dochter Harriët, die ook schrijft in Libelle en De Volkskrant.

Eerste keer

Posted on by

Hoe ouder je wordt, hoe minder dingen “voor het allereerst” gebeuren. Die allereerste keer maakt indruk, maar naarmate je ouder wordt is er steeds minder iets totaal nieuws.

Bron: Google fotos / Wikipedia

Toch ervoeren Leo en ik afgelopen zaterdag toch nog zo’n “de allereerste keer”. We gingen met de Metro en de Randstadrail naar Den Haag.

Deden we dat dan nog nooit? Ja, natuurlijk, ontelbare keren. Maar deze keer wachtten we op een speciale rit. Al om half elf zaten we in het zonnetje op een bankje op station Leidschenveen, te wachten op lijn 3 uit Zoetermeer. We lieten er een aantal doorgaan, want het was niet die lijn 3 die we wilden.

En ja, precies op tijd kwam het voertuig bij de halte aan. De bestuurder liet de bel eens extra tingelen en bij binnenkomst hoorden we “beste reizigers, u bevindt zich in lijn 3 naar Loosduinen”.

We hadden hem natuurlijk al lang herkend. Die trambestuurder was onze eigen oudste zoon. Hij heeft een carrièreswitch gemaakt van kantoorbaan naar trambestuurder bij de HTM. En deze keer reden we dus voor het eerst met hem mee.

We zochten een plaats vlak achter de cabine en keken mee hoe hij dat grote voertuig over de rails reed, door de Haagse tramtunnel en het drukke Haagse verkeer op weg naar Loosduinen.

Het was een gewone en toch bijzondere rit. Met nog even een praatje bij de eindhalte, terug richting Rotterdam en een extra omroep “voor de passagiers die met de Metro naar Rotterdam willen”.

Voor onze zoon is het inmiddels gesneden koek en hij heeft erg naar z’n zin. Leuk om dat mee te maken.