Category Archives: reizen

Favorieten

Posted on by

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze keer wil Elisabeth weten welke winkel favoriet is bij de blogsters. Tja, dat zijn er nogal wat. Welke zal ik kiezen? Een hobbywinkel? Daar kom ik eigenlijk niet meer zo veel, want doe ik nu via internet. Eigenlijk winkel ik al lang niet meer zo veel. Soms wil ik nog wel eens een Action, Wibra of Sostrene inlopen.

Ben ik in een andere stad, kijk ik graag rond in modezaken, vintagewinkels en bijzondere zaken. En nu ik er over denk, ik weet er één! In Parijs staat een winkel waar ik uren, dagen zelfs, zou kunnen rondneuzen.

In de Rue Coquièllere is op een hoek de al 200 jaar bestaande kookwinkel van C. Delherrin te vinden. Daar kun je alles, maar dan ook alles, kopen wat met koken en bakken te maken heeft. Van klein spuitmondjes tot soeppannen voor een weeshuis. Van gardes voor slagroomkloppen tot houten lepels om in diezelfde soeppan te roeren.

En denk niet dat het een superluxe winkel is. Het is er bijna nog net als het 200 jaar geleden moet zijn geweest. Met lange houten planken, bedienden in stofjassen, een rekening uitgeschreven op een papiertje. Maar likkebaardend liep ik er door. Koperen pannen voor van alles en nog wat, messen, scharen, haken om van allerlei zaken op te hangen, gereedschap waarvan ik niet wist waarvoor het diende.

Tja, is koken niet je hobby, dan heb je er niks te zoeken. Maar anders kun je je er heerlijk vermaken. En mocht je man ongeduldig worden, stuur hem dan naar de DIY-afdeling van de BHV (Bazar de l’Hotel de Ville}. Daar kan hij dan zijn hart ophalen aan schroefjes, knoppen, boren en andere DHZ-machientjes 🙂

Niet geslaagd

Posted on by
img_20251017_1321261512218135256572752133

In 2013 werd in Diergaarde Blijdorp een nieuwe vlinderhal (Amazonica) geopend. Het was een zeer indrukwekkend gebouw, met een groot koepeldak dat uit vele driehoekige segmenten was opgebouwd.

Helaas bleek deze innovatieve constructie niet bestand tegen de weersinvloeden. Bij storm of hagel sneuvelde soms één of meerdere segmenten. Die repareren was een heel lastig en ook kostbaar karwei.

Hierdoor was men in 2023 genoodzaakt de hal te sluiten. Uiteraard nadat alle daarin levende dieren -en dat waren niet alleen vlinders- ergens anders een plek hadden gevonden.

Nu staat het gebouw al geruime tijd leeg. Alle kunststoffen panelen zijn verwijderd en het hout ziet er op sommige plekken slecht uit. Jammer dat zo’n veelbelovend experiment zo moet eindigen.

Waarom

Posted on by

Toen we laatst met een gloednieuwe trein reden, viel ons op dat de tussendeuren niet goed werkten. Ze gingen tergend langzaam open en sloten veel te snel. Bijna iedereen zat er tussen. Of bleef met een rugzak steken. e zou zoiets natuurlijk meteen moeten melden. Maar toen ik zag dat zelfs de conducteurs moeite hadden met het openen, nam ik aan dat het inmiddels wel bij de NS bekend zou zijn.

Het viel trouwens niet alleen ons op. Een paar dagen later las ik een stukje van Francisco van Jole, waarin hij hetzelfde euvel beschreef. En ook hij dacht na over “hoe moet het nou als er iets naars gebeurt”. Brand of een ongeluk. Dan valt alles uit en zitten de passagiers als ratten in de val. Waarom moeten die deuren computergestuurd worden?

Eén simpele handeling was vroeger voldoende om de deur te openen, gewoon mechanisch. Dat zou toch nu ook voldoende moeten zijn. Het is toch niet nodig om alles via een computer te regelen. Mensen kunnen zelf die deur openen, laat ze dat dan ook doen.

Banket van de Fazant

Posted on by

We kennen de verhalen over schranspartijen, enorme diners en tig gerechten in een banket. Soms zien we er beelden van. Maar stel je zoiets voor in 1454, dus bijna 600 jaar geleden. Wat zou men daar geserveerd hebben? Daar kun je je nu weinig bij voorstellen. Toch was het door Filips de Goede aangerichte Banket van de Fazant van een ongekende grootte. En het duurde meer dan 18 dagen.

Het begon in Rijssel (Lille) op zondag 17 februari 1454 met een koninklijke verloving, werd gevolgd door nog meer dagenlange feestelijkheden en eindigde met een enorm theater van ongekende heerlijkheden. Met orkest in een schelp van deeg, met een levende olifant waarop een vrouw reed. Er was muziek, er werden allegorieën opgevoerd, kortom er waren kosten nog moeite gespaard voor een spektakel van ongekende afmetingen.

En uiteindelijk kwam dan die goudfazant ten tonele. Filips de Goede verzocht aan alle aanwezige edelen een eed op dat dier te doen en vooral veel geld te doneren. Want hij wilde de Turken gaan verslaan met een nieuwe kruistocht, waarbij de Turken eens en voor altijd verslagen zouden worden.

Op de tentoonstelling in het Limburgs Museum was de glitter en glans van dit spektakel mooi verbeeld met een paviljoen van “gouden” reuze pailletten, stonden er overvloedige gerechten en waren de wanden versierd met wandtapijten.

Met enige fantasie krijg je een beeld van de enormiteiten, zeker als je het in die tijd verplaatst.

Er was een film met telkens die fazant, met een ketting vol edelstenen. Daartussendoor kon je eden lezen, die de edelen hadden uitgesproken. En al moest dan het Christendom verdedigd worden, veel van die eden schonden het gebod van “gij zult niet doden”. De kruistocht kwam er overigens nooit.

Bourgondiërs

Posted on by

Maar we gingen natuurlijk vooral naar Venlo om de tentoonstelling van de Bourgondiërs te bekijken. Ik was al aardig in de stemming gebracht door het boek en de podcast van Bart van Loo. Maar hier lagen nu de relikwieën, stonden de beelden en hingen de schilderijen uit die tijd.

img_20251008_1444106054015809138023878365

Een tentoonstelling in beperkt licht, omdat veel van de voorwerpen uiterst kwetsbaar zijn. Maar alles werd zonder meer prachtig uitgelicht. Voor wie wil zijn er audiotours te verkrijgen en uitgebreide informatie staat op de wanden te lezen.

Het ene moment sta je oog in oog met Flips de Goede, Karel de Stoute of Maria van Bourgondië. Wat verderop staan houten beelden, zo mooi en fijn gesneden. Iets waarover ik me altijd weer verwonder, omdat de kunstenaars destijds alleen hamer, beitel en vijl ter beschikking hadden. En dan toch zulke levensechte en gedetailleerde voorstellingen maken…. ik ben er altijd weer stil van.

Er was een grote plek ingericht voor het “Buffet van de Fazant”, maar daarover vertel ik later.

En dan waren er waren nog boeken, wandtapijten, beeldhouwwerken, gouden en zilveren voorwerpen.

En toch maakte ik niet veel foto’s. Dit is iets wat je gezien moet hebben, de sfeer ondergaan en zelf ervaren. En vooral van moet genieten, omdat we niet zo vaak zo dicht bij die Bourgondiërs en de Middeleeuwen kunnen komen.

De tentoonstelling in het Limburgs Museum is nog te zien tot en met 1 februari 2026.

Deelder

Posted on by

We reisden uren met de trein, van het westen naar het oosten.

En toen we uitstappen in Venlo was het eerste wat we zagen?

Een uitspraak van een bekende Rotterdammer, Jules Deelder.

We konden het hem bijna horen zeggen met een duidelijke Rotterdamse tongval:

DE OMGEVING VAN DE MENS IS DE MEDEMENS.

Waar…?

Posted on by
Bron: Facebook / Feliciano Fortunato

Je zou denken dat deze foto ergens in Italië was genomen. In zo’n gezellig stadje met mooie doorkijkjes, waar iedere toerist met fototoestel of telefoon staat te kieken.

Maar nee, dit is vlak bij mijn huis op (bijna) loopafstand. Maar ik weet niet precies waar.

Het was in Rotterdam, in Hillegersberg waar Feliciano Fortunato deze foto maakte en op Facebook zette.

Wie goed kijkt, kan overal iets moois ontdekken. En het loont dus om zo nu en dan stil te staan en een foto te maken.

We hoeven niet altijd naar een verre bestemming.

Windmolens

Posted on by

Net als hier is er ook in Frankrijk commotie over de energievoorziening. Voorstanders en investeerders willen graag een windmolenpark aanleggen voor de kust van Le Tréport. Tegenstanders verzetten zich daartegen en roepen dat de visvangst en het toerisme ten dode zijn opgeschreven.

Wie er gelijk heeft of zal krijgen? Dat moeten we afwachten. En nee, ik sta niet te trappelen om straks tegen windmolens aan te kijken. Ik heb ook zo mijn gedachten over de schade die het milieu er van zal ondervinden. Want dat die schade zal ontstaan, aan de zeebodem, aan het visbestand, zal toch wel duidelijk zijn. Al wordt daar vrijwel niet over gesproken door de voorstanders.

img_20250923_1317159816755985302449820518

Of het toerisme zich laat verjagen door het uitzicht op al die molens, weet ik nog zo net niet. Misschien is dat ook het minste nadeel.

Maar wat moet er dan gedaan worden? Frankrijk heeft een behoorlijk aantal (56) kernreactoren in gebruik. Veel meer dan Nederland, waar er nog maar één overgebleven is.

Lang geleden hebben Leo en ik daar nog tegen geprotesteerd. Inmiddels denken we iets gematigder over kernenergie. Maar ik vind het nog steeds een gevaarlijke manier van energie opwekken.

Verschil moet er zijn

Posted on by

We kennen allemaal de verkeerslichten voor voetgangers. Die lichten waar je -natuurlijk- veel te lang moet wachten en veel te weinig tijd hebt om over te steken. Je zou denken dat die lichten overal ter wereld hetzelfde zijn. Maar nee, er is variatie genoeg.

Bron: Instagram / Ampelmann_Berlin

Alleen al in Duitsland zijn er verschillende lichten in verschillende steden. De “Ampelmännchen” in Berlijn zijn al redelijk bekend. Zo bekend zelfs, dat een snoepfabrikant winegums in hun vorm op de markt heeft gebracht. Tja, weer eens wat anders dan beertjes, nietwaar?

Zo vind je in Dresden “Ampelfrauen” bij de oversteekplaats, geven in Schleswig Vikingen het sein tot wachten of naar de overkant gaan en in Hanau geven de Gebroeders Grimm het wel of niet oversteken aan.

Gek, ik weet niet hoe de lichten er in andere wereldsteden uitzien. Maar in Japan hoef je ook niet te kijken, daar geeft een vogelgeluid aan of je lopen of stilstaan moet.

Vakantie

Posted on by
img_20250924_1217159109076495823540868834

Ook al werken we alweer een lange tijd niet, we vinden op vakantie gaan nog steeds leuk. Dus huurden we weer een gite in Frankrijk. Weer in de buurt van Baai van de Somme, maar op een andere locatie.

Het was een redelijke afstand en met zo nu en dan een rustpauze zouden we met gemak rond 5 uur in de gite kunnen zijn. Maar ja, dan reken je dus buiten de wet van Murphy om. Die begon met een fout in onze navigatie. Dat betekende dat het systeem geüpdated moest. Maar dan vertrokken we toch een uurtje later. Om op nog geen 5 kilometer van ons huis de file in te rijden. Juist die zaterdag was de Brienenoordbrug richting Ridderkerk afgesloten. Dus werd het verkeer door de Beneluxtunnel geleid.

img_20250926_213321010_hdr4994156203917825310

Om Antwerpen te vermijden kozen we voor de Liefkenshoektunnel, maar ook daar was een omleiding. En toen door een beoordelingsfout de navigatie in Lille me steeds weer naar hetzelfde punt liet rijden, waren we het goed zat.

Uiteindelijk kwamen we natuurlijk toch aan bij onze gite. En dat was een heel aangename verrassing. Gezellig, warm, compleet ingericht en van alles voorzien.

Zo werd het toch een heerlijke week in La douce France.