Art déco

Als ik naar de bioscoop ga, wil ik het liefst naar een niet al te groot theater. Zo’n enorm complex trekt me gewoon niet. Ik weet dat ook schoondochter geen fan is van het Pathé concern.

Maar toen we laatst naar de film gingen, koos ze toch voor een Pathé bioscoop. En dat begreep ik ook wel. Want in Den Haag zit de bios in een prachtig pand aan het Buitenhof. Het dateert uit 1904 en werd oorspronkelijk gebouwd als restaurant voor het Hotel De twee steden.

Er heeft een Cineac in gezeten en het heeft diverse verbouwingen gekend.

Maar nu is het dus een Pathé bioscoop, met een vleugje nostalgie en een echt Haagsche sfeer. Een beetje Couperus, wat tearoom tango en dames met bontstola’s.

Leuk om ook daar eens een keertje geweest te zijn.

Zoekgeraakt

Naar aanleiding van dit artikel maakte ik deze fotocompilatie.

Het zijn telkens stapels van 100 biljetten van 500 eur. Op elke foto tien stapels, dus 100×500,–x10=500.000,– euro.
Die 28 foto’s samen staan voor in totaal 14.000.000,– euro.

Als je een jaar lang, dus 365 dagen, elke dag deze 14.000.000,– euro zou besteden, heb na dat jaar 5.1 miljard euro uitgegeven.

Voluit geschreven: 5.100.000.000,– euro. En dat bedrag is zoek.

Hugo de Jonge, destijds minister van VWS, heeft dit gigantische bedrag uitgegeven. Aan wat, aan wie? Dat is nog steeds onduidelijk.

De Volkskrant wilde dat wel weten en vroeg via de WOB om opheldering. Dat zou even duren, want zo gemakkelijk kon dat niet openbaar gemaakt. Dus wachtte de Volkskrant een tijd, maar besloot dan tenslotte om via de rechter er wat vaart achter te zetten.

De rechter vond het ook wel een beetje traag en maande tot opschieten, tot tweemaal toe. Tevergeefs. VWS betaalde liever de dwangsom, à 250 euro per dag. Op 12 oktober 2022 stond de teller op 23.000 euro. Hoeveel het nu bedraagt weet ik niet. Wel mag duidelijk zijn dat het bedrag niet van HdJ’s privérekening zal worden betaald, maar dat de belastingbetaler er voor op zal draaien.

Het is om te huilen…!!!

Ouderwets

Of het nou de kou was of een berichtje in de krant of internet weet ik niet meer, maar ineens hadden we trek in anijsmelk. Allebei hadden we herinneringen aan kouwe handen, bibberend thuis komen en je dan warmen bij een heerlijk brandend kacheltje en… ja, anijsmelk.

“Die maakte m’n moeder altijd van die leuke blokken, weet je nog…?” vertelde Leo. “Ja, natuurlijk, van MP. Die stonden ’s winters op de toonbank bij onze kruidenier”, wist ik.

En zo wilden we dus ineens anijsmelk. Maar waar kon je die blokken nog kopen? Ja, via internet, een hele doos. Maar misschien toch ook wel te koop bij de super.

En ja hoor, daar vond ik het. Niet die leuke blokken van MP, maar een doosje met zakjes van De Ruyter. En met een liter volle melk konden we aan de slag.

Nu nemen we regelmatig voor het slapengaan zo’n beker anijsmelk. Het smaakt nog steeds even lekker, we worden er ook warm en een beetje doezelig van. Dus slapen we daarna heerlijk!

Onontbeerlijk

Ze lagen wat verloren tussen de kerstspullen, die natuurlijk overal op de kerstmarkt te koop waren.

Was nog het overschot van een winkeldochter? Of waren ze een beetje verdwaald tussen alle groen-rode-gouden glitter?

Ik werd vooral vertederd door het plaatje, dat ik meteen herkende. Het schilderij dat een cadeau van mijn opa was, met het gebedje erbij.

Maar dit was van heel andere aard. Dit was een presentje voor aanstaande papa’s. Met onontbeerlijke attributen voor bij de geboorte van hun eerste (?) spruit.

Ja, best wel grappig. Maar is een vader van deze tijd niet beter voorbereid op de werkelijkheid? Die draait z’n hand toch niet meer om voor het verschonen van zijn kindje.

Nou ja, tranen zullen er zeker rollen, dus een zakdoek is wel nuttig. En koffie om op te peppen, ook nooit weg.

Maar die wasknijper voor op z’n neus….? Daarvan kan hij beter nog maar een voorraadje bij kopen, zodat hij de was er mee op kan hangen 😉 😉 😉

Maandag met muziek

Vandaag kan ik er niet omheen. Het is de verjaardag van Sinterklaas, dus maakten alle kinderen lijstjes met wensen.

Maar pappa, die Sint moet sponsoren, heeft er geen vertrouwen in. Edwin Rutten, het koor van Kinderen voor Kinderen met “Ik ben toch zeker Sinterklaas niet”.

Als het clipje niet start, dit is de LINK

Parkeren

Bron: Instagram/Peter Hollebrandse

Het kan toch soms zo druk zijn in de stad.

Dan is het lastig om een parkeerplaats te vinden. Zeker in deze tijd als er zoveel mensen aan het inkopen zijn.

Voor Sinterklaas is het ook vaak een probleem, ook al helpen de Pieten hem altijd.

Maar soms heeft hij geluk en is er voor hem een eigen gereserveerde parkeerplaats.

Waar, dat weet ik niet. Maar dat ie er erg blij mee is, dat weet ik wel zeker.

Ik denk dat hij dat adresje lekker geheim houdt.

Gelijk heeft hij. Voor je het weet, staan er allemaal elektrische of benzine slurpende auto’s van hulp Sinten, die zo’n plekje maar al te graag willen inpikken.

Keuze

Onlangs werd bekend dat de kroketten in Blijdorp al een hele tijd “vega” zijn en dus geen dierlijke elementen bevatten. Het gaf nogal wat reacties (ook van mij) op Facebook.

Eigenlijk maakt het mij niet uit of iets met vlees gemaakt wordt, zonder of helemaal uit plantaardig spul bestaat. Het is de smaak die belangrijk is. En eerlijk, ook vega of vegetarisch producten kunnen voortreffelijk smaken. Snacks met vlees kunnen daarentegen ook heel smerig zijn.

Maar ik wil wel de keuze hebben. Allereerst omdat ik zelf wil bepalen wat ik eet. Wie bepaalt of een vega kroket beter of slechter voor onze gezondheid is? Ze zijn allemaal vet en allemaal bereid met ingrediënten die men kan/wil/moet vermijden.

Daarbij komt dat de producten die men bij de diverse kraampjes in Blijdorp kopen kan, vrijwel allemaal behoren tot de groep zeer zoet en/of zeer vet. Dan is die ene, stiekeme, vega kroket een beetje hypocriete manier om aan de gezondheid van de mensen bij te dragen.

Maar het gekste vind ik dat men bij Blijdorp niet door heeft dat men op deze manier aan de poten van hun eigen stoelen zagen. Sommige vega-fanaten vinden namelijk dierentuinen ook niet meer passen in deze tijd. Die zouden op den duur moeten verdwijnen.

Dat zal nog best een tijd duren en hoe dat moet gebeuren is me niet duidelijk. Maar Blijdorp zou er naar mijn idee beter aan doen om iedereen te vriend te houden. Dus laten ze nou maar weer gewoon beide kroketten op het menu zetten.

Gezond eten doen we thuis wel weer 😉 😉 😉

Tentoonstelling

Vorige week brachten we een bezoek aan de fototentoonstelling van Johan van der Keuken in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam.

Prachtige foto’s, nog heel veel in zwart/wit. Dat maakt ze soms wat somber, maar vaak ook heel poëtisch.

Ik vond vooral mooi dat veel portretten zo naturel waren.

Ook waren er veel foto’s uit de tijd dat Van der Keuken in Parijs studeerde. Nog zeer jong, maar al duidelijk erg getalenteerd.

Op diverse plekken kon je ook stukken uit films van Van der Keuken zien en beluisteren via koptelefoons.

Een mooie tentoonstelling.