Kinderboerderij

Kinderboerderij “De Blijde Wei” ligt er nu maar verlaten bij. Het hek is dicht. Er klinken nu geen kinderstemmen. Alleen de medewerkers zijn er om de boel te onderhouden en de dieren te verzorgen.

Maar de dieren zijn er nog wel. Die trekken zich niks aan van Corona en vinden het misschien wel rustig. Nu kunnen ze heerlijk spelen in de wei en worden ze niet achterna gezeten door lawaai makende kinderen.

Het ziet er wat “terug in de tijd” uit. Jetses zou hier nog leuke platen hebben kunnen tekenen. Vroeger was dit een echte boerderij. Alles is nog authentiek en ademt een sfeer van vroeger.

Wij kwamen hier al met onze kinderen en nu komen er buurkinderen met hun pappa en mamma naar toe. Normaal gesproken is het er altijd wel druk. Op de parkeerplaats bij de grote witte Kip staan meestal rijen auto’s, want ook opa’s en oma’s gaan graag even een kijkje nemen. Net als wij dus deden, maar nu vanaf het wandelpad langs de sloot.

Vrijheid

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik een beetje somber. Dat is niet gewoon, normaal gesproken ben ik een optimist. Nu zie ik de toekomst steeds donkerder in.

De beperkingen die ons al weken aan huis binden, lijken voor onze leeftijdsgroep nog niet minder te worden. In tegendeel, ik zie steeds meer belemmeringen opdoemen.

Begrijp me goed, ik heb heus wel begrip voor de maatregelen die genomen werden. Ik heb me er ook niet tegen verzet. We hebben onze kinderen al weken niet hier gehad, zijn ook niet naar hun toegegaan.

Boodschappen doen we gauw gauw. En dan alleen de noodzakelijke dingen kopen en snel weer naar huis. We hebben een tuin, dus kunnen we buiten zitten. Mijn welbevinden hangt niet af van winkelen bij een grote keten en vervelen doen we ons ook nog niet.

Maar ik zie steeds meer rare plannen geopperd worden. Nu is de 1,5 meter afstand houden nog gebaseerd op een noodvoorziening. Maar binnen enkele weken wil het kabinet daar een spoedwet voor maken. Waarom zo’n haast? Het kan geen kwaad om juist nu alles even rustig te laten bezinken. Normaal gesproken duurt het jaren voor wetten gemaakt, geregeld en afgekondigd worden. Nu zou een beetje meer tijd beslist niet overbodig zijn.

En kijk eens hoe de regelingen in het openbaar vervoer er uit komen te zien. Dat we nu even geen gezellige treinreisjes kunnen of willen maken, oké. Maar mogen we dat straks nog wel? Of moeten we dan onze reis van te voren aanvragen, wachten op toestemming en anderen laten beslissen wat wel of niet “relevant” is. Daar gaat onze vrijheid.

De vrijheid die we vandaag vieren, is volgend jaar misschien helemaal niet meer zo vrij…..?

Vakantie plannen

Het zal nog een hele puzzel worden om alle Nederlanders in ons eigen land op vakantie te laten gaan.

Wij hebben onze plannen even in de kast gezet. We weten zelfs nog niet of het weekend aan het eind van augustus, dat we al in februari boekten, nog door kan gaan. We zien wel hoe alles verder gaat en kunnen weg wanneer we willen.

Maar er zijn natuurlijk altijd oplossingen te vinden. Kijk maar naar deze cartoon van Weltevree. Hij chagrijnig maar ongestoord aan het stuur. Zij met hond en koffie lekker in de caravan, op weg naar…. ja, dat weten ze nog niet. In ieder geval houden ze zo de benodigde afstand en blijft hun gekibbel ook achterwege. Win-win situatie?

Verwenmomentje

Elke morgen ontbijten wij op ons gemak. Meestal gaat Leo het eerst uit bed, zet koffie en perst sinaasappels uit. De tafel is dan de vorige avond al door hem gedekt.

Eerst nemen we één of twee koppen koffie en lezen ondertussen de krant, blogs of onze e-mails. Dan haal ik het beleg uit de koelkast. Je ziet, ik doe heus ook wel wat in het huishouden 😉 😉

En dan kunnen we ontbijten. In het broodmandje liggen volkoren boterhammen, roggebrood, Duits brood en crackers. Verder staat er een Hollandse bus beschuit op tafel. Naast hartig beleg en kaas is er ook zoetigheid zoals jam, honing en chocoladehagelslag. Een goed gevulde ontbijttafel!

Ik eet anderhalve boterham met worst en kaas. En een cracker met jam. Leo eet meestal iets meer dan ik. Hij sluit dan graag af met een beschuitje met roomboter en pure chocoladehagelslag. En dan komt mijn “verwenmomentje”. Hij snijdt een kwart van de beschuit af en kijkt vragend naar mij. En ja hoor, ik ben altijd wel in voor zo’n lekker hapje. Dus strek ik mijn hand uit en krijg daarop een mooi driehoekig belegd beschuitstukje.

Ik kan natuurlijk zelf ook een beschuitje nemen, maar dat zijn me teveel calorieën. Dit is net genoeg om me helemaal blij te maken 🙂 🙂

Pareltje

Annie M.G. Schmidt schreef de tekst, en ja natuurlijk Harry Bannink maakte de muziek voor dit liedje uit de musical “Wat een planeet” uit 1973. Maar ouwerwets? Ik denkt het niet, want nu we een recessie in het vooruitzicht hebben, kan het best weer heel actueel worden.

Jammer genoeg kon ik hiervan geen filmpje vinden. Dan maar een “stil”beeld.

Vrolijke keuken

Koken en bakken is niet alleen heel leuk om te doen, het is ook leuk om naar te kijken. Ik heb op YouTube verschillende abonnementen van bekende patissiers tot aan gezellige koks of kokkinnen.

Een van de gezelligste vind ik zelf die van Jenny can cook, een van oorsprong Poolse Amerikaanse. Ze houdt van kleuren en dat is te zien aan haar keuken. Bekers, potten, lepels en spatels zijn allemaal vrolijk gekleurd en alles straalt een enorme gezelligheid uit.

En maakt ze ook lekkere dingen? Ja nou, en ook nog eens niet al te ingewikkeld. Al roerend en lepelend praat ze honderd uit, geeft adviezen en lacht daarbij voortdurend. Het is echt zo’n vrolijke keuken.

Laatst zag ik haar aardappel-pannenkoekjes maken. Dat stond dus ’s avonds op ons menu en waren heerlijk. Hier zie je hoe je die kunt maken:

Rustig

Vandaag zomaar een plaatje dat ik schoot in de wijktuin, vorige week.

Normaal loop ik over het fietspad, maar nu nam ik een klein zijweggetje. En ineens zag ik weer hoe mooi het hier toch is. De bomen die nog niet helemaal in het blad staan, de zon, de prachtig heldere hemel en dat alles weerspiegeld in de grote vijver.

Ik hoef niet ver te wandelen om midden in de natuur te staan. Je zou niet zeggen dat dit stukje tuin ligt tussen twee wijken, waar aan de ene kant hoge flats staan en aan de andere kant eengezinswoningen. En nu is het ook nog eens heel rustig. Geen kwetterende kinderen bij de school, nauwelijks verkeer, geen vliegtuigen in de lucht.

Bijna ideaal zou je zo maar kunnen denken. Maar toch, niet alles is wat het lijkt in deze tijd….

Verschuiven

Dit jaar hebben we al een heleboel afspraken op de lange baan moeten schuiven. Noodgedwongen, omdat ziekenhuis of fysio geen gelegenheid hadden.

Maar ook de kapper, de pedicure, de mondhygiëniste, allemaal konden ze niet werken en moesten de afspraken ervoor verzet worden.

Voorlopig weet ik zelf nog niet wanneer en waar ik wel terecht kan…
Het is ook niet zo’n ramp. Mijn korte koppie kan er nog wel even mee door. De nog maar half gelakte en inmiddels veel te lange teennagels zitten nog in dichte schoenen verborgen. En de afspraken bij de dokters en zo kunnen gelukkig ook nog wel even wachten. Tandarts en mondhygiëniste zijn ook niet zo dringend (vind ik…. ).

Lastiger is het voor mensen met wel dwingende afspraken. Die moeten dus eerst voorgaan. Het zal voor alle assistenten nog een hele puzzel worden om iedereen aan de beurt te krijgen.

Muzikale maandag

In deze vreemde tijd, waarin we niet meer bij en met elkaar mogen zijn, vieren we koningsdag. Zonder vrijmarkt, zonder festiviteiten.
Toch laat ik deze dag hier niet ongemerkt voorbij gaan.

Ik denk niet dat Koning Willem-Alexander of Koningin Maximá mijn blog lezen. Ik weet het eigenlijk wel zeker 😉 Maar dat doet er niet toe.
Ik feliciteer hierbij de koning en wens hem nog veel gezondheid en geluk toe. En daar hoort een vrolijk dansje bij….