Category Archives: Persoonlijk

over mijzelf, hobbies en zo

Handig!

Posted on by

In de loop van vele jaren zijn er allemaal dingen in het huishouden bijgekomen. En dan bedoel ik geen elektrische apparaten of zo, maar dingen als alu- en plasticfolie, keukenrollen en zo.

Handig, maar inmiddels ook weer omstreden. Want die rollen vormen nu weer een bedreiging voor het milieu. Nou ja, wie ze met beleid gebruikt en alles netjes weggooit in de daarvoor bestemde afvalbak….. Die is toch nog niet zo slecht bezig?

Nou lees ik vaak dat je een natgemaakt vel keukenpapier onder je snijplank zou moeten leggen. Dan glijdt die niet zo gemakkelijk weg. En kijk, dat vind ik dan weer verspilling en helemaal niet zo handig.

Op mijn aanrecht staat een leuke pot, met daarin wat stukken van deze anti- slipmat. Voor een habbekrats te koop bij Action in diverse kleurtjes. Een lengte van zo’n 20-30 cm voldoet prima onder snijplanken of deegkommen en is ontelbare keren te gebruiken. Na gebruik vouw ik het op en gaat het terug in de pot. Is het vies geworden, even afspoelen onder de kraan, droog deppen met een theedoek en voilà… weer opnieuw te gebruiken.

Zo wordt het milieu gespaard. Om van de besparing in geld maar niet te spreken…..

Een andere blik

Posted on by

Helemaal alleen in het Trompenburg Arboretum kijk je wellicht een beetje anders naar de bomen en planten die je tegenkomt.

Omdat we toch alle ruimte en tijd hebben, staan we wat langer stil bij wat ons voor ogen komt. We genieten van de lange lege lanen, horen het ratelen van de bladeren in de wind en het ruisen van de bomen. Vogels wanen zich nog onbespied, dus fladdert er een ons onbekend vogeltje voor de voeten. We horen zoveel gefluit, dat we er geen vogels in kunnen herkennen. Maar het streelt onze oren wel. Het valt ons op hoe verschillend bladeren kunnen zijn. Soms klein en zacht, dan weer groot, glad en met stekels.

We steken ook de weg over naar de Overtuin, een voedselbos. Enkele jaren geleden werd dit stuk bij Trompenburg gevoegd. De meeste struiken, bomen en planten hier kunnen op een of andere manier gegeten worden. We ruiken en zien Lievevrouwebedstro, maar er staan ook diverse planten en struiken met bessen en bomen waarvan de bladeren eetbaar zijn. Wat precies te consumeren is, ontdekken we niet. Maar op de lange duur zal ook hier uitvoeriger uitleg gegeven worden.

Kort gezegd dus: we hebben weer volop genoten van alles wat groeit en bloeit (en ons altijd weer boeit) 😉

Voor ons alleen

Posted on by

Al heel lang komen we regelmatig in Trompenburg Arboretum. Maar het Arboretum helemaal voor ons alleen hebben, dat was ons werkelijk nog nooit overkomen.

We hadden, zoals dat nu overal gebruikelijk is, een tijdslot gereserveerd voor maandag 10.00 uur. Bij reservering zag ik dat het Arboretum al om 09.00 open zou zijn. Dat vond ik wel vreemd, maar ja, nieuwe omstandigheden, nieuwe tijden nietwaar?

Toen we aankwamen bleek dat het toch pas om 11.00 uur zou open gaan. Die tijd was dus een foutje op de website en zal binnenkort wel veranderd worden. Maar… we waren er nu en mochten gewoon doorgaan. Anderhalve meter afstand houden….? Een fluitje van een cent, we konden wel 100 meter uit elkaar lopen 😉

Alsof de tuin voor ons alleen was, heerlijk rustig dus… En daar maakten we gretig gebruik van. Zeer op ons dooie gemak liepen we over de bekende paden. Bekeken de bomen, bloemen en planten uitgebreid en brachten zo dus een uur in alle rust door. Om 11.00 uur werd het niet veel drukker. Want ja, die tuin is zo groot, daar kun je met gemak met 100 mensen zijn zonder elkaar te hinderen.

En ondertussen werd ons huis schoongemaakt door de hulp, die dus ook alle vrijheid had. Je zou bijna spreken van een win-win situatie, als het Coronaspook niet zo’n vervelende aanleiding was!

Pareltje

Posted on by

Je zou denken dat Harry Bannink ook heel veel composities gemaakt heeft voor Kinderen voor Kinderen, maar dat is niet zo. Dat oeuvre is vrij beperkt. Maar bij deze tekst van Jan Boerstoel is de muziek wél van, ja natuurlijk, van Harry Bannink.

Toch bijzonder

Posted on by

Al vele jaren staan in mei vlak bij ons huis wilde orchideeën. Niet die grote die je kopen kunt, maar kleine fel paarse bloemetjes. Als ik het goed heb, is het een moerasorchis.

Vorig jaar stonden er maar het en der wat verscholen tussen het hoge gras. Even leek het er op dat ze zelfs verdwenen waren.

Maar dit jaar staan ze weer volop te bloeien. Er is één weide waar ze vooral in het midden staan. Gelukkig ver weg van al te grijpgrage handen. Maar wie goed oplet, ziet ze ook zo nu en dan langs de kant van het pad.

Misschien is het een goed jaar voor orchideeën, want ik zal bij andere bloggers ook al dat zij ze gespot hadden.

In Noord Holland, onder andere bij Schagen en in de buurt van Ilpendam. Misschien zijn die niet dezelfde soort, zijn het net andere variëteiten. Maar allemaal minstens even mooi.

En omdat ze uitgraven en in je eigen tuin zetten totaal geen optie is, maak ik er dus een foto van. Kunnen jullie ook nog even meegenieten 😉

Rustig aan!

Posted on by

Vroeger, als mijn moeder een beetje nerveus was, nam ze wel eens een paar druppeltjes Valeriaan. Of dat nou echt hielp, kan ik me niet meer herinneren. Wel dat ik het vond stinken en het nogal bitter smaakte. Nou ja, ik had geen last van zenuwen, dus gebruikte ik die druppeltjes ook niet.

Ook nu ben ik nog niet zo’n nerveus type.

Maar als ik me toch een beetje gestrest voel, wil een wandelingetje nog wel eens helpen om tot rust te komen.

En als er dan wilde Valeriaan staat te bloeien, dan wordt die wandeling helemaal rustgevend 😉

Mag dat nu…?

Posted on by

De Corona-crisis heeft heel wat te weeg gebracht. Zo nu en dan heb ik het gevoel dat we er nooit meer over uitgepraat raken.

Maar het blijft niet bij praten alleen, het levert ook behoorlijk wat handel op. Denk maar aan de fabrikanten van plexiglas, doorzichtig plastic, gestreept plakband om vloeren te merken, stickerfabrikanten om ruiten van waarschuwingen te voorzien.

En dan heb ik het nog niet gehad over de levendige handel in mondkapjes, wegwerp handschoenen, handgel, desinfectans, schoonmaakmiddelen.

Er is keus genoeg uit allerlei producten. En wat voor enkele weken nog “not done” was, lijkt nu weer gretig omarmd te worden. Ik heb al weer ergens een plastic tasje om een aankoop gehad. En eerlijk gezegd, ik kies ineens toch wat vaker wat verpakt is, want de producten die los in het vak liggen…

Bron: Google foto’s

Maar ik vrees ook dat we straks met een ander gigantisch probleem opgescheept zitten. Want al dat plastic, al die chemie, het komt toch weer ten laste van het milieu. Naast alle afval van etenswaren ligt er nu ook te vaak viezigheid als gebruikte mondkapjes, handschoenen, proppen besmeurd papier en wat al niet meer op de straat. En de gretigheid waarmee men van alles en nog wat “desinfecteert”, lijkt me toch ook niet altijd even milieuvriendelijk.

Maar ja, dat is van later zorg, nietwaar….?

Boek

Posted on by

Ha, lekker een historische roman, daar hou ik van. En als de hoofdpersoon dan ook nog een vrouw van formaat is, kan het boek eigenlijk niet meer stuk.

“De mannen van Maria” van Anneloes Timmerije beschrijft het leven van Maria van Aelst. Haar ouders sturen haar in 1625 naar Indie. Het is de bedoeling dat zij daar zal trouwen en vooral dat zij daar kinderen zal krijgen. Trouwen doet ze wel, maar zwanger wordt ze niet. En al snel sterft haar eerste echtgenoot.

Maria is een zelfstandige en eigengereide dame. Ze neemt geen genoegen met de eerste de beste man. Maar erg gelukkig is zij niet altijd. Wel beschikt ze over een goede handelsgeest. Met de handel in diamanten verkrijgt ze een deel van haar latere rijkdom. Al verkrijgt ze ook kapitaal via haar echtgenoten, die haar als erfgename aanwijzen.

Het boek is geschreven op basis van ware gebeurtenissen Het leest vlot en al lezend krijg je respect voor deze vrouw, die beslist niet alleen rozengeur en maneschijn heeft gekend.