Category Archives: natuur

Niet voor iedereen

Posted on by
Bron:
THE GATE APPRECIATION SOCIETY/Facebook

Soms krijg je op Facebook dingen te zien waar je niet om gevraagd hebt. Je kunt ze wegklikken, maar vaak vind ik het toch wel leuk.

Zo ben ik sinds enige tijd aangesloten bij “THE GATE APPRECIATION SOCIETY”, een (uiteraard) Engels clubje dat overal op zoek is naar leuke of speciale hekken.

In Groot Brittannië zijn die gemakkelijker te vinden dan in Nederland. Hier zijn het vooral 13-in-een-dozijn-hekken, maar aan de overzijde van de Noordzee kun je je fantasie botvieren op van alles en nog wat.

En zo ontdekte ik dit hek, met een levensgroot spinnenweb met bijbehorende spin. Misschien wel ter afschrikking van vampieren of spoken…?

Maar sommige mensen zullen ook met angst en beven zo’n hek door stappen. Misschien wel het hele bezoek afzeggen, wie weet.

Ik niet hoor. Spinnen zijn tenslotte zeer nuttige dieren, die ook een plek in de biodiversiteit verdienen.

Vind ik ze, dan vang ik ze en zet ze buiten. Daar horen ze tenslotte.

Lente

Posted on by

Ik geloof dat de meteorologen de lente op de eerste dag van maart laten beginnen. Maar voor mij begint de lente officieel op 21 maart. Officieus zie ik de lente inmiddels al overal. Na de sneeuwklokjes schieten krokussen, narcissen en anemoontjes de grond uit.

https://www.vogelbescherming.nl/beleefdelente

En als de zon schijnt en je een beetje ui de wind gaat staan, voel je de zon al duidelijk. En dat is zo fijn.

Op internet begint ook de lente weer, in de vorm van “Beleef de lente“. Al sinds 2007 kun je in dit jaargetij mee kijken hoe diverse soorten vogels, zoals steenuil, kerkuil, ooievaar en zeearend zich voorbereiden op het leggen van eieren.

Elk jaar is het weer een belevenis en de mogelijkheid om via je computer, laptop of telefoon mee te gluren bij al die dieren. Meeleven met het wel en wee van nesten bouwen, eieren leggen of inbrekers of nestkrakers te verdrijven.

Ik vind het altijd weer spannender dan een detectiveverhaal. Ik zet in ieder geval de link vast op mijn computer en op mijn telefoon. Dat wordt weer vogelfilmpjes bekijken voor ik slapen ga.

Inspiratie

Posted on by

Met de zon hoog aan de hemel en een frisse wind door onze haren liepen Leon en ik door Arboretum Trompenburg. Ja, daar heb ik al heel veel keren aandacht aan besteed, maar het is elke keer toch weer anders.

Op dit moment, aan het prille begin van de lente, steken overal bolletjes de kop op en zie ik aarzelende sprietjes groen, die zich nog niet laten herkennen. Althans niet voor mijn leken-oog.

Veel bomen zijn nog kaal, maar vertonen toch al wat meer activiteit. Sommige lijken wat gehaaster en bloeien al voordat er blad verschijnt. Tegen een helderblauwe hemel levert dat een fraai beeld op.

En dan valt me nog meer op. Dat alle knoppen zo verschillend zijn, dat er bomen zijn met heel grillige stammen, andere daarentegen steken recht de lucht in maar zijn bekleed me dunne velletjes, die bijna uitnodigen tot friemelen en frunniken.

Zo is er dus altijd wel weer wat nieuws te ontdekken 😉

Wandelen

Posted on by

Zomaar onderweg met de wandelclub naar onze koffiestop ontdekte ik deze zwam.

Wel vaker zie ik grote zwammen op boomstronken, maar meestal zijn die een beetje vuilwit. Zo’n grote inktzwarte had ik nog nooit gezien.

Dit soort zwammen rangschik ik gemakshalve maar onder “elfenbankjes”, maar dat is natuurlijk helemaal fout.

Gelukkig kun je via “Google lens” enigszins nagaan wat voor soort het is en zo ontdekte ik dat het een soort vuurzwam is. Hij groeide op een stronk van een knotwilg.

Ach, het maakt natuurlijk niet uit hoe de naam precies is.

Ik vond hem in ieder geval waard om op de foto te zetten.

Geen vrolijke kleur, maar wel bijzonder.

Bij-smaken

Posted on by

Wij zijn dol op honing. Dus krijgen we zo nu en dan wel eens een potje.

Zo bracht jongste uit Berlijn 3 potjes echte Berlijnse honing mee. Uit Den Haag kregen we een potje Haagse honing.

Zelf kochten we honing uit onze eigen wijk Ommoord en Schollevaar honing uit Capelle aan den IJssel. Ook kochten we een pot in het Arboretum, ditmaal van rozen.

Je zou denken dat honing gewoon honing moet zijn, maar elke soort smaakt weer anders. Dat ligt niet alleen aan de bloemensoort waar de bijen zoeken, maar ook aan de omgeving waar die bloemen te vinden zijn.

Wij vonden de honing uit Den Haag een beetje ziltig. De Berlijnse honing smaakte ook weer anders, de een een beetje rokerig, de andere had een fris citroenaroma. In de rozenhoning proef je toch ook een echt rozenaroma.

Grappig toch. Het is een echt natuurproduct. Alle soorten hebben zo hun eigen “bij”-smaken.

Gewoon mooi

Posted on by

Er is niet veel nodig om een goed humeur te krijgen.

Niet dat ik chagrijng was, integendeel. De zon scheen, ik was op weg naar de zangclub en de wijktuin was bedekt met een letterlijk schitterend waas van rijp.

Ik stopte even om te kijken naar een waterhoen die op een dun laagje ijs glibberig op zoek was naar een beetje eten.

En toen zag ik dit blaadje op de brugleuning. Gewoon een mooi begin van de dag.

Film

Posted on by

Rotterdam, de havens in het Maasvlaktegebied. Een stukje spectaculair Nederland en absoluut zeer fotogeniek.

Maar toch niet het stukje van ons land waar je natuur denkt te vinden. Oh ja, een beetje gras tussen de rails van het spoor, wat struiken op het talud. Maar verder lijkt het allemaal staal en beton.

Toch werd hier de film “Wild port of Europe” opgenomen en dan verbaast het je hoeveel natuur er te vinden is.

Want natuur laat zich niet dwingen, die zoekt zijn weg tussen alle beton en technische installaties wel zelf uit. Dus huizen er bunzings, uilen, egels. Zie je aan het water zeehonden, meeuwen, arenden en andere vogels.

De kijker wordt meegetrokken in de zoektocht naar al die dieren en kan ze volgen van de opbouw van hun nesten totdat de jongen groot genoeg zijn om uit te vliegen.

Een indringend beeld van wat er leeft en groeit tussen de door mensenhanden vervaardigde technische hoogstandjes. Aanrader.

Kleintje

Posted on by

Alweer een tijd geleden waren we in Diergaarde Blijdorp. Vaak vonden we het te druk, maar nu moest ons abonnement verlengd worden en daar knoopten we een bezoek aan vast.

Meestal gaan we wat later in de middag, dan is er niet zo veel bezoek meer. We hebben geen speciale routes, lopen meestal op goed geluk en zien wel wat er op ons pad komt.

Dit keer wilden we wel speciaal naar de olifanten toe. Nog maar een paar weken geleden was er een olifantje geboren en dat wilden we nu toch wel graag zien.

Buiten was geen olifant te ontdekken, maar binnen in Taman Indah, het olifanten verblijf stonden er wel een stuk of vijf. Olifanten doen het goed in Blijdorp. De kudde heeft inmiddels twee kleintjes, Radjik die op 5 mei 2021 geboren is en Maxi, die 9 oktober ter wereld kwam.

Net als bij mensen groeien olifanten snel. Radjik is nog wel aanzienlijk kleiner dan zo’n volwassen beest, maar steekt al ver boven de kleine Maxi uit.

Gelukkig showden de moeders hun kinderen graag en die kleintjes… ach die scharrelen lekker rond.

Vakantieherinnering

Posted on by

Zo’n vakantieblogje brengt je weer terug in de tijd. Deze foto is van oktober 2014 in Kyoto, Japan.

Het lijkt hier sereen en rustig, maar ik zie voor mijn geestesoog weer al die toeristen rondbanjeren, bewapend met kleine, grote en nog grotere fototoestellen. Of met een tablet, want daarmee foto’s maken is ook een tijdje erg in geweest.

Ja natuurlijk, ook ik schoot foto na foto. En hoe vaak zal ikzelf in iemands blikveld hebben gestaan? En wie heeft zich aan mij geërgerd?

Maar na een tijdje vond ik het fotograferen welletjes en deed ik mijn toestel in mijn rugzakje. Ik weet niet hoe lang we daar hebben gezeten, stil en zwijgzaam. We lieten vooral de schoonheid van deze tuin en de overweldigende herfstkleuren op ons inwerken.

En nu ook hier de herfst haar kleuren rondstrooit, denk ik weer met veel plezier en een beetje heimwee aan die weken in Japan terug. Al valt er hier natuurlijk ook heel veel te genieten.