Category Archives: Gezondheid

Recept

Posted on by
Ik kende het al lang, maar had het nog nooit gemaakt. Maar wel geproefd, want in diverse Duitse hotels staat Bircher-Benner muesli ’s morgens bij het ontbijtbuffet. En toen ik het eenmaal een keer genomen had, vond ik het zooooo lekker. Maar ja, ook veel gedoe voor één klein bordje. Toen proefde Leo het de laatste keer dat wij in Keulen waren en ook hij vond het heerlijk. Dus maak ik het nu regelmatig als ontbijt.
Veel werk is het niet, al moet je dat wel de avond tevoren al doen.
Het vooral een kwestie van even alles afwegen of afmeten, een appel raspen en alles goed mengen.
Hier is mijn recept. Ik gebruik voor dit recept een Amerikaanse cup, omdat ik dat het makkelijkst vind, vandaar 2 soorten maten 😉		  Bircher-museuli
Voor 2 personen:
50 gr havermout
125 ml melk + 25 ml. appelsap
2 flinke eetl. kwark of (Griekse) yoghurt
1 appel + evt. wat extra om te garneren
Klein handje rozijnen
Klein handje noten
1 eetl. lijnzaad (optioneel)
Snuf kaneel		 Voor 2 personen:
½ cup havermout
½ cup melk + ¼ cup appelsap
2 flinke eetl. kwark of (Griekse) yoghurt
1 appel + evt. wat extra om te garneren
¼ cup rozijnen
¼ cup noten (1 soort of gemengd)
1 eetl. lijnzaad (optioneel)
½ theel. kaneel

Doe de havermout in een kom. Voeg rozijnen, noten, lijnzaad en kaneel toe en meng goed.
Doe de melk, de yoghurt en het appelsap erbij en meng alles goed.
Rasp een (ongeschilde) appel en roer ook die bij de havermout.
Laat de bircher muesli afgedekt een nachtje weken in de koelkast.
De volgende morgen verdeel je het over 2 kommetjes. Wil je het liever warm eten, dan kan je het op dit punt verwarmen.

LEKKER ONTBIJTEN!!

Dromen

Posted on by
dromen Al mijn hele leven droom ik en vaak kan ik mijn dromen ook nog herinneren. Maar de laatste tijd droom ik wel heel erg intens. Leo vertelt dat ik regelmatig in mijn slaap praat. En ’s morgens weet ik vaak ook nog vrij nauwkeurig wat ik droomde. Niet altijd erg plezierig, vaak zelfs nogal griezelig. Het zijn niet echt nachtmerries, maar prettig voelde ik me ook niet toen ik droomde van een groot

gebouw, een soort van gymzaal met allemaal wandrekken. Daar moest ik in klimmen en oh, oh, wat was ik bang. Met de moed der wanhoop ging ik en kwam toen tot de ontdekking dat het best meeviel. Tot op de laatste stap…..
Of dromen dat ik weer in het ziekenhuis lig en naar de operatiezaal gebracht word. Maar ik heb mijn lenzen nog in en waar is Leo nou toch….. Ze rijden me de zaal in en dan realiseer ik me dat ik al lang geopereerd ben….. “Dit is een droom” flitst het door me heen en dan word ik wakker.
Gek hè, er is blijkbaar nog het een en ander te verwerken daar diep in mijn onderbewuste.

Hartfilmpje

Posted on by
Einthoven Van deze man hing een geschilderd portret in het kamertje waar ik gisteren een hartfilmpje moest laten maken. Op mijn vraag wie hij was, vertelde de verpleegkundige dat het Willem van Einthoven was, de arts die het principe van een ECG of hartfilmpje heeft ontwikkeld. En zonder hem zouden artsen nu niet zo goed weten hoe het met onze harten is.

Zijn portret hing daar dus zeer terecht, net zo terecht als de Nobelprijs voor Geneeskunde, die hij in 1924 ontving.
De apparatuur die nu dagelijks gebruikt wordt is natuurlijk heel wat compacter en technisch geavanceerd. Een hartfilmpje is een routineklus voor de verpleegkundige en de cardioloog leest het als een telegram. Voor mijzelf was het toch weer een belangrijk moment. Ik was duidelijk wat meer gespannen. Gelukkig geheel onterecht, want alles was prima in orde.

Revalidatie

Posted on by

Na mijn hartoperatie moest ik natuurlijk opknappen en revalideren. Dat lukte me gelukkig vrij goed, al waren de eerste dagen behoorlijk confronterend. Want als je geen pannetje aardappelen meer op kunt tillen en 500 meter lopen een hele afstand is, dan is je conditie gewoon beneden alle peil. En dat is echt niet lekker.

sport Maar inmiddels voel ik me weer bijna geheel de oude. En dat allemaal onder andere dankzij het revalidatieprogramma van Capri. Waar ik overigens in het begin met gepaste tegenzin naar toe ging. Maar ja, de cardioloog raadde het me ten sterkste aan en wat doe je dan? Ik ben helemaal geen sporttype en heb zelfs een hekel aan allerlei vormen van sport. Maar de oefeningen die we in de sportzaal deden, waren beslist heel leuk, goed te doen en -en dat is tenslotte het belangrijkst- het hielp! En zo kan ik het huishouden weer redelijk doen en is koken geen probleem meer, want ik kan de pannen weer optillen. Wandelen doe ik zeer regelmatig en die wandelingen worden ook steeds langer. Ook het dragen van de boodschappen lukt me, al helpt Leo me wel met de heel erg zware dingen.

Mijn stappenteller houdt bij hoeveel stappen ik dagelijks zet en regelmatig doe ik een aantal oefeningen, zoals ik die op de revalidatie geleerd heb. Dus sta ik voor de spiegel te huppelen en te zwaaien, met een bal of gewichtjes. De Dyna-bands die ik al langer heb, komen nu ook vaker uit de kast, zodat ik mijn arm- en beenspieren eens goed kan laten werken en ze steeds sterker worden.
Dus… er hoeven geen records gebroken te worden, maar je bent nooit te oud om te leren en te bewegen.

Herinnering

Posted on by

Afgelopen weekend reden we naar Katwijk en Noordwijk. Zomaar, om er even uit te zijn. En ineens kwamen we langs het terrein waar vroeger het Zeehospitium stond. Lang geleden, in 1952-53 lag ik daar met tuberculose. Toendertijd een ernstige ziekte, waar je vooral veel mee moest rusten. En rusten heb ik daar gedaan. Hele dagen lagen we in bed. Er mocht veel en ik heb er dan ook geen slechte herinneringen aan, lees hier maar.

Er is inmiddels veel veranderd in Katwijk. Het Zeehospitium is al lang niet als zodanig in gebruik. Veel is gesloopt en het terrein is bebouwd met nieuwe huizen, al zijn er wel speciale units voor gehandicapte mensen. Er staat nog één echt oud gebouw, dat ik dan ook onmiddellijk herkende. In al die jaren was er toch wel veel aan veranderd en wat er mee gaat gebeuren, weet ik niet. Ik miste de grote veranda’s, waar we met bed en al in de frisse lucht moesten staan. Gelukkig is er dan internet, waar ik daarvan nog een foto terug kon vinden.

Klant(on)vriendelijk

Posted on by
diversen-01 Gisteren ging ik voor het eerst naar de hartrevalidatie om weer een beetje conditie op te bouwen. Al meteen bij het begin bleek dat mijn bloeddruk, ondanks de medicijnen die ik trouw neem, toch te hoog was. De aanwezige arts vond het dan ook noodzakelijk dat één bloeddrukverlagend medicijn zou worden aangepast.
Ik vroeg hem om een recept. Want als ik nu de dubbele hoeveelheid pillen zou nemen, kwam ik later toch medicijnen te kort. Hij schreef het netjes voor mij uit en dus ging ik meteen door naar de apotheek. Toen ik het recept overhandigde, kreeg ik het meteen terug met de mededeling dat “er geen geschreven recepten meer werden aangenomen. Alleen nog digitale recepten”. 

Hoewel ik me kan voorstellen dat het handschrift van sommige doktoren tot fouten kan leiden, vond ik dat toch wel erg kort door de bocht. En beslist klantonvriendelijk. Tenslotte kan ik die medicijnen alleen via de apotheek verkrijgen. Het had de apotheker gesierd wanneer hij zelf contact met de voorschrijvende instantie had opgenomen. Nu legde hij het probleem bij mij neer. Gelukkig bedacht ik me dat ergeren geen optie was. Ik zou er toch niets aan veranderen en uit mijn voorraad kan ik die voorgeschreven hoeveelheid pilletjes nog wel halen. En na één telefoontje met de revalidatie-verpleegkundige is alles inmiddels geregeld.
Maar die apotheker hier mag nog wel eens een cursus “klantvriendelijkheid” gaan volgen. In het verleden vond ik het al een enorme hork, en dat beeld heeft hij helaas nog niet kunnen bijstellen.