Toen ik deze foto in mijn archief zag, wist ik niet meer zo goed waarom ik hem maakte. Maar opeens schoot me te binnen wat ik er op het eerste gezicht bij gedacht heb. Want al dat exotische fruit… kenden we dat vroeger al wel?
Nee, natuurlijk niet. Ananas, perziken, mango’s, die waren zo’n jaar of vijftig geleden niet vers te koop. Die had je toen alleen in blik. En dat was me toch bijzonder. Dat kwam niet doordeweeks op tafel bij ons. Dat bleef voorbehouden aan bijzondere gelegenheden, zoals kerst. En gek genoeg, als er dan zo’n bijzonder toetje op tafel kwam, vonden we het doorgaans niet eens lekker. Wij hielden meer van de oer Hollandse rijstebrij, lammetjespap met bessensap. Zo nu en dan maakte mijn zus pudding uit een pakje, flan van Dr. Oetker. Daar kwam geen vel op. En er waren wel twee (!) smaken, vanille en chocola. Later kwam er ook nog caramel bij. Zoete herinnering.
Nu staat in de super een overdosis aan toetjes in alle soorten, maten en smaken te koop. En voor de broodnodige variatie kun je ook nog ongelofelijk veel soorten fruit kopen. Maar gek, ik koop het nooit. Toetjes waren jaren in de ban vanwege de slanke lijn. Nu eten we soms weer wel wat toe. Dan mix ik bessen, banaan en yoghurt tot een smoothie. Of roer ik geraspte appel, rozijnen en kaneel door wat kwark. Tijden veranderen…
De twee foto’s hier hebben niks met elkaar te maken, maar toch vind ik ze bij elkaar horen. De eerste is een kaart, die ik Londen kocht en de tweede foto maakte ik in Den Haag. Victorie en wereldvrede, ze beginnen allebei in de keuken.
Dus pak de kommen en schalen er maar bij. Klop de eieren, schuif de schotels in de oven. Dan kunnen we straks aan een lange tafel de belangrijke zaken samen eens rustig bespreken. Misschien is er ook nog wel een brouwer of een wijnboer die zijn producten wil promoten. Kom er gerust bij! 😉 😉 😉
