Verkeerde been

Bron: Google foto’s

Het is maar hoe je naar de dingen kijkt. Bij deze foto gingen mijn gedachten meteen uit naar een strand.

Het oogt nu wat somber, maar ik zag mezelf al liggen. Met een vrolijk zonnetje, een zacht windje. Heerlijk toch….?

Laat het dat nou helemaal niet zijn! Nee, het is gewoon een doorgeroest autoportier.

Een flinke kostenpost om dat te laten repareren. Dan kun je die vakantie wel uit je hoofd zetten, niks strand, zon en zee. och, misschien kijk ik wel met een wat roze brilletje. Of werd ik op het verkeerde been gezet? 😉 😉 😉

Ingewikkeld

Bron: Instagram / The.world.in.maps

Ik weet wel dat in sommige talen de volgorde van cijfers anders kan zijn. Wij zeggen twee-en-negentig. In Frankrijk zegt men vier-maal-twintig-en-twaalf. In het Engels wordt het negentig-en-twee.

Maar wat de Denen er van maken….. Die zeggen twee-en-(5-0,5)-maal-twintig. Pffft, dat is pas ingewikkeld.

En dat is dan nog niet eens de enige taal met heel complexe manieren om cijfers te benoemen. Kijk op de link van de foto, dan zie de commentaren. Want in Baskenland en Wales hebben ze weer andere constructies.

Ik spreek geen Deens, Baskisch of wat dan ook. Maar nu ik dit weet, ga ik het zeker ook niet leren.

Lekker

Bron: Google foto’s/Pinterest

Ik geloof niet dat er erg enthousiast gereageerd zal worden als dit ter tafel komt.

Drilpudding, in de meest fantastische kleurtjes te maken, vind niet veel aftrek meer. Toch heb ik er goede herinneringen aan.

Dit is het resultaat van een pakje, maar zelfgemaakt met fruitsap en vers fruit is het echt lekker. Al zal de structuur sommigen tegenstaan.

Mij kan het wel bekoren. Net zo als de leuke vintage reclames van vroeger.

Vrolijk Pasen

Fijne Paasdagen wens ik jullie.

Het lijkt mooi weer te worden, dus kunnen we er even uit of in de tuin of op balkon zitten.

Geniet van de (gevulde) eitjes en alle bloemen die nu de grond uitschieten, de bloesem aan de bomen.

Wees vrolijk en blij, we hebben de rest van het jaar nog tijd genoeg om chagrijnig te worden 😉

Gekraakt

Bron: Instagram/Physioelise

Tja, ook vogels hebben last van woningnood.

Maar nood breekt wet. Blijkbaar hebben ze ook zeer creatieve types, die dan maar in een asbak gaan wonen.

Mensen zien dat en helpen even mee, door er een mededeling op te plakken.

En zo kunnen die kleine piepertjes dus straks gezond en veilig uitvliegen.

Ontbreekt helaas een bordje “verboden voor katten”.

Nooit tevreden

Het klinkt dramatisch, maar zo veel drama is het niet. Er viel me gewoon iets op.

Met de komende Paasdagen in het verschiet wemelt het internet van de recepten. Het een nog luxer dan het andere. Voor paasbrood, desserts, soepen en nog veel meer. En natuurlijk voor allerlei soorten eiergerechten. Met in de hoofdmoot gevulde eieren.

Bron: Google fotos / Flying foodie

Die vind ik zelf altijd heerlijk en staan straks dus bij ons ook op tafel. Maar ineens zag ik dat het niet meer gewoon wit met gele eieren moest zijn, maar dat er allerlei kleurtjes op het toneel verschenen.

Niet alleen eieren met vullingen in rood en groen, met garnalen of kip, maar ook eieren die niet meer wit waren, maar gemarineerd in bietjes- of ander gekleurd sap. Waardoor die eieren ineens een soort zuurstokkenkleur hadden. Het zal best wel smaken, maar waarom toch?

Waarom moet het nou toch allemaal anders dan de natuur het heeft bedacht? Ik vraag me af, wat is er mis met het gewone gevulde ei?

Film

En Fanfare, een film van Emmanuel Courcol

Afgelopen week zagen we twee films, beide met muziek in de hoofdrol.

Eerst gingen we naar En Fanfare, een feelgood film met veel muziek. Klassieke orkestmuziek en de hoempapa van de fanfare uitde titel. Over twee broers (Bernadin Lavernhe en Pierre Lottin) die toevallig van hun wederzijdse bestaan horen.

Op een nogal lastige manier worden de mannen tot elkaar veroordeeld en raken ze zeer betrokken bij hun beider levens.

Een film met een lach en een traan, maar ook met twee compleet verschillende werelden die elkaar ontmoeten en elkaar soms afstoten.

Mooi verfilmd, goed gespeeld en met een heel ontroerend einde.

Creatief

Had ik laatst een foto van een japon, helemaal gemaakt uit reclametassen. Dat was al uiterst creatief, maar dit mag er ook zijn.

Bron: Instagram / Davidszauder

Er zijn meer ontwerpers die met veel geduld en vakmanschap mode uit papier maken, denk aan Iris van Herpen. David Szauder, de ontwerper van deze japon, is van vele markten thuis.

Al moet je natuurlijk wel beschikken over enorm grote landkaarten, dan wel met lijmpot en atlassen allerlei kaarten aan elkaar plakken.

Ik denk niet dat je deze japon zo even gauw aanschiet om naar een feestje te gaan. Het is een kunstwerk op zich en door alle ruches en plooien krijgt het model een soort van “aardoppervlak”.

Praktisch? Nee, beslist niet. Maar ik vind dit wel een schitterend kunstwerk. Creativiteit van de bovenste plank.

Brood

Bron: Facebook /David Cuval Art

Nee, geen nieuw recept, geen foto van een eigen gebakken brood.

Maar wel een foto, die ik vond op Facebook, van een muurschildering in Sasha Korban in Kutaisi, Georgië.

Een oude vrouw bakt brood. Ze mengt meel, water, zout en misschien nog wat honing, gewoon op de houten tafel waaraan ze later het brood zal snijden. Zonder (digitale) weegschaal, zonder thermometer, zonder geprint recept.

Gewoon, zoals ze dat al vele jaren deed, geleerd van haar moeder of haar grootmoeder. Die het ook weer geleerd hadden van hun moeders en oma’s. En hopelijk leerde deze oma het weer verder aan haar dochters en kleindochters. Zo ontstaan tradities.

Het is een heel eenvoudig beeld, maar het vertelt zoveel.

Voorjaar

Te mooi weer om binnen te blijven, dus even er op uit. En waar kun je in Rotterdam beter van alle bloeiende planten en bomen geniet, dan in het Trompenburg Arboretum?

We zitten er zo, met de metro. Nog even een stukje lopen door een heel rustige en mooie wijk en dan zijn we er.

Meteen al valt ons de magnolia op, die vlak bij de ingang staat. Verderop genieten we van narcissen blauwe druifjes en vergeet-mij-nietjes. We maken ons gebruikelijke rondje, rusten even uit op een pas geïnstalleerd bankje en komen dan bij de schapenwei.

Daar staan de bijenkasten in de zon en zoemen de bijen. Ze zullen vast al veel honing verzameld hebben. Het is een rustig plekje dat bruist van het leven en het gestage werk.

En dan lopen we weer verder, richting uitgang. Een kort bezoekje, maar wel heerlijk!