Category Archives: Fotografie

allerlei foto’s (eventueel met tekst erbij)

Podcast

Posted on by

Al weer een tijd geleden las ik het boek van Bart van Loo: de Bourgondiers. Een dikke pil met honderden voetnoten. Het verhaal hoe de Nederlanden, België en Luxemburg hun oorsprong vinden bij Filips de Stoute. Je kunt je voorstellen dat het boek vooral vol staat met veldslagen. De diverse koningen, prinsen en graven trokken nogal eens ten strijde.

Bron: Google foto’s / VRT MAX

Maar Bart van Loo maakte over die Bourgondiërs ook een podcastserie. En nu is er dan Stoute schoenen, opnieuw een podcastserie waarin hij elke keer een tijdreis maakt en een plek bezoekt en beschrijft, waar een wetenswaardigheid uit het boek te bekijken is. Soms is dat een slagveld, maar ook kastelen, bruggen, kerken worden bezocht.

En Bart van Loo is een begenadigd verteller. Hij brengt de geschiedenis zo levendig ten tonele, maakt af en toe een uitstapje naar een andere tijd, een andere beroemdheid. Middeleeuwse muziek en geluidseffecten maken het tot een heel levendig geheel.

Elke uitzending duurt ongeveer een half uur. Ik beluisterde inmiddels al een hele rij, meestal voor ik ga slapen, met oortjes in. Net genoeg om zachtjes richting dromenland te gaan.

Simpel

Posted on by
Bron: Facebook / Peaceful Japan Art

Het hoeft niet altijd De Nachtwacht of Vincent van Gogh te zijn om mooi te wezen. Kunst manifesteert zich vele vormen.

Deze Japanse prent lijkt simpel, een paar lijntjes en het silhouet van een kat volstaan. Maar schijn bedriegt. Hoe simpeler hoe lastiger, lijkt mij.

Want alles klopt. De verhoudingen, de plaats op het papier, de maan, de kat.

Ik kan er heel lang van genieten.

En ik vind het in ieder geval een plaatje van een prent.

Zicht

Posted on by

Dit is een doorkijkje vanaf de Schiedamse dijk. Rotterdam grossiert in hoogbouw, dat is duidelijk te zien. Hoog, hoger, hoogst en het eind is geloof ik nog niet in zicht.

Vroeger werd het Witte Huis al een “wolkenkrabber” genoemd. In 1897 werd met de bouw daarvan begonnen en toen het klaar was, was het hoogste gebouw van Europa.

Maar ja, tijden veranderen en nu is het Witte Huis een mini tussen alle maxi. Wie goed kijkt op deze foto, ziet nog een klein stukje van die eens enorme “wolkenkrabber”.

Waar op dit moment het hoogste gebouw in Europa staat, ik heb geen idee. Zodra ergens een record wordt gevestigd, begint er ergens anders een nieuw project.

Varende supermarkt

Posted on by

Vorige week maakte ik deze foto tijdens de Havendagen in Rotterdam. Ik kan me zo’n bootje nog wel herinneren. Een parlevinker, oftewel een varende supermarkt. Nou ja, het assortiment zal wel wat beperkter zijn geweest, maar voor de klanten was er toch van alles te koop.

Dagelijks voeren de bootjes langs de binnen-vaartschepen en bezorgden hun waren. Het moet voor de schippersvrouwen een hoop gezeul bespaard hebben. De boodschappen werden meteen over bak-of stuurboord geleverd en betaald.

Maar niet alleen schippers gebruikten de diensten van de parlevinker. Ook toeristen, in Friesland vooral, vonden de service wel erg prettig.

Het beroep van parlevinker is al jaren uitgestorven. Dit scheepje behoort dan ook tot het Maritiem Museum en voor deze gelegenheid was er van alles te eten en drinken te koop. Een klein terrasje maakte het deze dag compleet.

Humor

Posted on by
Bron: Facebook / Dave Smit

Of het toeval is of niet, ik vind dit een staaltje humor van de bovenste plank.

Een oldtimer rijden, niet zo’n glimmende schoonheid. Maar een oud Eendje, grijs en een beetje saai.

Dat nummerbord doet het hem. Wie het ziet zal wel glimlachen van oor tot oor. Hoe komt men er op?

Deze auto gaat zeker niet onopgemerkt voorbij.

Gedicht

Posted on by

Dit gedicht maakte stadsdichter Daniël Dee en ik ontdekte het op de muur van het pand Hoogstraat / Mariniersweg. En ja, zeg nou zelf. Dat kan toch alleen maar over Rotterdam gaan.

Ademruimte

een kale vlakte
maken is niet moeilijk

met bommen of
sloopkogels kom
je een eind

en met de juiste materialen
– staal steen en cement –
heb je binnen de kortste
keren weer een stad

maar om ware levenlust
te scheppen heb je
Rotterdammers nodig

Daniël Dee
Stadsdichter 2013-2014

Mooi…?

Posted on by
img_20250906_1444313715276945954633325531

Er is schoonheid in vele soorten. Wat de een om te gruwen vindt, vindt de ander juist prachtig.

Ik ben redelijk modern in mijn smaak, maar toch kan ik de schoonheid zien in sommige oude dingen. Zoals die grote machines, die we op de Havendagen zagen. Stoer, robuust, niet klein te krijgen en met onderdelen die hun kracht vormen.

Als je ze vanuit een bepaald standpunt bekijkt, wordt het ineens mooi.

En dan de details, zoals dat peilglas. Niet zomaar een rechttoe rechtaan glas, maar fraai gevormd, met een gepoetst deksel.

Geen 13 in een dozijn gevoel.

Havendagen

Posted on by

Het eerste weekend van september is traditioneel het weekend van de Havendagen in Rotterdam. Vroeger een heel groot feest, tegenwoordig lijkt het een beetje bescheidener te zijn. Maar Rotterdam, haar historie, de haven, het blijft belangrijk voor Nederland.

Wij gingen afgelopen zaterdag een kijkje nemen op de Schiedamsedijk, waar het Maritiem Museum zit. Langs de kade lagen een heleboel oude schepen en scheepjes, die vroeger dagelijks het beeld van de haven bepaalden.

De oude kranen behoren tot het buitenmuseum van het Maritiem en staan altijd op de kade, net als de motoren. Maar nu werkten sommige van de zware machines. Ze stampten ritmisch en je rook de geur van diesel, teer en touwen. Oudgedienden wilden maar al te graag uitleg geven.

We snoven de sfeer op, haalden in het zonnetje herinneringen op aan toen we nog werkten. En tot slot liepen we door de stad, namen een -misschien wel laatste- ijsje op de Hoogstraat.

Goed alternatief

Posted on by

Parkeren in de Leidse binnenstad. Dat is een crime en eigenlijk moet je daar niet aan beginnen. Maar als je niet met de trein of bus kunt reizen?

Bron: Google / Gemeente Leiden

Er zijn natuurlijk grote parkeer-plaatsen, onder andere op de Haagweg. Ook wij hebben de auto daar wel eens geparkeerd. Dat is een prima plek en op loopafstand van het centrum. Maar ook dan geldt, alleen voor mensen die goed ter been zijn.

Maar al sinds 1995 heeft men daar een prachtige oplossing voor bedacht. Er staat een busje voor je klaar en dat brengt je naar elk adres in Leiden. En als je wilt, haalt je later ook weer op. Helemaal gratis!!
Geloof je het niet, klik hier om het artikel van Radio West te lezen.

Het vervoer wordt betaald uit de parkeeropbrengsten, want ja, daar moet je natuurlijk wel voor betalen. Maar ik vind dit een prima oplossing, die navolging verdient.

Levenskunst

Posted on by

Er zijn mensen die overal een positieve draai aan kunnen geven.

Bron: Google

Zelf ben ik beslist geen pessimist, maar hoe ik me zou voelen in een rolstoel…? Ik kan me er geen voorstelling van maken. Altijd enigszins afhankelijk…., met dagelijks niet te slechten barrières…. Mwah……..!

Maar een paar weken geleden stuitte ik op een Instagram-account van een jonge vrouw in een rolstoel. Ze merkte dat veel mensen haar maar zielig vonden. Maar ze straalde en lachend merkte ze op dat zo’n rolstoelleven ook positieve kanten heeft.

“Als ik naar een feest ga, kan ik altijd de mooiste schoenen aan, hoe ongemakkelijk ze ook zijn.”

Tja, dat is ware levenskunst.