Nostalgie

Het moest toch eens gebeuren: oude foto’s opruimen. Dus togen manlief en ik naar de zolder om te zien wat zich daar allemaal in de loop van de tijd had opgestapeld. En dat was veel. Dozen vol met foto’s van allerlei gebeurtenissen. Met mensen die al lang niet meer bestaan. Met albums die we al lang vergeten waren.
Dat opruimen heeft iets dubbels. Want wat moeten we met al die foto’s? Echt alles bewaren heeft geen zin, maar rücksichtslos weggooien kunnen we ook niet. Dus werden de albums opengeslagen en kwamen de herinneringen weer boven drijven.
 

Aan goeie en slechte tijden, aan bezoekjes bij mensen die manlief niet gekend heeft, aan bruiloften en partijen waar ik niet bij was. Oh kijk, dat is ….. en daar zit …..
We hebben inmiddels een snood plan. We gaan ze nu echt uitzoeken en beperken ons tot maar 2 of 3 foto’s per jaar. Die gaan we scannen en dan een fotoboek van maken. Zodat de herinneringen niet verloren zullen gaan.
Deze foto komt er zeker in. Het kleine meisje met de strik ben ikzelf, samen met mijn zus. Al lang, lang geleden.

Rotterdam Marathon

Elk jaar zijn er weer hordes mensen die zich in het zweet lopen voor de Marathon van Rotterdam. Ik weet dat ze er heel lang en heel intensief voor hebben getraind en dat dwingt op zich alleen maar bewondering af. Zelf zie ik het me niet (meer) doen. Ik heb altijd al de p… gehad aan hardlopen, dus ik hou het bij wandelen. Maar voor al die stugge volhouders en doordouwers gaat mijn petje af. Misschien ga ik vanmiddag wel even kijken hoe vriendin Dorothé het er af brengt. Zij schrijft regelmatig over haar hardloophobby en morgen staat ze hopelijk moe, maar glunderend op haar blog. Dan heeft ze dit parcours helemaal en binnen de tijd uitgelopen (klik op de foto voor een goed leesbare kopie)

 

 

Zwart-wit

Er was een tijd dat je niet eens kleurenfoto’s had. Alles was in zwart-wit en foto’s werden maar mondjesmaat gemaakt. Er zaten 8 of 12 foto’s op een rolletje. Daar sprong je zuinigjes mee om, want een afdruk was heel erg duur.
Ja, ja, en nu tante Els toch uit de oude doos vertelt, heeft ze meteen een mooie nostalgische foto van de straat waar ze geboren werd te voorschijn getoverd. Want hier, in de Van Lennepstraat in Rotterdam zag ik het levenslicht.
Van wanneer deze foto dateert, weet ik niet. Hij is misschien nog wel ouder dan ikzelf. Er staan nog zo weinig auto’s, maar wel een bakkerskar. In het gebouw links zat Van de Meer & Schoep, de bakker. Op zolder werden zakken meel opgeslagen. Soms zag de stoep er helemaal wit. De straat ziet er allang heel anders uit. Ach ja, tijden veranderen.

Deze foto kreeg ik deze week toegestuurd. Hoe toepasselijk, want het thema bij Stuureenfoto is ook al zwart-wit.

Winter

Met de zon en die prikkelende vrieslucht was het gisteren heerlijk wandelen. En op de singels hier in de buurt werd ook al druk geschaatst. Maar op de Rotte, dat leek ons toch nog wat te voorbarig, al werden er wel baantjes voorbereid.


Een enkele waaghals ging alleen op schaatstocht. Totdat even later, ja hoor.. “Help, help”. Daar lag ie in een wak. Er stonden mensen aan de kant te kijken, probeerden te helpen, maar hoe? Godzijdank kon hij er zelf uitkomen. Snel terug naar huis, naar een warme douche waarschijnlijk.

LOL…..?????

Deze foto maakte ik op 2 januari, niet ver van mijn huis in de wijktuin van Rotterdam-Ommoord. Normaal gesproken een idyllisch plekje tussen hoge flats. Maar op oudjaarsavond zal het er wel flink geknald hebben, gezien de toestand waarin dit bord verkeerde. Er omheen lagen restanten vuurwerk, sommige pijlen waren in de klimop tegen de bomen gestoken.
Ik vraag me af wie doet zo iets? En wat is de lol van dit soort activiteiten?
Maar vooral: wie gaat dat betalen?
Ik las in de krant dat het vervangen van (papier)containers 700,00 euro bedraagt, de kosten voor een vernielde parkeermeter bedragen ruim 5000,00 euro. Nog afgezien van het verlies aan parkeergeld.
Die rekening wordt betaald door brave burgers, die alsmaar meer belastingen krijgen voorgeschoteld. Niet door de raddraaiers en relschoppers. Dat zijn de kale kikkers, waarvan niet te plukken valt.

In dezelfde krant las ik dat de meeste relschoppers op 1 januari nog niet uit hun roes waren ontwaakt en dus geen taakstraf konden uitvoeren. Wat zijn we toch een softies aan het worden. Bij ons thuis was de leus: ‘s-avonds een vent, ‘s-morgens een vent. Brak of niet, ze hadden moeten werken. Dat helpt een kater te verdrijven.

Schoonmaak

Nu al het vuurwerk weer is uitgeknald, de lege wijn- en champagneflessen in de glasbak gedumpt en de kerstedities van alle dag-; week- en maandbladen zijn gelezen en bij het oud papier zijn gelegd, is het tijd voor de opruimploeg.
Hier in Rotterdam worden rond Oud- en Nieuw de afval-containers afgesloten. Er zouden eens domoren op het idee kunnen komen een flinke partij strijkers in zo’n bak te gooien…

Maar op 1 januari komen de mannen van de Roteb in actie. Ze openen de containers, vegen de rommel bij elkaar en zorgen dat de stad er weer toonbaar uit ziet.
Natuurlijk zou je als burger zelf de rotzooi van het vuurwerk moeten opruimen. Of dat ook overal gebeurt…..?

Spring over de daken

Oudste zoon mag dan al vele jaren uit Rotterdam weg zijn, de stad heeft toch nog steeds een speciaal plekje in zijn hart. Hij stuurde de link waarmee je over de daken van Rotterdam kunt springen. En dat niet alleen, maar ook op het veld midden in de Kuip kunt staan, of tussen het verkeer op het Hofplein.

Liefhebbers van Rotjeknor (en zij niet alleen) klikken op de foto voor een spectaculair uitzicht.

Het bureau dat dit moois maakte, Little Planet, heeft nog veel meer moois om te bekijken.

Musjes

Maandag scheen het zonnetje lekker. Mooi weer voor een bezoekje aan Blijdorp. Dat doen we wel vaker, zo maar eventjes wat wandelen en de nieuwe ontwikkelingen volgen. Want er wordt ook komende tijd weer heel wat ge- en verbouwd in de dierentuin.
Omdat we zo rond lunchtijd gingen, hadden we wat brood meegenomen om onderweg op te eten.

Dat hadden de mussen ook snel in de gaten en binnen no time zaten er tientallen om ons heen. Als je niet oppaste, stalen ze de kruimels uit je hand. Maar ja, ze zijn dan wel brutaal, maar ook reuze vertederend. (klik op de foto voor een beter beeld)