Op weg naar de kapper zag ik deze bomen in bloei staan. Onmiskenbaar het begin van de lente. Het geeft me altijd zo’n vrolijk gevoel. Dan zet het echt door, komt alles weer op gang en verandert de tuin met de dag. In onze eigen tuin staat het krentenboompje op springen en ook de sierappel krijgt steeds meer rood in zijn knoppen. Tijd om het tuinstel schoon te maken en lekker te gaan genieten van de zon!
Het is allemaal begonnen met een klein stekje, stiekem meegenomen van een Frans vakantieadres. Wist ik toen veel dat klimop voor een habbekrats te koop is. Het stekje belandde bij het muurtje tussen ons huis en dat van de buren. En kijk nou eens, helemaal overwoekerd met klimop. We moeten zelfs oppassen dat de takken niet over het hout van onze gevel kruipen. Want dan beschadigt het. Dus knippen we regelmatig een heleboel weg. Maar nu even niet. Want gisteren ontdekte ik dat er een merelpaar zijn nest in de klimop aan het maken was. Af en aan vlogen ze, met grassprieten, pluizen en plantenslierten. Het oogt nog een beetje slordig en ik hoop dat de buurtkatten er nog geen erg in hebben. Dus maar snel nieuwe batterijen in de kattenschrik doen. En dan rustig wachten op eitjes en kleine mereltjes.
 |
En heb je ook zo’n muurtje dat overwoekerd is met planten, kijk dan ook bij Stuureenfoto, want ook daar is deze week het thema “overwoekerd”. |
 |
Wat is er nou leuker dan je eigen wijn te hebben? Helaas, die wijnstok in de tuin levert bij lange na nog niet genoeg op 😉 en landerijen in Frankrijk hebben we ook niet. Maar soms heb je geluk, dan vind je zo maar flessen met daarop je roepnaam, in duplo nog maar liefst. Jammer dat die wijn nou net boven ons budget was. Echtgenoot moet het dus maar doen met de foto en dit blogje 😉 😉 😉 |
| Zomaar een verrassing aan het ontbijt op zaterdagmorgen. Loopt er zomaar een egeltje over het terras. Het snuffelde even aan de broodkruimels, maar trok daar toch zijn fijne neusje voor op. Niet goed voor hem, maar wel voor de dikke merel die zich niet liet storen. Langs het tuinstel naar de border. Even snuiven aan het daslook, dat net boven de grond uitkomt. | Â  |
En dan hup, naar de buren en daarmee uit het zicht verdwenen. Hopelijk komt ie nog eens langs. Ik hou wel van dit onverwachte bezoek.
Het is verstandig om te kijken waar je loopt. Dan heb je minder kans te struikelen of in de hondenpoep te trappen. Maar jammer genoeg mis je dan ook een heleboel moois. Want vaak hebben architecten of bouwmeesters hele mooie versieringen in de gevels aangebracht. Het loont dus zeker wel de moeite om eens omhoog te kijken.
Gisteren waren we bij een lezing over de geschiedenis van de Binnenweg in Rotterdam. Vanaf het begin zo rond 1400 tot nu, van soppige kleiweg tussen de weilanden tot de mooie straat van nu (weer)! Ik ken de Binnenweg best wel goed. Ik zat in de buurt op de MULO, werkte een tijdlang vlakbij, liep er vaak tijdens de lunchpauze en nu woont onze jongste zoon er. Maar Gerard Peet vertelde toch een heleboel, wat ik nog niet wist. En hij liet ons foto’s zien van wat er allemaal voor moois en leuks te vinden is. En ineens herkende ik iets. Want die gevelsteen…, die had ik toch ook al eens gefotografeerd? Ja dus, want soms sta ik even stil en kijk eens goed om me heen, ook op zoek naar die kleine, maar toch heel mooie details.
Gevelstenen zijn ook het thema van deze week bij Stuureenfoto. Heb je ook een mooie, grappige of bijzonder gevelsteen gevonden, doe dan mee!
Na ons bezoek aan Uit je eigen stad liepen we naar de Vierhavenstraat.
| Die straat was vroeger nogal saai, met grauwe garages, autobedrijfjes en andere onduidelijke zaken. Nu staat er een nieuw, langgerekt gebouw met daarin winkels zoals Leen Bakker, Blokker en Appie. “Nou en”, zul je vragen, “wat is dat nou voor nieuws? Zo’n soort straat vind je overal in Nederland.” Jaja, maar niet de straat is bijzonder, maar het dak van die straat. |
 de winkelkant |
 de parkkant |
Daarop ligt namelijk het Dakpark, een groot en leuk aangelegd park. Aan de ene kant dus winkels, aan de andere (zeg maar achter-) kant een groen geheel. Met gras, bomen, tuinen met diverse thema’s, een watertrap en een restaurant. Toen wij er liepen, was het heerlijk weer. Nog fris, maar lekker zonnig. |
En de bewoners van de straten rondom hadden het park al meteen in gebruik genomen. Er werd gepicknickt, gewandeld en gespeeld. Een enkeling had al een BBQ-plaat in beslag genomen en de mediterrane geuren stroomden onze neuzen in. Je merkt helemaal niet dat je boven op winkels loopt. Wel is het een beetje vreemd dat je de omgeving vanaf een hoogte bekijkt. Maar dat geeft ook wel een leuke twist aan alles. En de skyline van Rotterdam mag tenslotte best gezien worden. Niet dan? Nou dan!!
Daar waar je het totaal niet verwacht, tussen havens, hoge kantorenflats en drukke verkeersaders, ligt een stukje Rotterdams boerenleven. Uit je eigen stad is een stadsboerderij van 20.000 M2, waar groenten worden verbouwd, vissen en paddenstoelen worden gekweekt, kippen rondlopen. De groente groeit op een heel speciale manier, in grote bakken water. Deze manier van kweken heet “aquaponics”. Dat water wordt bemest door de vissen, die elders in grote bassins worden gekweekt. De sla die daarin dan groeit, is voedsel voor de vissen. Een ingenieus kringloopsysteem dus. Men probeert zo min mogelijk afval te produceren, alles te hergebruiken en zo het milieu minimaal te belasten.
Elk weekend kun je ook verse groenten en andere producten op de markt bij de boerderij kopen.
Hier hoef ik niets aan toe te voegen:
Het was geen groot dichter, de man die dit hout schonk. Maar de kiwi en andere planten in Arboretum Trompenburg in Rotterdam groeien er voortreffelijk tegen. Maar mooi dat voor zo’n gewone overdenking speciaal een bordje wordt gemaakt. Een soort van recycling, oud dood hout dat gebruikt wordt om nieuw hout te ondersteunen. Ik vind het ook typisch Rotterdams. Geen opsmuk, geen tierelantijnen. Een stevige paal, flinke schroeven. Dat geeft tenminste houvast in het leven!
Met alle foto’s die via Facebook of andere kanalen tot ons komen, kun je soms een reis in de tijd maken. Zo zag een neef van Leo op Facebook een foto van “Waar in Rotterdam”, die lange jaren geleden genomen was. Wie wist waar dat was? Neef Dick herkende de straat meteen. Dat was de Schalkburgerstraat, daar woonde oma. Hij wist het nog precies, nummer 22 , met het pakhuis ernaast.
Hij keek nog eens goed. Nou ja zeg, …. daar voor het raam…. was dat nou niet….? Ja, hoor het kon niet missen, daar zat oom Jo, de vader van Leo. Hij stuurde ons meteen de link door. Je moet weliswaar heel goed kijken, de foto vergroten en dan nog is het een beetje wazig en valt mijn schoonvader weg achter de feestverlichting. Maar hij is het onmiskenbaar. Alsof je terug reist in de tijd.
