Zo wandelend door een andere stad ontkom ik niet aan binnenkijken. Het is zo leuk om te zien wat mensen allemaal in hun etalage, maar ook op hun vensterbank ten toon stellen.
Wie beschikt over een rijke fantasie zou er hele boeken mee kunnen vullen. Ik beperk me maar tot wat foto’s en bloggen.
De Prunus
Onverwacht en plotseling
stond de prunus deze morgen
weer met tak en stam verborgen
in een wolk van bloeseming,
die zo blank,
zo smetloos zuiver
straald’ en met de wind bewoog,
dat door mij een stille huiver
van verraste vreugde vloog.
Want nog enkel zwart en strak,
niet gereed nog tot ontluiken,
wist ik in geboomt’ en struiken
ieder twijgje, elke tak;
slechts de kruin van d’ oude steile
statige kastanjestam
brandde, met doorzichtig ijle
glanzend groene vlam bij vlam.
En nu plots, in deze nacht,
is de prunus weer ontloken,
overdadig uitgebroken
tot één eindeloze pracht. –
O, ik wist dat het zou komen,
dit onstuimige festijn,
maar ik had niet durven dromen
dat het zo volmaakt zou zijn!
Garmt Stuiveling (1907 – 1985)
uit: Elementen, Arbeiderspers, 1936
Het is Koningsdag vandaag en dus zullen er wel overal vlaggen uitgestoken worden. Niet bij ons, want de vlaggenstokhouder is gebroken en dan wordt dat uithangen een beetje lastig.
Maar je kunt natuurlijk ook op andere manieren het nationale rood-wit-en-blauw laten zien, zoals ik vorige week ontdekte in een naburige flat.
Is het toeval? Of deed men het expres? In ieder geval wel een opvallend, maar bescheiden vlagvertoon.
Natuurlijk wens ik de koning en iedereen een gezellige dag.
Met of zonder vlag, maar met toch zeker een lekkere oranje tompouce 😉
Hoe komt een songwriter tot het maken van zijn tekst? Kijk even hier (klik), dan weet je hoe deze song begon in Rotterdam… terwijl het over overal en nergens gaat. The Beautiful South met “Rotterdam or anywhere”
In Rotterdam is altijd wel een stuk van de stad opgebroken. Is het niet voor een metro, nieuwe leidingen of het riool, dan verzinnen ze wel iets anders.
De hoofdader van de stad, de Coolsingel, moest wat meer allure en minder autoverkeer krijgen. Daarom ging alles op de schop. Zoiets is niet een, twee, drie geregeld. Dat duurt wel een paar jaar. Maar nu is het dan toch klaar.
En… wat vonden wij ervan? Hmmm, het is anders, maar nog wel een beetje veel steen. Enne… een beetje sfeerloos. Maar dat laatste kan natuurlijk ook aan de omstandigheden liggen.
Ik maakte de foto vorige week, dus nog in lockdown. Geen winkels die open waren, geen terrassen, geen winkelende mensen. Er moet toch een beetje sfeer inkomen van het publiek, uitstallingen en wat handel.
Dus nog even afwachten hoe het zich zal ontwikkelen. Over een tijdje nog maar eens gaan kijken dus.
Gouda, zo dicht bij huis en toch gaan we er zo zelden naar toe.
Maar dan lees je verhalen en denk ik….. ik wil ook en dus stapten we de auto. Eerst een broodje, dat we op een muurtje op aten.
Daarna zo maar straatje in en uit. Zonder plan langs grachten, door straten en lukraak een klein steegje inlopen. En dan ontdekken dat ook achter de muren toch veel leuks te vinden is.
Vraag me niet hoe al die straatjes en steegjes heten, daar heb ik niet zo op gelet. Er was nog veel meer te zien, maar dat bewaar ik voor een later blog.
De zon scheen en we genoten van het voorjaar en van alles wat we, zomaar op de bonnefooi, tegenkwamen. Gewoon een fijne dag!
Even een snel blogje. Binnenkort volgt er wel wat meer over de plek waar ik deze leuke fiets tegenkwam.
Duidelijk niet meer geschikt voor een ritje, al zou er wel veel bekijks voor zijn. Maar als reclameobject doet dit exemplaar het prima.
Na weer een fysio-sessie reden we opnieuw naar de Rhoonse grienden. En daar ontdekten we weer heel andere dingen dan tijdens onze wandeltocht in februari.
Er waren meer bomen geknot, maar intussen ook al heel veel wilgentakken opgeruimd, dus geen stapels meer te zien. In de kale bomen groeide inmiddels al verschillende aangewaaide plantjes. Sommige bloeiden zelfs. En dan blijkt maar weer dat de natuur de mooiste combi’s weet te verzinnen. Voor thuis zie ik het nog niet op tafel staan, maar we genoten volop van deze vondsten.
De vogels waren druk bezig en floten dat het een lieve lust was. Ik probeerde met mijn Birdnet-appje te ontdekken wie er zo vrolijk zong en dat bleek een winterkoninkje te zijn. Laat hem nou even in een boom zijn kunsten herhalen. Zo mooi, dat verstoorde ik niet met een poging tot een videootje, maar (klik) dit vond ik op internet (bedankt Monigroen) 😉
En kijk, de dotterbloemen bloeiden. Hele stukken sloot waren er mee bedekt.
Binnenkort moet ik weer naar de fysio en wie weet wat we daarna dan gaan doen…
Donderdag was de Keukenhof nog niet open. Maar dat zouden we sowieso aan ons voorbij laten gaan. Niet dat we het niet mooi vinden, integendeel. Maar om je nou eerst in de neus te laten peuren…
Nee, we zouden de bollenvelden wel gewoon “in het wild” bekijken. En als kers op de taart dan nog een lekkere wandeling door het Keukenhofbos. Een mooi bos met veel loofhout, heel veel vogels en goeie wandelpaden.
Eerst even stoppen voor een foto. Daarna door naar de parkeerplaats.
En daar gingen we, rugzak mee met proviand. Het was zonnig, maar best nog wel fris. Maar de vogels floten dat het een lieve lust was. Horen was dan ook geen moeite, maar ze onderscheiden in de bomen was niet zo gemakkelijk.
Boven op een heuveltje vonden we een bankje. Net op het moment dat onze maag begon te knorren. Het zijn maar kleine genoegens, maar ze tellen dubbel en dwars.
Blogvriendinnen brengen regelmatig inspiratie met hun verhalen over wandelen, fietsen en leuke uitjes. Zo schreef Marthy laatst een blog over Ameide.
Dat stadje kende ik van verhalen van vroeger. Mijn vader kwam uit die buurt en ik denk dat er nog wel wat verre familieleden wonen.
Dus op een mooie dag in maart vertrokken wij, niet per fiets maar per auto. Eerst wandelden en picknickten we in het Loetbos en daarna reden we naar Ameide.
Overvaren met de pont, wat ik al een hele belevenis vind. Een stuk langs de Lek, ook al zo mooi.
En daarna op ons gemak wat lopen door Ameide met z’n oude huisjes en dromerige straatjes en een ooievaar op het kerkdak. Op een bank langs de Lek bekeken we de schepen die langs voeren. En lazen we het bord met uitleg over het rampjaar 1672, waardoor ik ineens plompverloren in de zesde klas van de Lagere school leek te zitten 😉
Och, wat brengt zo’n dag een hoop plezier.
