Prachtig

Jammer genoeg heb ik geen talent voor het schaakspel. In een ver verleden geprobeerd te leren, samen met onze jongste.

Maar al na drie lessen versloeg hij me naar een paar zetten.

Waar ons schaakspel is gebleven, weet ik niet meer. Ik vermoed dat ik het in een dolle declutter-bui heb ingeleverd.

Nou ja, zo mooi als dit spel was het beslist niet.

Dit zag ik in Gouda, dat natuurlijk niet alleen vanwege kaas en stadhuis bekend is.

Er werd en wordt nog altijd ook mooi aardewerk gemaakt en beschilderd.

Dit fraai beschilderd schaakspel staat er niet alleen om een partij mee te spelen, maar vooral als pronkstuk.

Alle vakken zijn afzonderlijk gemaakt en ook de stukken zijn allemaal uniek.

Oude glorie

In het kader van Gouda 750 jaar gingen we afgelopen vrijdag naar Gouda. Daar was een vlootschouw met allemaal oude en zeer oude binnenvaartschepen.

Het weer werkte mee en we gingen dit keer eens niet met de trein, maar lekker met de bus. Door allerlei straten en over en langs de dijk, zodat we meteen al bij binnenkomst van Gouda een aantal schepen zagen liggen.

We liepen op ons gemak langs de kades en bekeken de schepen. Sommige waren al in 1870 gebouwd en zagen er nu nog tiptop uit. Er waren natuurlijk diverse mensen die uitgebreid op de technische zaken ingingen. Dat is niet zo voor mij, maar genieten van al het moois kan ik zeker.

En ondertussen natuurlijk ook Gouda en zijn mooie gebouwen nog eens goed bekijken. Meestal lopen we door het centrum, maar ook wat verder is genoeg te zien. Zoals de mooie kaaspakhuizen, die nu zijn omgebouwd tot woningen en de molen. Hier mijn impressie van een heerlijke dag.

Dodenherdenking

Toen ik in Gouda langs het Coornherthuis aan de Oosthaven liep, stuitte ik op deze rij stolperstenen. Natuurlijk heb ik zulke stenen elders ook wel gezien.

Maar hier lagen er wel heel veel, meer dan 60 telde ik. En ik realiseerde me dat hier vandaan dus ruim 60 mensen de dood in werden gestuurd.

Gewone burgers, met werk en huishoudens, kinderen, vaders, moeders, familie van elkaar. Ook vroeg ik me af, hoe zij zich destijds voelden… angstig, bedroefd, verlaten, ontheemd….

Aan hen zal ik vanavond denken. Net als aan al die anderen die het leven lieten. Want geen van allen mogen ooit vergeten worden.

Kijk omhoog

Goed kijken waar ik loop, want ik wil beslist niet struikelen. Maar dan moet ik ook vaak stilstaan, want anders zie ik niet wat er hoog aan de gevels te ontdekken valt.

Moderne gebouwen hebben vaak niet zo veel versieringen, maar in Gouda vind je de ene gevelsteen na de andere. Vaak met nogal “opvoedkundige” beeltenissen. Ja, toen was er nog geen TV, internet en dus geen Google, waar je (bijna) alles in kunt opzoeken. en dan kom ik tot de ontdekking dat ik nog veel meer omhoog moet kijken, want ik heb er toch een heleboel gemist 😉 Ach, een mens kan niet alles hebben.

Maar deze drie stenen wil ik toch wel laten zien. De eerste twee zijn te vinden in de Spieringstraat en hoorden bij het Weeshuis en het Willem Vroesenhuis. De laatste is te vinden boven de poort van het Gouds Museum.

Dagje weg

Gouda, zo dicht bij huis en toch gaan we er zo zelden naar toe.

Maar dan lees je verhalen en denk ik….. ik wil ook en dus stapten we de auto. Eerst een broodje, dat we op een muurtje op aten.

Daarna zo maar straatje in en uit. Zonder plan langs grachten, door straten en lukraak een klein steegje inlopen. En dan ontdekken dat ook achter de muren toch veel leuks te vinden is.

Vraag me niet hoe al die straatjes en steegjes heten, daar heb ik niet zo op gelet. Er was nog veel meer te zien, maar dat bewaar ik voor een later blog.

De zon scheen en we genoten van het voorjaar en van alles wat we, zomaar op de bonnefooi, tegenkwamen. Gewoon een fijne dag!

Echt Hollands?

Wie denkt dat stroopwafels een echte Hollandse specialiteit zijn, heeft het mis. Want deze doos kregen we uit Duinkerken. En natuurlijk zijn dat dan “gaufres traditionelles”, dus helemaal echt een traditioneel Frans product, dat al meer dan 100 jaar gemaakt wordt.

Het belangrijkst is natuurlijk “hoe smaakt het?” en dan kan ik nu zeggen dat de Franse wafels smaken, maar dat wij toch echt veruit de Goudse stroopwafels prefereren. De stroop van de Franse wafels was niet zo mooi verdeeld, een beetje gruizig.

Nee, geef ons maar die echte uit Gouda bij de koffie. Want niet alles van ver is ook net zo lekker 😉

Gouda

Afgelopen vrijdag gingen wij naar Gouda. Zo maar even onverwachts een paar uurtjes weg. Gouda is van huis uit met de trein goed te bereiken, maar wij kozen voor de bus. Lekker op ons gemak kijkend naar de huizen en tuinen langs de weg, met op dit moment heel veel mooi bloeiende bomen.
In Gouda wandelden we van het station naar de Markt, keken naar het stadhuis en waren gelukkig op tijd voor het grappige klokkenspel. Het werd in de jaren 60 geschonken door een Goudse verzekeringsmaatschappij. Niks uit de middeleeuwen dus. Jammer een illusie minder, maar desondanks toch leuk om te zien
Ook gingen we naar de Sint Janskerk, met zijn mooie ramen. Daarover vertel ik later nog wel een keer.
Na een broodje was het wel weer tijd om terug te gaan, met de trein deze keer. Want we zijn wel geduldig, maar een half uur op de bus wachten vonden we weer te gortig.  😉

Deze slideshow vereist JavaScript.